خبرنگار، رزمنده بی‌سنگر

در روزگاری که حقیقت، گاه در ازدحام فریادها گم می‌شود، صدای خبرنگار همچون چراغی است در دل تاریکی؛ نوری بی‌صدا، اما نافذ، که مسیر را به سوی فهم و آگاهی روشن می‌کند. خبرنگار، نه صرفاً راوی وقایع، که حافظ حیثیت حقیقت است.

هر گاه خاک وطن بوی باروت گرفت، و هر زمان که اضطراب در جان مردم خانه کرد، این خبرنگاران بودند که نه در پناه دیوارهای امن، که در قلب التهاب ایستادند و واژه را با خون دل نوشتند. در جنگ ۱۲ روزه ایران، خبرنگار نه با سلاح، که با قلمی شریف و نگاهی آگاه، در خط مقدم ایستاد و به جهانیان نشان داد که صداقت را نمی‌توان به سکوت واداشت.

خبرنگار کسی‌ست که شنیدن را می‌آموزد، تا روایت کند آنچه شنیده نمی‌شود. کسی‌ست که دیدن را بلد است، حتی وقتی چشم‌ها از هراس فروبسته‌اند. خبرنگار، وجدان بیدار یک ملت است، پاسدار حافظه جمعی، و مأمور ثبت لحظه‌هایی که باید ماندگار شوند.

در روزگار بحران، مسئولیت خبرنگار دوچندان می‌شود؛ او باید صبور باشد، دقیق باشد، و جسارت آن را داشته باشد که حقیقت را، هرچند تلخ، به مردم برساند. سکوت او، خیانت به رسالتش است، و واژه‌هایش، سنگرهایی‌اند در برابر تحریف و جعل.

روز خبرنگار، فقط تجلیل از یک شغل نیست؛ بزرگداشت عهدی‌ست میان قلم و مردم. عهدی که خبرنگار به نام آگاهی بسته، و برای پاسداشت آن، آسایش خود را فرو نهاده است.

در این روز، در کنار تبریک، باید به احترام بایستیم؛ برای تمام آنانی که بی‌صدا جنگیده‌اند، با دستانی خالی اما دلی پر از حقیقت. و بگوییم: جهان، هنوز هم به روشنایی نگاه تو نیاز دارد، ای خبرنگار.