از مکانیسم ماشه تا مکانیسم اراده؛ آینده را ما می‌سازیم
شهریار(پانا)- در روزگاری که خبر «مکانیسم ماشه» بر پیشانی رسانه‌های جهان نشسته و واژه تحریم دوباره به گوش می‌رسد، شاید انتظار رود دانش‌آموزان با ترس و نگرانی آینده را بنگرند؛ اما واقعیت چیز دیگری است. نسلی که امروز در کلاس‌های درس امید را تمرین می‌کند، خوب می‌داند هیچ فشار خارجی نمی‌تواند اراده جوانان ایرانی را از ساختن فردایی روشن بازدارد.
این روزها نام «مکانیسم ماشه» بر سر زبان‌هاست؛ کلیدواژه‌ای که تیتر اول بسیاری از رسانه‌ها را به خود اختصاص داده و بازگشت تحریم‌ها را به ذهن‌ها هدف قرار می‌دهد. شاید در نگاه اول این واژه برای ما دانش‌آموزان غریب، سخت و پر از ابهام به نظر برسد، اما واقعیت در حد این ترس‌های ابتدایی نیست.
مکانیسم ماشه، سازوکاری در برجام است که به کشورهای عضو اجازه می‌دهد در صورت ادعای عدم پایبندی ایران، روند بازگشت تحریم‌ها را فعال کنند. طبیعی است که شنیدن این خبر، دلهره‌هایی درباره آینده و شرایط اقتصادی کشور ایجاد کند. اما آیا تمام حقیقت همین است؟ قطعاً نه.
تاریخ این سرزمین نشان داده است که هیچ فشاری حتی اگر در قالب تحریم و تهدید باشد، توان خاموش کردن چراغ امید نسل‌های نو را ندارد. بارها در بزنگاه‌های سخت، جوانی و اراده مردم ایران راه‌گشا بوده است؛ و امروز نیز ما دانش‌آموزان، وارث همان اراده‌ایم. اگر تحریم‌ها دوباره برگردند، آنچه می‌تواند سدها را در هم بشکند، عزم ما برای یادگیری، تلاش، و ساختن آینده‌ای روشن‌تر است.
امروز امید دیگر یک شعار نیست، بلکه ضرورتی حیاتی برای عبور از مراحل دشوار است. ما می‌توانیم با اتکا به علم و دانش، با خلاقیت در حل مشکلات، و با همدلی در کنار یکدیگر، تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم. مکانیسم ماشه شاید روی کاغذ به معنای فشار باشد، اما در واقعیت می‌تواند همان جرقه‌ای باشد که ما را مصمم‌تر از همیشه به سمت یادگیری و پیشرفت سوق دهد.
به‌عنوان دانش‌آموزان خبرنگار باور داریم آینده متعلق به نسلی است که امروز درس می‌خواند، مهارت می‌آموزد و به‌جای ترس از شرایط، به تغییر و ساختن فکر می‌کند. این نسل، آینده‌ای را رقم خواهد زد که در آن هیچ ماشه‌ای توان خاموش کردن امید و اراده جوانان ایرانی را ندارد.
ارسال دیدگاه