شاهنامه فردوسی شناسنامه ملی ایرانیان است

نرگس سرباز، دبیر ادبیات در مشهد در گفت‌و‌گو با پانا بیان کرد: «بزرگترین اثر فارسی ما ایرانیان شاهنامه است که بین ۵۰ تا ۶۱ هزار بیت دارد. این اثر بر اساس شاهنامه ابومنصوری سروده شده است و فردوسی سرایش آن را از سال ۳۷۰ شروع کرد و در سال ۳۸۴ در سن ۷۱ سالگی این اثر عظیم را به پایان رساند.»

وی افزود: «این اثر بزرگ هویت ملی ما ایرانیان را نشان می دهد و ما می توانیم بگوییم که شاهنامه فردوسی گنجینه‌ای از ایران باستان است. داستان ها‌ی این کتاب سه دوره تاریخی را نشان می دهد که می‌توان از سلسله هایی همچون کیانیان، پیشدادیان، سامانیان و غزنویان نام برد.»

وی اضافه کرد: «بعد از آن وارد قسمت های حماسی داستان های شاهنامه می‌شویم. مثل هفت خان رستم، هفت خان اسفندیار و داستان های مختلف عاشقانه همچون بیژن و منیژه، داستان های آرش کمانگیر و هویت های ملی، پهلوانان و دلیران ایرانی و در آخر به قسمت های اسطوره ای می رسیم. اسطوره های ایرانی که در حال حاضر نماد های متفاوتی مانند نماد جشنواره فجر سیمرغ، نماد پرسپولیس، تخت جمشید و المان های مختلفی از آنها را داریم. در واقع شاهنامه فردوسی شناسنامه ملی ما ایرانیان است.»

وی تاکید کرد: «شاهنامه فردوسی به زبان فارسی قوام و صلابت بخشیده است. فردوسی در زمانی که اعراب به کشور ایران حمله کردند و همچنین این کشور در هم‌جواری با همسایگان عرب زیان بود، توانست تمام لغات فارسی را در این اثر به کار ببرد و از کمترین لغات عربی در شاهنامه استفاده کند. در واقع او قوام بخشنده به زبان فارسی است و به همین خاطر ما باید قدر فردوسی و اثر گرانقدرش شاهنامه را بدانیم و همیشه و همه جا در مورد فردوسی و شاهنامه صحبت کنیم و افتخار ملی خودمان را به رخ جهانیان بکشیم.»

دانش آموز خبرنگار: مهرنوش هدایتی مقدم