خبرنگار کوچک پانا:
از خجالت توی مصاحبه تا ذوقِ اولین خبر؛ من یک خبرنگار کوچک پانا هستم
شهریار(پانا)- خبرنگار بودن برای یک کودک ۸ ساله یعنی دیدن دنیا با چشمهای کنجکاو و نوشتن با دلی پر از ذوق. او از تجربههای کوچکش میگوید؛ از خجالت در اولین مصاحبه تا شوق دیدن نامش زیر یک خبر واقعی. خبرنگاری برایش فقط یک کار نیست، یک ماجراجویی شیرین است که هر روز چیز تازهای برای یاد گرفتن دارد.

سلام! من یک خبرنگار کلاس دومی پانا هستم. فقط ۸ سالمه، اما دلم خیلی بزرگه! من خبرنگاری رو از مدرسهمون شروع کردم، وقتی اولینبار اجازه دادند با موبایل مامانم از جشن روز دانشآموز فیلم بگیرم. بعدش اون فیلم شد یه خبر کوچولو توی پانا، و من خیلی ذوق کردم!
تو خبرگزاری پانا، یاد گرفتم خوب گوش بدم، خوب نگاه کنم و با دقت بنویسم. تازه، فهمیدم خبرنگار بودن یعنی مسئولیت داشتن؛ یعنی حتی وقتی یه اتفاق کوچیک میافته، میتونی اون رو طوری تعریف کنی که همه بفهمن چقدر مهم بوده.
بعضی وقتها سخت بود، مثلاً وقتی کلمهها سخت بودن یا وقتی توی مصاحبه خجالت میکشیدم. ولی کمکم یاد گرفتم از کسی نترسم و با اعتمادبهنفس حرف بزنم.
الان خیلی خوشحالم که توی پانا خبرنگارم، چون هم چیزای جدید یاد میگیرم، هم کلی دوست پیدا کردم.
روز خبرنگار رو به همهی خبرنگارهای کوچولو و بزرگ، تبریک میگم. مخصوصاً به اونایی که مثل من عاشق نوشتن و پرسیدن هستن! در نهایت باید بگم که: سید حمیدرضا موسوینژاد، دانشآموز خبرنگار خبرگزاری پانا، شهرستانهای استان تهران از منطقه شهریار.
ارسال دیدگاه