یک پژوهشگر تعلیم و تربیت:
ضرورت مشارکت همه ذی‌نفعان در امر مهم آموزش و پرورش
نبود پیوست تربیتی موجب تشکیل جامعه‌ای بی‌تفاوت خواهد شد
تهران (پانا) - یک پژوهشگر تعلیم و تربیت درباره سیاست‌گذاری‌های آموزش‌وپرورش در پژوهش توضیح داد و گفت اگر پیوست تربیتی در سازمان‌ها و نهادها وجود نداشته باشد، جامعه‌ای بی‌تفاوت تشکیل خواهد شد.
رامین نوظهوری در گفت‌وگو با پانا درباره بازخورد خود نسبت به برنامه‌ریزی آموزشی در آموزش و پرورش گفت: «آموزش یک کنش بسیار پیچیده‌ای است. این اصل مهم در جهان پرپیچ و تاب و مواجه با فن‌آوری‌های پیچیده، از دشواری خاصی برخوردار می‌شود. برنامه‌ریزی آموزشی دربرگیرنده کلید واژه مهم دیگر برنامه‌ریزی است. بنابراین وقتی ما با سه مقوله مهم برنامه‌ریزی، آموزش و برنامه‌ریزی آموزشی سر و کار داریم بی‌گمان با کار بسیار دشوار و حساسی روبرو هستیم.»
وی درباره چگونگی سیاست‌گذاری‌های آموزش و پرورش عنوان کرد: «آنچه به نظر ذکر آن ضروری می‌رسد این است که اگر هر سیستم آموزشی در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های خود با پژوهش پیش نرود، محکوم به آزمایش و خطا و چه بسا محکوم به تکرار تجربه‌های ناکام گذشته است. اگر در جامعه‌ای نهادها و سازمان‌ها پیوست تربیتی نداشته باشند، جامعه‌ای بی‌تفاوت نسبت به فرهنگ و مسائل تربیتی خواهیم داشت. در سیاست‌گذاری‌های آموزش و پرورش اگر بازخورد دانش‌پژوهانه و آینده‌پژوهانه نداشته باشیم، دچار مشکلات اساسی خواهیم شد.»
نوظهوری اظهار کرد: «وقتی از پژوهش سخن می‌گوییم منظور دریافت درست و معنای واقعی پژوهش و آموزش و در پی آن پژوهش‌آموزی و آموزش پژوهی است که دربرگیرنده دریافت بنیادهای فلسفی و ارزشی این کنش‌ها است. چگونگی برنامه‌ریزی آموزشی بستگی به نگاه مسئولان و دست‌‌اندرکاران آموزش و پرورش به این کنش‌ها، برنامه‌ها و ابزارها و روش‌ها دارد.»
وی ادامه داد: «رسیدن به یک نقطه مطلوب دستاورد، نوع نگاه به این کنش‌ها و فرایندهاست. بنابراین درباره چگونگی سیاست‌‌گذاری در آموزش و پرورش بستگی به نگاه افراد دارد، باید همه سازمان‌های وابسته به آموزش و پرورش و حتی همه کسانی که به نوعی با تعلیم و تربیت سر و کار دارند نگاه گسترده و بازخورد سازنده و دانش‌پژوهانه داشته باشند. در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی این نگاه وجود دارد حتی مطالعه‌ای که به تازگی به سرانجام رسیده به چگونگی مشارکت همه افراد و سازمان‌ها، اساتید و دانشگاهیان در امر انجام درست مأموریت‌های این سازمان پرداخته شده است.
نوظهوری درباره چگونگی مشارکت در آموزش و پرورش گفت: اگر در پی پدیدآمدن آموزش مطلوب و باکیفیت هستیم و آرزوی ما همان مدیریت آموزش و پرورش به گونه‌ای که هم نیازها و علایق به شکل درست و منطقی دیده شود و همه فرهنگ‌ها و ارزش‌های حاکم بر جامعه و منابع موجود در آن لحاظ شود، به گونه‌ای که به سمت برابری آموزش و بالنده‌گری عدالت آموزشی پیش برویم ناگزیر از مشارکت همه ذی‌نفعان در امر مهم آموزش و پرورش هستیم.»
وی ادامه داد: «شایسته است که همه سازمان‌های آموزش و پرورش در راستای تحقق اهداف و انجام درست و مؤثر مأموریت‌های خود، مشارکت‌پذیر باشند. تنها در پی داشتن مشارکت همه جانبه می‌‌توان به پدید آمدن بازخورد دانش‌پژوهانه و حساس مردم و توسعه عدالت آموزشی امیدوار بود. به‌طور کلی و با توجه به مأموریت‌های هر سازمان و ویژگی‌های هر مشارکت کننده، الگوی واحدی نمی‌توان برای مشارکت در نظر گرفت.»
نوظهوری افزود: «الزامات خاص، اصول و راهکارهای مشارکت متناسب با مشارکت کنندگان متفاوت خواهد بود. باور عمومی این است که مأموریت خطیر تعلیم و تربیت بدون ارتباط و تعامل با معلمان، دانش‌آموزان، اساتید و صاحب‌نظران، نهادهای تربیتی و نهادهای مرتبط با بازار کار و جلب مشارکت آنها به شکل مطلوب و شایسته‌ای پیش نخواهد رفت. با تحلیل محتوای اسناد بالادستی آموزش و پرورش و سند تحول بنیادین مشاهده می‌کنیم که مفهوم مشارکت در بخش‌های مختلف سند تحول بنیادین آموزش‌و پرورش به نوعی مورد توجه، ملاحظه و توصیه بوده است.»
دانش‌آموز خبرنگار: سارا بتولی
ارسال دیدگاه