در گفت‌وگوی مشروح با پانا عنوان شد؛
کامبیز صبری: با نگاه به برج ایفل به اهمیت برج آزادی پی می‌بریم
باغ مجسمه‌های موزه هنرهای معاصر تهران نیاز به رسیدگی دارد/ مسئولان شهری شهرستان‌ها متوجه کیفیت آثار حجمی شهری نیستند/ مجسمه زندگی و خاطرات انسان را تشکیل می‌دهد
تهران (پانا) - کامبیز صبری معتقد است هنوز هم تهران را با برج آزادی می‌شناسند و این در صورتی است که اگرچه چند سال از اتمام ساخت برج میلاد می‌گذرد،تعداد اندکی آن را به عنوان نماد تهران می‌شناسند زیرا برج آزادی در زمان خود به صورت کارشناسی ساخته شد و شاخصه‌های درستی دارد.
کامبیز صبری متولد کاشان مجسمه ساز و مدرس دانشگاه است. او از کودکی احجام پلاستیکی را جمع آوری و درون آنها را با گچ پر می کرده است. آب و هوای شاهرود و شهر کاشان و بناهای این مکان بسیار تاثیر چشمگیری بر آثار وی داشته است. او بسیار به معماری ایرانی خصوصا با نشانه‌هایی از معماری کهن توجه دارد و با تلفیق عناصر صنعتی امروز آثار خود را خلق می کند. او تاکنون جوایز گوناگونی به دست آورده از جمله جایزه سومین بینال و دومین سمپوزیوم مجسمه سازی ایران، جایزه بین المللی اسکای واردز ۲۰۱۱، برگزیده بینال مجسمه سازی۲۰۰۷ تویومورا ژاپن و بینال ۲۰۱۲ بنگلادش و بینال ۲۰۱۳ فلورانس و برگزیده در بینال ششم مجسمه سازی ایران. در سال ۲۰۰۵ به عنوان هماهنگ کننده پاویون ایران در بینال ونیزنیز شرکت داشته است. برای افتتاح موزه هنر و فرهنگ آسیا در کشور تایوان جزو ۳ نفر برتری بود که اثرش در این موزه نصب گردید و این جایگاه برای او بسیار پر افتخار بود.
کامبیز صبری هنرمند مجسمه‌ساز در گفت‌وگو با پانا درباره نمایشگاه‌های مجسمه و حجم بیان کرد: «ارائه و نگهداری مجسمه کار سختی است و مقدمات زیادی باید برای برگزاری نمایشگاه آن چیده و مهیا شود بنابراین طبیعی است که برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه‌سازی جزء اولین نمایشگاه‌هایی که پس از کنترل نسبی همه‌گیری ویروس کرونا برگزار شدند، نباشد ولی ما می‌دانیم که یکی از ویژگی‌های موزه هنرهای معاصر این است که در عرصه‌های مختلف هنری از دوره‌های مختلف خوب کار گرفته است یعنی این موزه در دوره‌ای خاص آثار مختلف هنری و ارزشمند را خرید و اینگونه آثار مرتبط با دوره‌های تاریخی مختلف را در خود جای داد بنابراین هم‌اکنون خزانه خوبی دارد.»
وی درباره برپایی نمایشگاه مجسمه از آثار موزه هنرهای معاصر تهران نیز گفت: «موزه هنرهای معاصر محل نگهداری از مجسمه‌های ارزشمندی است و من فکر می‌کنم اگر نمایشگاهی از این مجسمه‌ها برگزار شود، بازدیدکنندگانی از نقاط مختلف دنیا خواهد داشت چون شانس دیدن این مجسمه‌ها در جای دیگر را ندارند.»
باغ مجسمه‌های موزه هنرهای معاصر تهران نیاز به رسیدگی دارد
صبری در پاسخ به این پرسش که آیا شرایط نگهداری از مجسمه‌ها در موزه هنرهای معاصر تهران و باغ موزه آن صحیح است، توضیح داد: «من از باغ مجسمه‌های موزه هنرهای معاصر تهران بازدید کرده‌ام و متوجه شدم که در طی چند دهه اخیر کوتاهی‌ها یا به اصطلاح بی‌توجهی‌های زیادی راجع به این باغ شده است. به هر حال باید به آثار هنری احترام بگذارند و ما کمتر به این موضوع اهمیت داده‌ایم البته معمولا به افرادی که از نمایشگاه‌ها بازدید می‌کنند تذکر می‌دهیم که به آثار دست نزنند زیرا با لمس آثار باعث تخریب دسترنج هنرمندان می‌شوند در صورتی که چنین نیست. مجسمه‌ای که از جنس برنز است با دست زدن خراب نمی‌شود. ما باید در سطح جامعه چنین فرهنگ‌سازی کنیم که اثر هنری قابل احترام است و نباید آن را لمس کرد، رطوبت و آب در اطراف آن نباشد، میزان تابش خورشید در مکان نگهداری از آن در نظر گرفته شود و کار تعمیر و نگهداری از آن به صورت سالیانه و کارشناسانه انجام شود. چنین کاری در سال‌های اخیر انجام نشد زیرا ما در فضایش نبودیم.»
مجسمه‌های باغ موزه هنرهای معاصر تهران سودآور است
وی درباره فایده وجود باغ مجسمه موزه هنرهای معاصر گفت: «برخی از کشورها امتیازات لازم را ندارند و برخی دیگر از کشورها اگرچه چنین امتیازاتی را دارند، نمی‌توانند استفاده درستی از داشته‌هایشان کنند. ما در باغ مجسمه موزه هنرهای معاصر آثار ارزشمندی داریم که در تبادل با کشورهای مختلف می‌توانند صدها هزار دلار برای ما سود داشته باشند. موزه هنرهای معاصر در تبادل با موزه‌های کشورهای دیگر می‌تواند نمایشگاه‌های بسیار خوب و با کیفیتی را برگزار کند. منظور من از سودآور بودن مجسمه‌های باغ موزه هنرهای معاصر در تبادل با کشورهای دیگر واگذاری این مجسمه‌ها نیست. امروزه قرض دادن آثار به موزه‌های دیگر کار معمولی در سطح دنیا به حساب می‌آید. به نظر من برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه با کیفیت، نتایج خوبی خواهد داشت.»
این هنرمند مجسمه‌ساز درباره مجسمه‌های شهری و تخریب یا ربوده شدن آنها نیز بیان کرد: «به نظر من هیچ بلایی بر سر هنر و مجسمه‌های شهری نمی‌آید زیرا اصلا چیزی تشکیل نشده است که بخواهد اتفاقی برایش بیفتد. هنوز بسیاری از شهرداری‌های استان‌ها و شهرستان‌هایمان واحدی به نام زیباسازی ندارند و کارهای زیباسازی شهر در این مراکز تحت عنوان واحدهای دیگر انجام می‌شود. هنوز مسئولان شهری خیلی از شهرها در زمان مطرح شدن بحث نصب یک اثر هنری در سطح شهر، درِ کشوی میزشان را باز می‌کنند و می‌گویند نقاشی دختر من هم برای نصب در سطح شهر خوب است!»
مسئولان شهری شهرستان‌ها متوجه کیفیت آثار حجمی شهری نیستند
وی گفت: «آقای سیدمجتبی موسوی در دوره خود زحمات زیادی برای زیباسازی شهر تهران کشید و گفت حتما در زمان نصب هر اثر در سطح شهر باید از شورای زیباسازی و حجم و کارشناسان نظرخواهی شود تا آثار با داوری در سطح شهر نصب شوند. این موضوع در تهران جا افتاده است اما مسئولان شهری شهرستان‌ها متوجه نیستند که با نصب اثر بی‌کیفیت در سطح شهر چه خیانت بزرگی به هنر شهری و مردم کرده‌اند وگرنه چنین کاری را نمی‌کردند.»
صبری درباره نصب آثار بی کیفیت شهری در استان‌ها تأکید کرد: «نصب آثار بی‌کیفیت در سطح شهرها خیانت فرهنگی و بدون اغراق عین جنایت است. در روند جنایت یک نفر کشته می‌شود و با نصب اثری بی‌کیفیت در سطح شهر، فرهنگ یک جامعه در معرض نابودی قرار می‌گیرد. مملکت ما دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر دارد. این مراکز علمی رشته مجسمه‌سازی دارند و افرادی با لیسانس مجسمه‌سازی را تربیت می‌کنند؛ همانطور که فرد بیمار به سراغ پزشک می‌رود، مسئولان شهری نیز زمانی که ساخت و نصب یک مجسمه را لازم می‌دانند باید به سراغ متخصص و کارشناس مجسمه‌سازی بروند و از او کمک بخواهند تا سرمایه‌های کشورمان هدر نروند.بودجه لازم برای نصب یک مجسمه در سطح شهر به احتمال 99درصد از بیت‌المال تأمین می‌شود پس باید راجع به چگونگی صرف و هزینه‌کرد آن فکر کرد.»
وی بیان کرد: «به نظر من بهتر است برای پیشگیری از صدمات احتمالی وارده به فرهنگ جامعه و هنر شهری، در مرکز هر استان تیمی متشکل از نقاشان، مجسمه‌سازان و گرافیست‌ها تشکیل شود تا کار نصب آثار هنری در سطح شهرها اصولی‌تر و کارشناسانه شود. این کار شدنی است و کشور ما می‌تواند چنین کاری را انجام دهد.»
مجسمه زندگی و خاطرات انسان را تشکیل می‌دهد
صبری در پاسخ به اینکه مجسمه‌ها چه خدمتی به مردم و شهر می‌کنند؟ گفت: «مجسمه زندگی و خاطرات انسان را تشکیل می‌دهد. بچه‌ای هر روز از جلوی یک مجسمه عبور می‌کند و بزرگ می‌شود؛ بعدها دست بچه‌اش را می‌گیرد و در زمان عبور از مسیر همیشگی خود به فرزندش می‌گوید کودک که بودم این مجسمه همین جا بود و بنابراین این یعنی مجسمه تبدیل به یکی از ستون‌های زندگی افراد می‌شود. مجسمه در شهر آدم‌ها را به پیاده‌روی تشویق می‌کند. این اثر هنری می‌تواند توقف‌گاه افرادی که پیاده‌روی می‌کنند، به حساب بیاید. این اتفاق در ونیز رخ می‌دهد؛ در آنجا با اشاره بر مجسمه‌ها آدرس داده می‌شود.»
وی تصریح کرد: «در شهر پاریس مجسمه‌ای با عنوان برج ایفل نصب شده است؛ این مجسمه که بدون جوش و با اتصالات پرچی یکی از شاهکارهای معماری آن زمان به حساب می‌آمد و برای سمپوزیوم معماری در پاریس نصب شد، قرار بود 6ماه در جای خود باقی بماند و منتقدان فراوانی داشت. هنوز هم این انتقادها مطرح می‌شوند اما برج ایفل همچنان و پس از صد سال در جای خود باقی است. برج ایفل امروزه هویت بصری شهر پاریس به حساب می‌آید و از تمام نقاط شهر دیده می‌شود. ما با نگاه به برج ایفل به اهمیت برج آزادی پی می‌بریم. هنوز هم تهران را با برج آزادی می‌شناسند و این در صورتی است که اگرچه چند سال از اتمام ساخت برج میلاد می‌گذرد،تعداد اندکی آن را به عنوان نماد تهران می‌شناسند زیرا برج آزادی در زمان خود به صورت کارشناسی ساخته شد و شاخصه‌های درستی دارد.»
کامبیز صبری با بیان این موضوع و پرسش که اصفهان را نیز همه با میدان نقش جهان، مسجد شیخ لطف‌الله، منار جنبان، زاینده‌رود، سی و سه پل و پل الله وردیخان می‌شناسند و چه کسی اصفهان را با یک فروشگاه می‌شناسد؟ گفت: «ما دلمان می‌خواهد زندگی فرزند یا خانواده‌مان در شهری اصیل و با هویت شکل بگیرد یا ترجیح می‌دهیم که این زندگی در شهری بی‌هویت ساخته شود؟ به طور حتم همه ما خواهان زندگی در شهری با هویت و اصیل هستیم بنابراین باید چند جانبه و با نکته‌بینی و ظرافت به مسائل مختلف نگاه کنیم و خواهان انجام کارهای کارشناسانه باشیم.»
ارسال دیدگاه