کودکانه‌ترین شهادت تاریخ

روز پنجم ماه صفر، سالروز شهادت حضرت رقیه بنت الحسین (س) است؛ دختری که در سن کم، بار سنگین مصیبت‌های کربلا را به دوش کشید و در شام، در خرابه، با یاد پدر و عمه‌اش، جان به جان آفرین تسلیم کرد.

خرابه شام، پس از روزها اسارت و تحمل رنج‌های فراوان، شاهد پر کشیدن این طفل سه ساله بود؛ طفلی که در آن بیابان پر از درد، تشنه آغوش پدر بود.

طبق روایات، پس از واقعه عاشورا و اسارت اهل بیت (ع)، کاروان خاندان امام حسین (ع) را به سوی شام حرکت دادند.

در طول مسیر و پس از ورود به شهر شام، حضرت رقیه (س) که از شدت تشنگی و گرسنگی و غم فراق پدر رنج می‌برد، مدام پدر را صدا می‌زد.

در نهایت، یزید دستور داد تا سر مبارک امام حسین (ع) را نزد ایشان بیاورند.

وقتی سر بریده پدر را در تشت گذاشتند و نزد رقیه (س) آوردند، این کودک سه ساله با دیدن آن منظره دلخراش، فریاد کشید و صورت بر بدن پدر گذاشت.

در همین حال، او با یاد پدر، لب به سخن گشود و ابیاتی را زمزمه کرد که نشان از عمق عشق و اندوهش داشت.

سپس با گفتن “بابا جان! دیگر به سوی خدا بازگردم؟”، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سوی پدر شتافت.

شهادت حضرت رقیه (س) نمادی از اوج مظلومیت و استقامت است. او در عین کودکی، پیام‌رسان کربلا شد و غربت اهل بیت (ع) را با شهادت مظلومانه‌اش تکمیل کرد. یاد و خاطره او، همواره زنده کننده رسالت عاشورا و یادآور ستم روا داشته شده بر خاندان پیامبر (ص) است.