سهیل موفق:سینمای کودک نیاز به حمایت و مراقبت دارد

به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، «سهیل موفق» کارگردان فیلم‌های کودک و نوجوان گفت: فیلم درباره کودک را به عنوان سازنده می‌توانیم در هرسنی تولید کنیم، اما کار برای کودک ساختن مانند یک بازیکن فوتبال که در هر سنی نمی‌تواند بازی کند، محدودیت سنی دارد. سازندگان تمام فیلم‌های موفق در دهه ۶۰ در زمانی که این فیلم‌ها را تولید می‌کردند، خودشان بچه کوچک داشتند و به دنیای کودکان نزدیک بودند. یکی از دلایل این که امروز آن اتفاق‌ها نمی‌افتد، این است که ذهن سازندگان آثار کودک از دنیای کودکان دور شده‌اند.
موفق با اشاره به اینکه برای ساخت فیلم‌های کودکان و نوجوانان، هیچ سازمان و نهادی پای کار نمی‌آید،گفت: در همین مقطع طولانی شیوع کرونا اگر یک نگاهی به میزان کلیک فیلم‌ها در پلتفرم‌هایی مانند نماوا و فیلیمو بیاندازید، متوجه خواهید شد که خوراک کودکان ما محصولات کشورهای دیگر است. آن هم یک دلیل دارد؛ ما برای این رده سنی چیزی تولید نکرده‌ایم که بخواهیم کودکان‌مان از آن استفاده کنند. ما باید اول مخاطب را به سینما بیاوریم تا بتوانیم حرف‌هایی که می‌خواهیم را به آنها منتقل کنیم…

او در ادامه با اشاره به اینکه برگزاری جشنواره در تمام دنیا باعث تشویق فیلمسازان می‌شود، توضیح داد: برگزاری جشنواره فیلم کودک در تمام ادوار بسیار مفید بوده است و حتی فیلم‌هایی که شانسی برای اکران ندارند در این رویدادها شرکت می‌کنند و خودشان را محک می‌زنند.
کارگردان فیلم «پاستاریونی» درباره برپایی آنلاین این دوره جشنواره بیان کرد: برگزاری جشنواره به صورت آنلاین کاردرستی است. در این برهه زمانی کودکان بسیار با فضای مجازی آمیخته شده‌اند و خانواده‌های آنها در حال رصد کردن فضای مجازی هستند، به شرط سیاست‌گذاری و اطلاع‌رسانی خوب، مفید است.
او با تاکید براینکه از یک دهه‌ای به بعد سینمای کودک به حالت تعطیل درآمده است، گفت: فیلمسازان نتوانسته‌اند کودکان را با خود همراه سازند و کودکان با فیلم آن‌ها ارتباط برقرار نکرده‌اند؛ به همین خاطر فاصله‌ای بین فیلم‌ساز و مخاطب افتاده است. سازمان‌ها و ارگان‌های حمایت‌کننده نیز نتوانسته‌اند کودکان را با خود همراه سازند و هر کدام از این دو، ساز خود را می‌زنند.
این کارگردان در ادامه افزود: خیلی از فیلم‌هایی که درباره کودکان ساخته شده که شاید حتی نباید کودکان آن را ببینند و به اسم ژانر کودک اکرانش کرده‌اند که باز هم مخاطب احساس خوشایندی نسبت به آنها ندارد. فیلمسازی که قرار است برای کودکان و نوجوانان امروز محصولی را تولید کند و آنها را با خود همراه سازند باید با فکر آنها حرکت کند.
کارگردان فیلم«شکلاتی» با تاکید براینکه هیچ سرمایه‌گذار بخش خصوصی در این بخش حتی کمترین هزینه‌ای را متحمل نمی‌شود، توضیح داد: برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی توجیه اقتصادی وجود ندارد. برای اینکه بتوانیم به روال سابق سینمای کودک برگردیم باید بیشتر از پیش این سینما را حمایت کنیم. سرگرم‌کردن مخاطب باید به اصلی‌ترین دغدغه مدیران و فیلمسازان بدل شود. سرمایه‌گذاران روی ژانری که سالن سینمای فیلم‌هایش خالی بماند، سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. این یک واقعیت است که فیلم کودک و نوجوانی که خوب باشد، بر سر اکرانش دعوا خواهد بود.
این کارگردان افزود: سینماداران و پخش‌کنندگان، ۵۰ درصد دید فرهنگی و ۵۰ درصد دید تجاری به یک محصول دارند. سینما یک صنعت است که همه دنیا این تعریف را قبول دارند. اگر فیلمی خوب باشد سینماداران آن را بیشتر از زمان موجود اکران روی پرده نگه می‌دارند. اتفاقی که برای سینمای کودک افتاده، برای فیلم‌های ملودرام و اجتماعی نیز رخ داده است و فقط در این مواقع فیلمساز باید سراغ نهادها و ارگان‌هایی که وظیفه ذاتی‌شان ساخت‌ فیلم است بروند که آنها هم یکسری اولویت را بدون مشورت با فیلمسازی که در این راستا فعالیت دارد، بیان می‌کنند. مگر شما می‌دانید که بچه‌های امروز چه می‌خواهند؟ و این گونه است که فیلم‌هایی اکران می‌شود که به موفقیت نمی‌رسند و…
موفق گفت: ریل‌گذاری برای موفقیت سینمای کودک نیاز به حمایت و مراقبت دارد.
این کارگردان درباره اولین باری که فیلم کودک در سینما دیده است، گفت: اولین باری که به سینما رفتم با پدربزرگم بوده که شهر موش‌های ۱ را در سینما فرهنگ دیده‌ام. یادم است که برای دیدن این فیلم صف طولانی ایجاد شده بود.
او همچنین درباره شخصیت کارتونی محبوبش، گفت: تمام شخصیت‌های کارتونی نسل خودم مانند کلاه قرمزی، پسرخاله، پاتال، دزد عروسک‌ها و… را دوست دارم و یکی از دلایلی است که سبب شد تا من سال‌ها بعد سراغ فیلمسازی در عرصه کودک و نوجوان بروم. در آن زمان یک تلویزیون خوب داشتیم که برای خیلی از ما انگیزه ایجاد کرد اما در حال حاضر تلویزیون و سینما از هم جدا شده‌اند، در حالی که این دو رسانه مهم مکمل هم هستند و فرزندانشان که فیلمسازانند، سردرگم شده‌اند. حداقل کاری که باید در تلویزیون برای فیلمسازان اتفاق بیفتد تبلیغات مناسب آثارشان در این رسانه است که متاسفانه آن هم به درستی صورت نمی‌گیرد!