مطالبه گری شغل ماست؛ روایت ۲۹ سال گزارشگری در رادیو ایران
تهران (پانا) - علی رشیدی، مسئول گزارشگران رادیو ایران، نزدیک به سه دهه است که صدای رویدادها و روایت‌های مردم را به گوش مخاطبان رسانده است. او از جذابیت‌ها، دشواری‌ها و خاطرات فراموش‌نشدنی این حرفه می‌گوید؛ حرفه‌ای که در عین ناشناخته بودن چهره، صدایی ماندگار و آشنا در ذهن و دل مردم ساخته است.
علی رشیدی، مسئول گزارشگران رادیو ایران، ۲۹ سال است که با صدای خود پلی میان مردم و رسانه ساخته است. او درباره ویژگی‌های این حرفه به پانا می‌گوید: «یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های کار ما، پیش‌بینی‌ناپذیر بودن موضوعات است. شما هر روز با یک سوژه تازه و یک اتفاق غیرمنتظره روبه‌رو می‌شوید. این تازگی دائمی، باعث می‌شود که کار گزارشگری هیچ‌گاه به روزمرگی تبدیل نشود. گاهی ممکن است صبح در یک نشست رسمی حاضر باشید و ظهر همان روز در دل یک حادثه طبیعی گزارش تهیه کنید. این تنوع و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن، به کار ما هیجان و روح تازه می‌دهد.»
اما در کنار جذابیت‌ها، دشواری‌های فراوانی هم وجود دارد. رشیدی ادامه می‌دهد: «یکی از سختی‌های کار، نگاه مردم به جایگاه گزارشگر است. مخاطبان، ما را نماینده سازمان می‌دانند و انتظار دارند پاسخگوی گلایه‌ها و ناراحتی‌هایشان باشیم. در حالی‌که ما در بسیاری از مواقع تنها راوی هستیم، نه تصمیم‌گیر. با این حال، خود را موظف می‌دانیم که مطالبات مردم را به گوش مسئولان برسانیم و پیگیری کنیم تا به نتیجه برسند.»
وی تأکید می‌کند که گزارشگر فقط یک انتقال‌دهنده ساده نیست، بلکه باید نقشی فعال و پرسشگرانه داشته باشد: «وقتی در مقابل مسئولان می‌نشینیم، وظیفه داریم پرسشگر و منتقد باشیم. مردم انتظار دارند صدای آنان را مطالبه‌گرانه به گوش مسئولان برسانیم. اینجا کار سخت می‌شود، چرا که باید حقیقت را از دل پاسخ‌های کلی بیرون کشید و به دنبال شفافیت بود.»
رشیدی با مرور سال‌های طولانی فعالیتش، از خاطرات ماندگار این مسیر نیز سخن می‌گوید: «در طول این سال‌ها، خاطرات زیادی جمع کرده‌ام؛ خاطراتی گاه تلخ و گاه شیرین. یکی از شگفتی‌های کار ما این است که در حالی‌که چهره‌مان دیده نمی‌شود، صدا برای مردم شناخته‌شده و ماندگار است. بارها پیش آمده که در مکان‌های عمومی، تنها از روی صدا شناسایی شده‌ام و محبت‌هایی دیده‌ام که اصلاً انتظارش را نداشتم. این میزان از لطف و همراهی مردم، برای من ارزشمندترین دستاورد این سال‌هاست.»
برای او، گزارشگری تنها یک شغل نیست، بلکه تجربه‌ای انسانی و اجتماعی است که طی آن، همواره با مردم و دغدغه‌هایشان در ارتباط بوده است. رشیدی معتقد است راز ماندگاری این حرفه در صداقت و پیگیری مطالبات واقعی مردم نهفته است؛ صداقتی که باعث شده شنوندگان به گزارشگران اعتماد کنند و صدای آنان را همچون صدای خود بشنوند.
وی در پایان با لبخند می‌گوید: «گزارشگری برای من یک مسیر زندگی بوده است؛ مسیری پر از چالش، اما سرشار از محبت و تجربه‌های ناب. هر روز که پشت میکروفن قرار می‌گیرم، حس می‌کنم باز هم در آغاز راه هستم و قرار است تجربه‌ای تازه به دفتر زندگی‌ام اضافه شود.»
ارسال دیدگاه