مدرس امداد نجات کشور :
امدادگر نسل نو باید از پزشک جلوتر باشد
آموزش‌های پایدار، از هر خانه یک امدادگر می‌سازد
کرج (پانا)_ مدرس کشوری امداد و نجات گفت:نقش امدادگر در لحظه بحران، از پزشک هم مهم‌تر است چون نمی‌گذارد وضعیت مصدوم وخیم‌تر شود.
امیر شاپوری در حاشیه پیش‌اردوی پیشتازان سازمان دانش‌آموزی، با اشاره به ضرورت نهادینه‌سازی آموزش‌های امدادی از سنین پایین در گفت‌وگو با پانا با اشاره به اهمیت مهارت‌های حیاتی در شرایط بحرانی گفت: «حادثه همیشه جایی اتفاق می‌افتد که انتظارش را نداریم. دانستن چند مهارت پایه می‌تواند مرز بین مرگ و زندگی باشد.»
وی با اشاره به اینکه بیشترین حوادث در فضاهای غیررسمی همچون گردش‌ها و مهمانی‌ها رخ می‌دهد، افزود: «اگر مردم، حتی در سطح خانواده، اطلاعات ابتدایی امدادی را بدانند، بسیاری از خسارات جانی کاهش می‌یابد.»
این مدرس کشوری با بیان اینکه طرح «دادرس» و گسترش آن در قالب اردوهای پیشتازان گامی اساسی در مسیر توانمندسازی نوجوانان است، بیان کرد: «هدف، داشتن حداقل یک امدادگر در هر خانه است؛ این نه شعار، بلکه ضرورتی ملی است.»
شاپوری، نقش امدادگر را حیاتی و فراتر از نقش پزشک در لحظه اولیه حادثه دانست و تصریح کرد: «پزشک در مرحله درمان وارد می‌شود اما امدادگر از وخامت اوضاع جلوگیری می‌کند؛ خصوصاً در۵دقیقه طلایی احیای قلبی-ریوی.»
وی یکی از مشکلات جدی آموزش را استفاده بیش‌ازحد از اصطلاحات پیچیده دانست و گفت: «هدف، نجات جان انسان‌ها است، نه نمایش دانش فنی. باید به زبان ساده و کاربردی آموزش دهیم.»
این مدرس باسابقه براهمیت مشارکت فعال دانش‌آموزان در فرایند آموزش تأکید کرد و افزود: «سخنرانی یک‌طرفه کافی نیست؛ باید فیلم، تجربه و اجرای زنده در اردوها به کار گرفته شود تا یادگیری عمیق شود.»
شاپوری همچنین تفاوت میان آموزش نظری و مهارت‌محور را برشمرد و خاطرنشان کرد: «تا وقتی مهارت عملی آموزش داده نشود، دانش‌آموز در لحظه حادثه سردرگم خواهد بود؛ باید از تمرین آغاز کنیم، نه از تئوری.»
وی در پاسخ به سؤال خبرنگار پانا درباره شاخص‌های سنجش عملکرد امدادی در اردوها گفت: «ارزیابی واقعی از عملکرد باید مبتنی بر عمل باشد، نه صرفاً حضور. حلقه گمشده، تداوم و ارزیابی مستمر است.»
شاپوری کیفیت آموزش‌ها را وابسته به تخصص و به‌روز بودن مربیان دانست و افزود: «وقتی مربی با مدهای بین‌المللی همچون صلیب سرخ آشنا نباشد، آموزش هم‌سطح جهانی نخواهد بود.»
وی درباره ایجاد تعادل میان آموزش فنی و روحیه انسان‌دوستی عنوان کرد: «در گام اول باید حس مسئولیت اجتماعی را در نوجوانان بیدار کرد. آموزش مهارت بدون تربیت انسانی، ناقص است.»
این مدرس با اشاره به تجربه آموزش در مانورهای عملی، اضافه کرد:«دانش‌آموز وقتی شبیه‌سازی واقع‌گرایانه از بحران را می‌بیند، به‌طور واقعی‌تر آماده می‌شود. مثل تمرین آتش‌سوزی با آب و بنزین یا مانور زلزله.»
شاپوری بزرگ‌ترین ضعف نظام آموزش امداد را نبود استمرار دانست و تصریح کرد: «آموزش امداد مثل جدول‌ضرب است؛ با یک بار یادگیری ماندگار نمی‌شود. باید پیوسته تکرار و اجرا شود.»
وی طرح آموزش تسری‌یافته از مدارس به مناطق و استان‌ها را مدل موفقی دانست و گفت: «اگر از هر مدرسه چند دانش‌آموز آموزش ببینند و در مدارس خودشان انتقال دهند، چرخه یادگیری کامل می‌شود.»
شاپوری در پایان با تأکید بر لزوم مشارکت خانواده‌ها در فرآیند اردوها اظهار کرد: «آگاه‌سازی خانواده‌ها کلید مشارکت مؤثر آن‌ها است؛ با درک اهداف اردو، خانواده‌ها همراهی می‌کنند و آموزش‌ها پایدار می‌ماند.»
ارسال دیدگاه