اربعین، تقویم زنده‌ای که هر سال پیمانی تازه می‌خواند

در میان موج آرام گام‌هایی که بر خاک می‌نشست، صدایی از دل تاریخ با من سخن گفت؛ صدایی که از تپش قلبی در ظهر عاشورا می‌آمد. محرم، تنها یک ماه نیست؛ تقویم زنده‌ای‌ست که هر سال، یادآور پیمانی جاودانه می‌شود. این سیاهی پرچم‌ها، تیرگی نیست؛ سپیدی ایمان است که در لباس عزاد جلوه کرده است.

اینجا، هر قطره اشک نشانیِ عهدی قدیمی است؛ عهدی که در دشت کربلا بسته شد و هنوز در رگ‌های ما می‌تپد. قدم‌هایی که آرام می‌روند، نه فقط راه را طی می‌کنند، بلکه پیمانی دوباره بر لب می‌آورند: تا آخرین نفس، حق را تنها نگذاریم. باد، بوی غربت را با خود می‌آورد؛ غربت که چراغ راه آزادگان شده است.

من، در این جمع، درمی‌یابم که کربلا جغرافیا نیست؛ کربلا لحظه‌ای است که انسان در برابر ناحق می‌ایستد، حتی اگر همه جهان پشت به او کرده باشند. محرم، مدرسه‌ای است که درس آزادی را با خون می‌نویسد و ورق‌هایش بر دل‌ها حک می‌شود. اینجا تاریخ تکرار نمی‌شود؛ اینجا هر سال عاشورا دوباره متولد می‌شود و قافله همچنان در راه است.