برنامه خانه و مدرسه ضامن تحکیم ارتباطات در خانواده

محمد علی واقعی در جمع خانواده دانش آموزان دبستان امام رضا(ع) بیرجند اظهار کرد: این برنامه، برنامه­ای مبتنی بر شواهد و متشکل از گروه خانواده­ها است که با هدف ارتقای انعطاف پذیری کودکان در مقابل عوامل خطر و همچنین توانمندسازی والدین جهت ایفای هرچه بهتر نقش خود به عنوان اولین منبع پیشگیری از مصرف مواد، طراحی و تدوین شده است.

وی با اشاره به اجرای هشت هفته­ای این برنامه در مدارس استان، تصریح کرد: تمامی خانواده­ها به شکل داوطلبانه در آن شرکت می­کنند.

مدیر کل آموزش و پرورش خراسان جنوبی خاطر نشان کرد: برنامه خانه و مدرسه، با هدف حمایت از ارتباط مثبت و مؤثر میان والدین و فرزندان و توانمندسازی والدین در خصوص راهبردهای مثبت فرزندپروری است.

وی با بیان این مطلب که با وجود ارتباط و تعامل مثبت و مؤثر میان والدین و مدرسه، کودکان کمتر در معرض افت تحصیلی، سؤمصرف مواد، بزهکاری، رفتارهای ضد اجتماعی، غفلت و مشکلات روحی و روانی قرار می­گیرند، ادامه داد: دنیای ماشینی و زندگی دیجیتالی آفتی است که آحاد جامعه را در خود غرق نموده و با اینکه افراد در زیر یک سقف زندگی می کنند، گسست های عاطفی شدیدی در بین ایشان ایجاد شده است.

دبیر شورای آموزش و پرورش خراسان جنوبی، بی نیاز دانستن خود از آموزش و فراگیری مطالب جدید را آفتی خطرناک دانست و یاد آور شد: اگر کودک از لحاظ عاطفی در خانه ارضا نشود، در جامعه برای پر کردن این خلأ به آغوش بیگانگان پناه می برد.

مدیر کل آموزش و پرورش خراسان جنوبی یکی از راهکارهای از بین بردن خلأ ها و گسست های عاطفی را مراجعه به مشاورین متعهد دانست و اضافه کرد: از آنجایی که شخصیت اولیه کودک در خانواده شکل می گیرد، از این رو تأثیر گذاری خانواده بر کودک باید بیش از سایر عوامل باشد.

واقعی با بیان این که خانواده، مدرسه و همچنین خصوصیات شخصیتی افراد با رفتارهای سالم و پرخطر در نوجوانان مرتبط هستند، عنوان کرد: والدین و خانواده نقش پر اهمیت و بسزایی در شکل­گیری سلامت کودکان به عهده دارند. اگر چه حضور فیزیکی والدین در خانه برای کاهش عوامل خطر مؤثر است، اما ارتباط و توجه والدین از اهمیت بیشتری برخوردار است.

وی از برنامه خانه و مدرسه به عنوان یکی از 11 برنامه برتر مبتنی بر شواهد فرزندپروری برای بهره­مندی مدارس جهت دست­یابی و ارتقا سلامت کودکان، یاد کرد و ابراز داشت: کوتاهی در تربیت کودکان و غفلت از نیازهای عاطفی آنان خسارات جبران ناپذیری به سلامت جسمی و روانی اطفالی وارد می کند که قرار است در آینده سکان داران سیاسی، اقتصادی، امنیتی، تربیتی و مذهبی این سامان باشند.