سجاد انوشیروانی در گفت‌وگو با پانا:
نایب قهرمانی وزنهبرداری جهان ارزشمند است اما نباید در باد این عنوان خوابید
عدم توانایی فدراسیون باعث شد چند استعداد وزنهبرداری از بین برود/ کسی که وزنه‌بردار مصدوم را مجبور به وزنه زدن می‌کند صلاح او را نمی‌خواهد
تهران (پانا) - سرمربی سابق تیم ملی وزنهبرداری ایران معتقد است به رغم نایب قهرمانی تیم ملی ایران در مسابقات وزنهبرداری جهان، ایرادهای زیادی در این تیم دیده می‌شود.
سجاد انوشیروانی در گفت‌وگو با پانا، درباره عملکرد تیم ملی وزنهبرداری در رقابت‌های قهرمانی جهان گفت: «قطعاً عنوان نایب قهرمانی جهان ارزشمند است و باید به وزنه‌برداران تبریک بگوییم که توانستند چنین نتیجه‌ای را رقم بزنند. البته با توجه به شرایط فعلی فدراسیون جهانی آنها اینطور برنامه‌ریزی کرده بودند که 10 وزن در این مسابقات حضور داشته باشند، اوزان غیر المپیکی را هم به مسابقات جهانی اضافه کردند. در این رقابت‌ها تنها ۳ یا ۴ کشور به طور کامل اعزام شده بودند و کشورهایی مثل چین، کره جنوبی و برخی دیگر از کشورهای آسیایی در این مسابقات حضور نداشتند. معمولاً رقابت‌های جهانی بعد از المپیک به لحاظ سطح فنی پایین‌تر است؛ خیلی از کشورهای مطرح بعد از المپیک در رقابت‌ها شرکت نمی‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود رقابت راحت‌تر باشد.»
وی با اشاره به جوانگرایی در تیم ملی وزنهبرداری کشورمان اظهار کرد: «این تیم باید چهار یا پنج سال پیش شکل می‌گرفت، البته در سال ۹۵ برنامه‌ریزی برای شکل‌گیری این تیم صورت گرفت و ما جوانانی را داشتیم که به عنوان جایگزین و پشتوانه در تیم ملی حضور داشتند اما متاسفانه عدم توانایی فدراسیون برای برگزاری منجسم، باعث شد که تیم منحل شود و چندین استعداد ناب وزنهبرداری هم از بین برود. ما وزنه‌بردارانی مثل علیرضا دهقان، رضا بیرالوند، حسین چراغی و هادی مکوندی را در اختیار داشتیم که به عنوان تیم دوم یا جایگزین رده بزرگسالان در اردوها حضور داشتند. آن موقع علیرضا سلیمانی و ایوب موسوی هم جزء این تیم بودند، ولی متاسفانه دیر تشکیل شدن تیم دوم به وزنهبرداری ضربه زد. چراکه ما در مسابقات جهانی شاهد بودیم که تیم یک دست نیست، برخی از وزنه‌برداران عملکرد خوبی داشتند و برخی دیگر خیر.»
سرمربی سابق تیم ملی وزنهبرداری کشورمان در ادامه اظهار کرد: «البته در خلال مسابقات اتفاقات خوبی هم رخ داد که نباید از آنها غافل شد. رسول معتمدی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد. علیرضا یوسفی توانست در دوضرب رکورد جوانان جهان را بشکند؛ آیت شریفی نشان داد یکی از وزنه‌برداران خوب ایران است البته به این شرط که وزنش پر شود. اینکه ما سه سال آینده و در جریان مسابقات المپیک پاریس چه نتیجه‌ای می‌رسیم، اهمیت بسیار زیادی دارد، ما در رقابت‌های جهانی در اوزان غیر المپیکی مدال کسب کردیم و من با توجه به ایرادهایی که تیم ملی داشته خیلی شرایط را ایده‌آل نمی بینم. در این رقابت‌ها کشورهایی مثل چین، تایلند و کره جنوبی حضور پیدا نکردند و در مسابقات بازیهای آسیایی قطعاً آنها حضور خواهند داشت و روی کسب مدال ایران در برخی از اوزان و به خصوص ۸۱ کیلوگرم تاثیر خواهند گذاشت.»
انوشیروانی تاکید کرد: «ما در اوزان بالا باید با برنامه پیش برویم تا بتوانیم به مدال برسیم. در حال حاضر فدراسیون جهانی وزنهبرداری هم تحت فشار است و زنگ خطر حذف این رشته از المپیک مدتهاست که به صدا درآمده، ضمن اینکه نباید فراموش کنیم در کل دنیا ۱۵ تا ۲۰ وزنه بردار مطرح وجود دارند، بنابراین نباید ما گول بخوریم و در باد این نایب قهرمانی‌ها بخوابیم. من بارها تاکید کردم و این بار هم می‌‌گویم اگر به عملکرد تیم نقدی داریم به این معنی نیست که کار ارزشمند وزنه‌برداران را بخواهیم زیر سوال ببریم؛ بلکه با توجه به مسابقات المپیک و رقابت‌های پیش رو نیاز است که بررسی‌ها دقیق‌تر صورت بگیرد. ما باید الان وضعیت وزنهبرداری ایران را نسبت به سال‌های قبل یک قیاس کنیم و ببینیم چقدر با دنیا فاصله داریم. همین مسابقات جهانی که باید بگویم جزء راحت‌تر این رقابت‌ها بود به این خاطر که برخی ورزشکاران بعد از المپیک شرکت نکرده بودند اما با این حال ما فاصله زیادی به لحاظ رکوردی با سایر وزنه‌برداران داشتیم. اگر هم تیم در کسب امتیاز به عنوان نایب قهرمانی رسیده به این خاطر بوده که با ترکیب کامل در این مسابقات حضور پیدا کرده است ضمن اینکه ما یک اوتی هم داشتیم.»
پیشکسوت وزنهبرداری ایران در ادامه بیان کرد: «تیم روسیه هم با نفرات کامل به این مسابقات آمد اما پس از پایان رقابت‌ها به عنوان تیم قهرمان شناخته شد. روسیه که قبل از المپیک شرایط سختی داشت و همه ما می‌دانیم به خاطر موضوع دوپینگ چه بلایی سر این رشته ورزشی آمد. اما پشتوانه‌سازی‌های خوبی که انجام داده‌اند؛ باعث شد در مسابقات جهانی نتیجه بگیرند. این موارد زنگ خطر را برای وزنهبرداری ایران به صدا درآورده است. ما ستاره‌های خوب در استعدادیابی کشف کردیم؛ هرچند که ۲۰۱۵ کمی دچار افت شدیم؛ اما باز هم به روند جوانگرایی ادامه دادیم؛ از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ متاسفانه این پروسه به شدت افت کرد به این خاطر که به وزنه‌بردارانی همچون سهراب مرادی، کیانوش رستمی، سعید علی حسینی، بهداد سلیمی، علی هاشمی، مجید عسکری و نواب نصیر شلال تکیه کرده بودیم الان که آنها به هر دلیلی کنار رفته‌اند به تکاپو افتاده‌ایم، باید اما باید به این موضوع حتماً اشاره کنم که نفرات فعلی تیم ملی فاصله زیادی با سایر وزنه‌برداران در دنیا دارند و باید این موضوع کم کم برطرف شود تا تیم یکدست در مسابقات حضور پیدا کند.»
انوشیروانی در پاسخ به این سوال که وضعیت اردوی تیم ملی و تحت فشار قرار دادن وزنه‌برداران به خاطر آب و غذا روی آنها تاثیر گذاشته یا خیر عنوان کرد: «قطعاً تاثیرگذار بوده است. البته کادر فنی نشان داده در هر شرایطی کار می‌کند به این موضوعات اعتراض نمی‌کند؛ در حالیکه برای موفقیت تیم ملی وزنهبرداری باید همه بخش‌ها با یکدیگر مرتبط باشند. در اردوی تیم ملی علاوه بر این که روانشناس، پزشک، تغذیه و فیزیوتراپ در کنارشان باشند یک اردوهای منسجم هم باید داشته باشند. در واقع وزنهبرداری نیاز به یک سیستم نظام‌مند برای برگزاری اردوها دارد مانند کاری که در کشورهای دیگر به درستی انجام می‌شود.»
وی همچنین در مورد مصدومیت وزنه‌بردارن اظهار کرد: «متاسفانه در این دوره تدارکات مناسبی برای اعزام تیم ملی وزنهبرداری به مسابقات جهانی نشد و وزنه‌برداران به گفته خودشان برای تهیه غذا و آب هم مشکل داشتند؛ اما به نظر من علاوه بر این اتفاق یک موضوع ناخوشایند دیگر بحث مصدومیت وزنه‌برداران بوده که حتی شنیدم وزنهبرداری که از ایران مصدوم بوده روی تخته رفته و وزنه زده است، این کار اصلا درست نیست و کسی که وزنه‌بردار را مجبور به این کار می کند در واقع صلاح او را نمی خواهد و تنها کسب امتیاز تیمی برای آنها اهمیت دارد؛ وگرنه چرا باید وزنه‌بردان با بدن مصدوم روی تخته بروند. مرتضی بیگلری که دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه کتف بود یا علیرضا سلیمانی از ناحیه منیسک زانو دچار مصدومیت شده باید روی تخته بروند. ایوب موسوی هم به اعتقاد من نقطه تاریک وزنهبرداری ایران بود. سال‌هاست که او در دسته ۹۶ یا ۱۰۲ کیلوگرم وزنه می‌زد اما در این رقابت‌ها در وزن ۸۲ کیلوگرم به روی تخته رفت؛ این نشان می‌دهد ما استعدادهایی داشتیم که متاسفانه در حال نابودی هستند و کسی هم به آنها توجهی نمی‌کند. رضا دهدار یکی از وزنه‌برداران باتجربه تیم ملی بود اما به خاطر استراتژی غلط و فاصله افتادن بین وزنه‌ها نتوانست مثل همیشه ظاهر شود. کادر فنی برای اینکه وزنه‌بردار در جدول بماند از وزنه‌های پایین شروع می کند چرا که اولویت اصلی امتیاز جمع کردن است؛ پس از اینکه وزنه‌بردار وزنه را زد و از خطر اوت شدن فاصله گرفت؛ با فاصله زیاد و تعداد کیلو‌های بالاتر برای او وزنه انتخاب می کنند؛ متاسفانه در چنین شرایطی اولا بدن وزنه‌بردار سرد می‌شود و دوم این که به خاطر تعداد نفرات زیاد و مدعی، ورنه‌بردار عقب می‌افتد و آن وقت دیگر تمرکز لازم را ندارد و از شرایط آمادگی به دور می‌شود.»
انوشیروانی در پایان گفت: «برخواه استاد ماست و یکی از مربیان باتجربه وزنهبرداری ایران است اما متاسفانه او پس از هر انتقادی ناراحت می‌شود و من نمی‌خواهم این اتفاق بیفتد ولی معتقدم باید ضعف‌ها را هم بگوییم. نباید تیم با این شرایط بسته شود و ۱۰ نفر ورزشکار به این رقابت‌ها اعزام می‌شد به خصوص وزنه‌بردارانی که به لحاظ سلامت جسمانی شرایط خوبی ندارد و ممکن بود عمر ورزشی آنها با این مصدومیت‌ها تحت‌الشعاع قرار بگیرد. نمی‌دانم از چه طریق این وزنه‌برداران را راضی کردند اما چون هدف اصلی امتیاز جمع کردن است تا حدودی می‌توان حدس زد. با این حال معتقدم این مسائل زیبنده وزنهبرداری ایران نیست. ما می‌توانیم دو تیم داشته باشیم و مثل کشتی در جهان آقایی کنیم. تمام ورزشکاران و به خصوص وزنه‌برداران در اردوهای سخت و طاقت‌فرسا حضور پیدا می‌کنند تا بتوانند رکورد خود را ارتقاء دهند. قطعاً هر وزنی که می‌زنند باعث خوشحالی ما می‌شود و با ناراحتی آنها ما هم غمگین می‌شویم.»
ارسال دیدگاه