آموزش درس زندگی مهمتر از آموزش مباحث نظری چون فیزیک، ریاضی و شیمی است

به گزارش پانا شهر تهران، عبدالرسول کریمی معاون پرورشی و فرهنگی شهر تهران گفت: جلسه توجیهی دوره آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان اتباع در ساختمان اداره مشاوره تربیتی و تحصیلی شهر تهران تشکیل گردید. هدف از اجرای برنامه ارتقای سطح سلامت روانی - رفتاری دانش آموزان اتباع و والدین دانش آموزان است. این برنامه بر اساس توافقنامه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و تفاهمنامه با معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش اجرا می شود.

معاون پرورشی و فرهنگی شهر تهران با تاکید بر توسعه آموزش مهارت های ده گانه زندگی به دانش آموزان، آموزش درس زندگی را مهمتر از آموزش مباحث نظری چون فیزیک، ریاضی و شیمی برشمرد .

عبدالرسول کریمی افزود: ضرورت یاری افراد، جهت رشد بهتر مهارت های زندگی و معیشت خود، رفته رفته از اهداف مهم آموزش و پرورش تلقی می شود. نکته قابل بحث این است که دانش اکتسابی از تجارب عملی، پایاتر از معلومات به دست آمده از اجرای برنامه های آموزشی است. امروزه همگام با توسعه زندگی مدنی و صنعتی شدن روز افزون کشورهای در حال توسعه، تعلیم و تربیت کودکان، از وظایف اساسی نهادهای تعلیم و تربیت رسمی به حساب می آید. اما تاکید بیش از حد بر ارائه اطلاعات و دانش نظری، دانش آموزان را از یادگیری مهارت های ضروری که در زندگی روزمره به آن نیاز دارند محروم می سازند .

در ادامه جلسه ابوالفضل رحمانی رئیس اداره مشاوره تربیتی و تحصیلی به تشریح فرآیند اجرای برنامه در مناطق پرداخت. این برنامه در 13 منطقه شهر تهران و در 26 مدرسه دخترانه و پسرانه برای دانش آموزان اتباع افغانی و والدینشان اجرا می شود. در مدارس دخترانه مادران دانش آموزان و در مدارس پسرانه پدران دانش آموزان نیز تحت پوشش این برنامه آموزشی قرار دارند. مرکز امور بین االملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش بر روند اجرای آموزش ها نظارت دارند .

وی افزود: مهارت های زندگی، مهارت های شخصی و اجتماعی است که کودکان و نوجوانان باید آنان را یاد بگیرند تا بتوانند در مورد خود و انسان های دیگر و کل اجتماع به طور موثر و شایسته و مطمئن عمل نمایند. انتقاد مهم به تعلیم و تربیت رسمی این است که به برخی مهارت های حرفه ای و ابزاری و تنها بر بعد شناختی (سواد) تمرکز کرده است و به دیگر ابعاد فکری و روانی و اجتماعی توجهی ندارد. از دیگر سو محققان نشان داده اند که مهارت های زندگی می تواند به طور نظامدار و از طریق موقعیت های یادگیری غیررسمی یاد گرفته و تقویت شود. مدرسه علاوه بر کارکردهای رسمی آموزش خواندن و نوشتن، باید در زمینه های آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان نیز ایفای نقش کند .

رحمانی گفت: برای اصطلاح مهارت های زندگی تعاریف متعددی بیان شده است. یکی از عمومی ترین تعاریف این چنین است: مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و کشمکش های بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه می زنند، برنامه آموزش مهارت های زندگی بر این اصل استوار است که کودکان و نوجوانان حق دارند توانمند شوند و نیازمند آنند که بتوانند از خود و علاقه هایشان در موقعیت های سخت زندگی دفاع کنند. این نوع برنامه ها در پیشگیری از مخاطرات سلامت نگاهی کلی دارند و به آموزش محدود تنها یک مهارت بسنده نمی کنند .

وی گفت:مجموعه مهارت های زندگی نه تنها به توانمند ساختن افراد در زندگی حال نمی اندیشد بلکه به توانمندی آنان جهت زندگی آینده نیز تاکید می ورزد. در ضمن متمرکز بر شکوفایی توانایی های بالقوه افراد است به طور کلی هدف از مجموعه مهارت های زندگی، کمک به فرد جهت حرکت از توانایی ها و ضعف های مهارتی به سوی مهارت های توانمند و قوی و سازنده می باشد. چنین مهارت های زندگی تصمیمات متعهدانه فرد را در بر می گیرد .
رحمانی تصریح کرد: در واقع هدف نهایی مهارت های زندگی این است که افراد مسئولیت برتری و شایستگی فردی خویش را بپذیرند. این شایستگی فردی شامل احساس کفایت و شایستگی سطح بالا، سلامت روانی، خود شکوفایی و پذیرش مسئولیت فردی می باشد. در نتیجه می توان گفت مجموعه مهارت های زندگی هم اهداف پیشگیرانه دارد و هم کنترل و مدیریت مشکلات و همانند سبک رویکرد آموزشی هم برای مداخلات گروهی و هم فردی مناسب است