مروری کوتاه بر زندگی شهید محسن مشهدی‌علی‌بابا

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، شهیدمحسن مشهدی‌علی‌بابا، یادگار حسینعلی دوازدهم دی ماه سال ۱۳۳۸ در شهرستان دماوند چشم به جهان گشود و تا دوره سوم متوسطه در رشته آمار درس خواند و سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد و سپس به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت.

این شهید گرانقدر یازدهم بهمن ماه سال ۱۳۶۵ با سمت فرمانده در پاسگاه زید عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و یکم تیر ماه سال ۱۳۷۸ پس از تفحص در حسینیه روح افزای زادگاهش به خاک سپرده شد.

برادر شهید مشهدی علی بابا در این رابطه گفت: او مقید به نماز اول وقت بود و بسیار در نماز، دقت داشت و مصداق ویقیمون الصلوة بود. و اعتقاد داشت،نماز، موجب تقویت روحی و معنوی انسان است و مخصوصا" عاشق نماز شب بود، بسیار صادق و درستکار بود که از نشانه‌های ایمان، صدق است .

او در ادامه بیان کرد: محسن با اعضای خانواده و ارحام خود بسیار مهربان و خوش اخلاق بود. احترام او به برادر و خواهر، مثال زدنی بود. به والدین که در حد بسیار زیاد احترام می‌گذاشت و مصداق آیه قلا تقل لئما أفیه (اسراء /)۲۳بود و به همین دلیل، او در دل همه جای داشت و همه او را دوست داشتند. در انجام سایر فرامین دینی به ویژه تبعیت از ولایت فقیه و امام خمینی(ره) پیشتار بود. به مال دنیا بی رغبت بود و اعتقاد داشت،حضرت امیر (ع) به دنیا بی‌رغبت بود نباید اسیر مال دنیا شد. دنیا مانند دریا است، هر کسی واردش شد غرق می‌شود.

برادر شهیدمشهدی علی بابا اظهار کرد: یکی از همرزمان شهید گفت،یک روز از او خواستم تا با هم به دماوند برویم و مرا برساند گفت اجازه بده بروم بنزین بزنم و بیام. گفتم تو که بنزین داری، گفت مال بیت المال است باید به اندازه رفت و برگشت دماوند از جیب خودم بنزین بزنم، الله اکبر از این همه اهمیت به بیت المال.

او گفت: یکی از دغدغه‌های فکری شهید محسن، سربلندی و پیروزی اسلام در برابر متجاوزان بود و در این راه هم به شهادت رسید. فرزندش شش ماهه بود که خبر شهادت او را آوردند و بعد از سه ماه از شهادتش، دختر او به دنیا آمد و التیام زخم پدر و مادر و همه بستگان شد. در مجموع این سه سال بعد از ازدواج، شاید کمتر از شش ماه با خانواده بود و بقیه عمرش را در جبهه‌ها سپری کرده بود.

برادر شهید بیان کرد: یکی دیگر از نکته‌های مهم زندگی شهید این است که در تمام نامه‌ها و وصیت‌های خود، تأکید به اهمیت نماز مخصوصا" اول وقت، نماز جمعه و جماعت و صله ارحام داشتند و همیشه از خانواده می‌خواست کنار هم و با هم صمیمی باشند.