دبیرکل خانه پرستاران در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد؛
اجرای ناقص تعرفه‌گذاری و بی‌عدالتی در پرداخت‌ها، چالش اصلی پرستاران
تهران (پانا) - دبیرکل خانه پرستاران گفت: بخش قابل توجهی از نارضایتی‌ها به نحوه پرداخت حقوق و اجرای ناقص قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مربوط می‌شود این موضوع سال‌ها است در دستور کار قرار دارد اما هنوز به‌طور کامل اجرا نشده است.
محمد شریفی‌مقدم در گفت‌وگو با پانا با اشاره به مشکلات جامعه پرستاری در آستانه روز پرستار اظهار کرد: مشکلات پرستاران نه‌تنها حل نشده بلکه هر سال به آن‌ها اضافه می‌شود. این مشکلات کهنه، مزمن، انباشته و تکراری هستند. مهم‌ترین مسئله نیز وضعیت معیشتی پرستاران است که در دو بخش مطرح می‌شود.
وی افزود: بخشی از مشکلات به حقوق ثابت پرستاران مربوط است که مانند سایر کارکنان دولت پرداخت می‌شود، اما پرستاران پایین‌ترین حقوق را در میان کارکنان دولت دریافت می‌کنند. بخش دیگر مربوط به حقوق متغیر یا رفاهیات است که در وزارت بهداشت به‌صورت ناعادلانه پرداخت می‌شود؛ در حالی که هر دو نوع پرداخت قانونی است.
شریفی‌مقدم با اشاره به سابقه موضوع تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری گفت: پرستاران از سال ۱۳۷۶، هم‌زمان با اجرای طرح خودگردانی نوین بیمارستان‌ها، انتظار داشتند خدماتشان تعرفه‌گذاری شود. در همان سال خدمات گروه پزشکی تعرفه‌گذاری شد و تعداد آن از حدود ۵۰۰ خدمت به بیش از ۱۰ هزار خدمت رسید. امروز حتی کوچک‌ترین اقدام درمانی در بیمارستان دارای تعرفه است و در کتاب ارزش‌های نسبی خدمات ثبت شده، اما خدمات پرستاران همچنان در این کتاب جایگاهی ندارد.
وی ادامه داد: در سال ۱۳۸۶ «قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری» تصویب شد و تاکنون بیش از ۵۰ بار پیگیری شده است. در زمان تصویب، پرستاران امیدوار بودند و رؤسای جمهور مختلف نیز هر سال دستور اجرای آن را تکرار کردند. سرانجام در سال ۱۴۰۰ یا ۱۴۰۱ با افزایش فشار افکار عمومی و پیگیری سران قوا، وزارت بهداشت آن را به‌صورت ناقص اجرا کرد؛ اما این اجرای ناقص نه مبنای کارشناسی دارد و نه پشتوانه قانونی، و به همین دلیل جامعه پرستاری نسبت به آن معترض است.
دبیرکل خانه پرستار خاطرنشان کرد: اعتراض پرستاران به اشکال مختلف از جمله تجمع و اعتصاب بیان شده و بسیاری از پرستاران به‌دلیل ناامیدی از اصلاح وضعیت، شغل خود را ترک کرده یا مهاجرت کرده‌اند. موضوع تعرفه‌گذاری تنها یکی از مشکلات است؛ مسئله دیگر، حقوق ثابت و اجرای قانون فوق‌العاده خاص است. این قانون با هدف نگهداشت پرسنل تصویب شده اما در وزارت بهداشت هنوز اجرا نشده است، در حالی که در دستگاه‌هایی مانند شهرداری، وزارت کشور، دادگستری، قوه قضاییه، سازمان زندان‌ها و حتی بانک‌ها در حال اجراست.
وی افزود: منابعی که در وزارت بهداشت تحت عنوان رفاهیات اختصاص می‌یابد، عمدتاً صرف نیروهای ستادی، مدیریتی و اداری می‌شود. شرایط به‌گونه‌ای است که بسیاری از پرستاران می‌پرسند: «این همه هیاهو برای برگزاری مراسم روز پرستار برای چیست؟ چه موفقیتی حاصل شده؟ چه مطالبه‌ای تحقق یافته؟ چه تغییری ایجاد شده است؟»
شریفی‌مقدم با انتقاد از نگاه شعاری به جامعه پرستاری گفت: «می‌گویند پرستار فرشته ایثارگر است، درست است؛ اما صاحبخانه اجاره‌اش را می‌خواهد. وقتی پرستار توان پرداخت هزینه‌های اولیه زندگی را ندارد، چطور می‌تواند با انگیزه کار کند؟ اکنون بسیاری از پرستاران در تأمین نیازهای اولیه زندگی دچار مشکل‌اند و همین مسئله سبب شده برخی از آنان شغل خود را ترک یا مهاجرت کنند.»
وی اضافه کرد: پرستاران به کشورهایی مهاجرت می‌کنند که میانگین حقوق چهار هزار دلاری به آن‌ها پرداخت می‌شود؛ در حالی که در کشورهای اروپایی و حوزه خلیج فارس نیز دست‌کم دو هزار دلار دریافت می‌کنند. آن‌هایی که امکان مهاجرت ندارند، به مشاغل دیگر روی می‌آورند که درآمد بیشتری دارند. اکنون در بسیاری از ادارات و سازمان‌ها، پرستارانی مشغول به کارند که از حرفه اصلی خود جدا شده‌اند.
شریفی‌مقدم گفت: «اکنون حدود ۶۰ هزار پرستار بیکار در کشور وجود دارد که ترجیح می‌دهند در خانه بمانند تا اینکه در محیطی کار کنند که بی‌عدالتی در آن بیداد می‌کند. متأسفانه ساختار وزارت بهداشت و گروه‌های ذی‌نفعی که همواره در دفاع از منافع پزشکان متحد هستند، مانع اصلاح واقعی در نظام سلامت شده‌اند.»
ارسال دیدگاه