تاسوعای حسینی روز یقین و وفاداری ،تسلیت باد

روز نهم ماه محرم که معروف به تاسوعا است، آخرین روزی بود که امام حسین (ع)و یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند و این روز به شب عاشورا پیوند خوردو بدین جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بیت (ع) از اهمیت بالایی برخوردار است .

مردم ولایتمدارایران اسلامی نیز مانندبسیاری از مسلمانان سراسر گیتی، این روز را منتسب به مظهر غیرت وساقی دشت کربلا،حضرت ابوالفضل العباس (ع)میدانندوبسان روز عاشوراآن را گرامی داشته و به سوگواری می پردازند.

تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار و ادب و دلاوری و وفا عباس بن علی(ع) است و با گذشت سالیان متمادی از آن واقعه هنوز تاریخ، روشن از کرامتهای اوست .

تاسوعاى سال 61 هجرى امام حسین(ع) و یارانش در محاصره‏ نیروهاى کوفه بودند و در این روز آب را به روى اهل بیت(ع) و یاران امام بستند وراه ها همه تحت کنترل بود تا کسى به امام ملحق نشود وتهدیدهاى سپاه عمر سعد،جدى‏ تر و حالت‏ تهاجمى آنان به سوى خیمه‏ ها بیش تر مى‏ شد.

عصر روز تاسوعا،ابن سعد با دستورى که از ابن زیاد دریافت کرده بود،آماده جنگ با امام حسین‏ (ع)شد.گروهى از سپاه‏ کوفه به سوى خیمه‏ گاه امام تاختندوامام کنارخیمه ‏اش نشسته وبه شمشیرتکیه داده بودوحضرت زینب(س)،صداى همهمه مهاجمان راشنیدوامام راکه خواب،چشمانش را ربوده بود بیدارو سید الشهدا(ع)،خوابى را که آن لحظه دیده بود تعریف کرد.

امام حسین (ع) بیان کرد :رسول خدا (ص) در خواب فرمودند، پیش ما مى‏ آیى وامام حسین‏(ع) ،برادرش حضرت عباس(ع) را همراه جمعى جلو فرستادتا از هدف‏ مهاجمان آگاه شوند و وقتی فهمیدند که لشکر کفاربه قصد جنگ یا گرفتن بیعت آمده ‏اند،به دستورامام،آن شب را مهلت طلبیدند تا به عبادت و نماز بپردازند.

امام صادق‏ (ع)در باره این روز میفرمایند: تاسوعا روزى است که امام حسین(ع)‏ و اصحاب ایشان را در کربلا محاصره شدند ، سپاه شامیان بر ضد آنان گرد آمدندوابن‏ زیاد و عمر سعد نیز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز،امام حسین‏(ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر براى او یاورى نخواهد آمد و عراقیان ‏نیز او را پشتیبانى نخواهند کردولیکن تاریخ این واقعه را گونه ای دیگر رقم زد و پیروزی نهایی ازآن امام حسین (ع) و هفتاد و دو تن یاران با وفایش شد.

/خبرنگار :ساسان حق شناس/