غزل‌های حافظ هنوز در جان ادبیات فارسی می‌تپند

وی افزود:«حافظ،ادبیات فارسی را از یک مرحله عبور داد؛ زبان شعر را فشرده،چندلایه و سرشار از ایهام کرد.قبل از حافظ،غزل بیشتر در خدمت بیان احساس بود؛بعد از آن،غزل به میدان فلسفه، عرفان و حتی سیاست راه پیدا کرد.»

رضایی اضافه کرد:«حافظ، همان‌قدر که در ایران شناخته‌شده است،در غرب نیز الهام‌بخش بوده.گوته، شاعر بزرگ آلمانی، حافظ  را شاعر شاعران می‌نامد.ترجمه‌های فراوان از دیوان حافظ در کشورهای مختلف نشان می‌دهد که صدای او،فراتر از مرزها شنیده شده است.»

استاد ادبیات فارسی دانشگاه تهران تاکید کرد:«سادگی زبان در کنار عمق معنا،ویژگی مهم حافظ است؛حافظ از دردهای جاودانه انسان می‌گوید مانند عشق، مرگ، آزادی، ریا، و حقیقت.مخاطب امروز،با تمام تفاوت‌های زمانی و مکانی،باز هم می‌تواند این مضامین ارتباط بگیرد.»

وی در پایان گفت:«شاید ظاهر زبان کلاسیک باشد،اما وقتی کسی یک بیت حافظ را می‌فهمد،حس می‌کند چیزی عمیق درون او تکان خورده.این همان قدرت شعر خوب است.»