سهیل موفق: باید خودمان را همپای جهان به روز کنیم

سهیل موفق بازیگر دیروز و فیلمساز امروز سینما که سابقه فیلمسازی در ژانر کودک را با دو فیلم «پاستاریونی» و «شکلاتی» در کارنامه خود دارد، در گفت‌و‌گو با خبرنگار پانا از حال و هوای سینمای کودک و نیازمندی این حوزه به کمک‌های آموزش و پرورش در اکران فیلم‌ها گفت.
در ابتدا کمی درباره اوضاع سینمای کودک و نوجوان و میزان پیشرفتی که نسبت به سال‌های گذشته داشته توضیح دهید.
دو دهه طلایی را در سینمای کودک و نوجوان سپری کردیم اما به خاطر سهل انگاری مسئولان یا کوچ کردن فیلمسازان سینمای کودک از این ژانر، کودک کوچک شمرده شد و دیگر فیلمی با حال و هوای روز کودک طراحی نشد و زمانی که ساخته می‌شدند دیگر به نتایج قابل قبولی دست پیدا نمی‌کردیم.
طی چهار سال گذشته که در این ژانر فعال شده‌ام و فیلم کودک ساختم، شاهد پیشرفت کارگردانان در این ژانر بودم و می‌بینم که هر سال به جلو حرکت می‌کنیم. یکی از دلایل این پیشرفت این است که فیلمسازان سینمای کودک و نوجوان متوجه اهمیت قصه شده‌اند و آن را در اولویت اصلی خود قرار داده‌اند، اگر قصه خوبی نداشته باشیم نمی‌توانیم ارتباط خوبی با مخاطب برقرار کنیم. نکته بعدی این است که قصه‌ها باید از دل زندگی بچه‌‌ها بیرون بیایند و این اتفاق با معاشرت و نظرخواهی مستقیم با آن‌ها رخ می‌دهد زیرا ما کارگردان‌های فیلم کودک و نوجوان از دوران کودکیمان فاصله زیادی گرفته‌ایم.
یکی از نکاتی که به کارگردان‌های کودک کمک زیادی خواهد کرد داشتن نگاه جهانی به سینمای کودک و نوجوان است، یعنی باید فیلم‌هایی که سراسر جهان در این ژانر ساخته می‌شوند و کودکان ما را جذب خود کرده‌اند و جایگزین فیلم‌های ایرانی شده‌اند را ببینیم و در فیلمسازی از آن‌ها کمک بگیریم اما در آن‌ها با ادبیات و فرهنگ ایرانی صحبت کنیم. نباید فقط به مرزهای خودمان محدود شویم. حضور در جشنواره‌های جهانی فقط ملاک نیست باید فیلم‌هایی بسازیم که در دنیا اکران سراسری کنیم.
ژانر فیلم‌ها برای سینماداران اهمیتی ندارد زیرا آن‌ها فیلم‌های پر فروش را می‌شناسند و از آن‌ها حمایت می‌کنند.

به نظر شما در سینمای ایران تا چه میزان از تکنیک‌های فیلمسازی و تکنسین‌های ساخت فیلم و انیمیشن استفاده می‌شود؟
در ایران افرادی هستند که با تکنیک‌های روز دنیا به قدری آشنا هستند که کمپانی‌های روز دنیا آن‌ها را جذب کرده‌اند یا دائما در حال رفت و آمد هستند. در کشورمان نیروی انسانی، سواد لازم و امکانات مورد نیاز برای ساخت انیمیشن‌های پیشرفته یا فیلم‌های تخیلی را داریم اما ممکن است از نظر هزینه دچار مشکل شویم. مجبوریم خودمان را همپای سراسر جهان به روز کنیم زیرا در صورت عدم انجام این کار خوراک فرهنگی ما را از سینمای کشورهای دیگر تامین می‌کنند.
باید به کیفیت فیلم‌های کودک فکر کنیم و کمیت را از سرمان بیرون کنیم. اگر مسئولان فکر می‌کنند بودجه فیلمسازی ایران کم است باید به جای ساخت ده فیلم بی کیفیت با آن بودجه کم، پنج فیلم باکیفیت بسازیم که بتوانند به سینمای کشورهای دیگر طعنه بزنند.

وزارت آموزش و پرورش در راستای اکران فیلم‌های کودک چه کمک‌هایی می‌تواند به فیلمسازان کند؟
هر دو فیلم کودکی که تا به حال ساخته‌ام با اجازه آموزش و پرورش در مدارس اکران شدند و این حرکت به دیده شدن فیلم‌هایم کمک کرد. پیش از این سینماها رده سنی فیلم‌ها را مشخص نمی‌کردند و مدارس دانش آموزان را به سینما می‌بردند و فیلم‌هایی که مناسب سنشان نبودند را برایشان اکران می‌کرد.
آموزش و پرورش باید پیگیر زنگ سینمای دانش آموزان باشد و شرایطی را فراهم کند که حتما کودکان و نوجوانان در سالن‌های سینما فیلم ببینند تا فرهنگ سینمارویی برای آن‌ها جا بیفتد و کودکان به فیلم‌بینان حرفه‌ای تبدیل شوند. آموزش و پرورش حمایت بسیار موثری در این زمینه می‌تواند داشته باشد زیرا مخاطبین ما همه در مدارس هستند.

امیرحسین اشرفی/