سالروز تولد پیامبر صلح و دوستی، مهربانی و مودّت حضرت عیسی مسیح(ع) مبارک باد

اضطرابی عجیب درونش را فرا گرفته بود، امّا گامهایش را محکم و استوار برمی داشت، کودکی را که در آغوش داشت به نزد قومش آورد. گفتند: ای مریم، کار بسیار عجیب و بدی انجام دادی! ای خواهر هارون! نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت زن بدکاره ای! «مریم» که روزه سکوت داشت به کودکش اشاره کرد، یعنی از او بپرسید .

آنهاگفتند: چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟ ناگهان کودک زبان به سخن گشود و گفت: من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده و مرا هرجا که باشم موجودی پر برکت خواسته و تا زمانی که زنده ام، مرا به نماز و زکات امر فرموده است، سلام خدا بر من، در آن روز که متولد شدم و در آن روز که می میرم و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد .

کلمه «مسیح» که به معنای نجات دهنده است، به زبان یونانی به کریستوس ترجمه شده، پیروان عیسی را مسیحی و به زبان های اروپایی کریستیان گویند، عیسی(ع) که از پیامبران الوالعزم و صاحب کتاب انجیل است، در بیت اللحم و در جنوب اورشلیم، از مادری پاک به نام مریم زاده شد .

رسالت همه پیامران جهانی و عمومی نبوده است، بسیاری از پیامبران تنها برای گروه یا قوم خاصی برانگیخته شده اندو در میان انبیا تنها پنج پیامبر صاحب شریعت، کتاب آسمانی و احکام اجتماعی بوده اند، این پنج تن عبارتند از نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و پیامبر عظیم الشأن اسلام،اینان همان کسانی هستند که در قرآن به نام الوالعزم نامیده شده و رسالتی جهانی داشته اند ودعوت آنان به گروه خاصی محدود نمی شده و دعوتی عام و رسالتی فراگیر و جهانی داشته اند .

همه پیامبران الهی از جنس بشر بوده، درمیان مردمان می زیسته اند، همانند آنان غذا می خوردند، می آشامیدند و همانند دیگران می خفتند. این سنت پایدار الهی است که پیوسته از میان انسان ها، کسی به رسالت برانگیخته شود ومسیح (ع)نیز پیامبری والا با معجزات و کراماتی بی نظیر، امّا انسانی همانند همه انسان هاست .

گروهی از مسیحیان به شهر مدینه آمدند و به حضور پیامبر اسلام (ص) رسیدند، آنان در گفتگو با پیامبر(ص) ولادت بدون پدر حضرت عیسی(ع) را نشانه الوهیت او عنوان می کردند، در این هنگام آیه نازل شد و جواب آنان را این چنین بیان نمود،ولادت و خلقت حضرت عیسی ابن مریم(ع) همانند خلقت حضرت آدم(ع) [و بلکه خلقت آدم مهم تر و والاتر] است، یعنی اگر دلیل الوهیت ولادت بدون پدر باشد، پس درباره حضرت آدم که خلقت وی بدون پدر و مادر بوده نیز باید قائل به الوهیت شویم و حال آنکه کسی چنین نگفته است .

در قرآن نام 25 نفر از پیامبران آمده است و از میان اینان، پیامبر اسلام(ص) با بیشترین اشاره و با قرینه های بسیار مورد خطاب واقع شده واگر چه نام حضرت موسی (ع)بیش از همه انبیا برده شده ،نام حضرت مسیح(ع)نیز بیست و سه مرتبه با اسم عیسی، یازده بار با نام مسیح و دو مرتبه با وصف ابن مریم آمده است. .

در قرآن کریم آمده، که خداوند متعال از همه انبیا میثاق گرفت که انبیای دیگر را تایید کنند و به پیامبر قبلی ایمان داشته باشند،مؤمنان نیز باید به انبیای گذشته و اوامری که بر آنان وحی شده ایمان داشته باشند و اعتقاد به نبوت حضرت مسیح(ع) و ارتباط او با منشأ وحی از اعتقادات راسخ ما مسلمانان است .

همه پیامبران معبود را خدای یگانه، غیر محسوس، نامتناهی و برتر از اندیشه های بشری معرفی می کرده اند و آدمی را به انتخاب کمال مطلوبی که درواقع همان خدا و مبدأ کمال، فضیلت و سرچشمه همه اصول و ارزش های عالی است، فرا می خواندند .

تثلیث (پدر، پسر و روح القدس) را نمی پذیرد و آن را مخالف روح توحید می داند. در قرآن و انجیل، حضرت عیسی پیامبر خدا معرفی شده، نه خدا یا فرزند خدا. همچنین آفرینش غیر طبیعی عیسی نشانه خداست. در قرآن مجید به این عقیده مسیحیان اعتراض شده و آمده است: «عیسی خود را بنده خدا می داند، چرا شما او را فرزند خدا می شناسید؟ .

انجیل، کلمه ای یونانی به معنای بشارت و جمع آن به زبان عربی «اناجیل» است،زندگی نامه عیسی مسیح و بیانات اخلاقی ایشان در اناجیل آمده است که مجموعه آنها را «عهد جدید» می گویند، از این انجیل ها، چهار انجیل «متی»، «مرقس»، «لوقا» و «یوحنا» در پیش همه مسیحیان جهان معتبر است و انجیل های دیگری را که شمار آنها از 114 انجیل فراتر می رود، کلیسا خارج از کتب آسمانی دانسته است .

پیامبران الهی اهدافی مشترک دارند و پیام الهی را به مردمان زمانه خود ابلاغ می کنند و بعد از خویش، نویدبخش پیامبری هستند که بعد از آنان راه توحید را پرچمداری می کند، این داستان از حضرت آدم آغاز و به پیامبر خاتم(ص) ختم شد،در سوره صف آیه شش آمده است: به یاد آورید هنگامی را که عیسی بن مریم گفت، ای بنی اسرائیل من فرستاده خدا به سوی شما هستم و کتاب تورات را که قبل از من فرستاده شده تصدیق می کنم و به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است، بشارت دهنده هستم .

در قرآن مجید در سوره اعراف آیه 157 آمده است: نام پیامبر امّی را یهودیان و مسیحیان در تورات و انجیل نوشته می یابند، از این آیه روشن می شود که در عصر پیامبر، نام آن حضرت در تورات و انجیل بوده والاّ یهودیان و مسیحیانِ بسیاری که در اطراف مدینه و مکّه بودند، کتاب خود را آورده و می گفتند: اسم خود را به ما نشان بده و اگر پیامبر از چنین کاری عاجز می ماند، موضوع را آن افراد نشر می دادند، همچنین بسیاری از آنان بر وجود نام حضرت در کتب خویش اعتراف داشتند، در تورات و انجیل کنونی نیز هنوز اشارات روشنی بر ظهور آن گرامی می یابیم .

شایان ذکر است ،عقیده به حضرت مهدی (عج) و مصلح بزرگ جهانی از حوزه اعتقادات مسلمین فراتر رفته، در ادیان دیگر چون دین زرتشت، ادیان هندی، یهود و مسیحیت، به عنوان اصل مسلم و قطعی مطرح است، مسیح نیز چون انبیاء گذشته به پیروانش، آمدن مصلح غیبی و تشکیل دهنده حکومت واحد جهانی را بشارت داده و به مظلومان و ستمدیدگان از سپری شدن فصل چپاولگران و ستم پیشگان و فرا رسیدن فصل شکوفایی عدالت و برپایی قانون مقدس الهی در سراسر گیتی نوید داده است. شور و التهاب انتظار موعود آخرالزمان در تاریخ پرفراز و نشیب مسیحیت موج می زند .

/خبرنگار:سمیه محمدی/