حیات بخش چون علامه مرتضی مطهری

" این آیه 169 سوره شریفه آل عمران، گواهِ بر همین حقیقت است که بسیار خوانده و شنیده ایم. بالاتر از این؛ آیه، در جامعه ما "اقامه" شده است. به تکرار هم اقامه شده است. به از پا افتادنِ هر شهید، شاهد اقامه این آیه شریفه بوده ایم. شرافتِ در افزایش انقلاب و ایران و مردمان این قطعه خدایی خاک، رهینِ اقامه همین آیه شریفه است. در همین هندسه معرفتی است که شهید را هرگز مرده نمی پنداریم.

به زندگیِ شان باور داریم. به ظهور و بروز و نقش آفرینی شهدا هم مومنیم. احیای فضیلت های اخلاقی و سبک نجیبانه زندگی مومنان را نتیجه همین نقش آفرینی ها می دانیم. آنان " عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ" اند و ما از سفره گسترده آنان روزی می خوریم. سفره معرفتی که هر چه برداریم نه تنها کم نمی شود که روز افزون هم هست. یکی از بزرگ سفره دارانِ این قبیله ارجمند، شهید آیت الله مطهری است.

بزرگمردی که خرمنِ فیاض اندیشه اش، رزقِ زندگی معرفتی میلیون ها انسان را به روز تامین می کند. از او گفتن جز ذیل این آیه، سزا نیست که زندگان را به قاعده حیات باید دید و قدر نهاد. مطهری، کلام اش هم مُطهَّر است و هم مُطهِّر. هم پاک است و هم پاکی آفرین.در زلالِ اندیشه اش می شود به طهارت جان رسید. بی آنکه گزندی به تهدید نیش بگشاید. این شهادتِ حضرت روح الله است در باره آثار او؛ " آثاری که از او هست، بی استثناء ، همه ی آثارش خوب است و من کس دیگری را سراغ ندارم که بتوانم بگویم: «بی استثناء آثارش خوب است».

ایشان بی استثناء آثارش خوب است، انسان ساز است." او در کلماتِ خویبش جاری است. هیچ" مرگ افزاری" نمی تواند این جریانِ حیات آفرین را متوقف کند. مطهری علاوه بر عظمت شهادت، شانِ شهادت آفرینی هم دارد. بسیارند کسانی که با شهد نوشی از سفره پر کرامت او به فهمی نو از زندگی و درکی تازه از شهادت رسیده اند. اینان "موتوا قبل ان تموتوا" را به رفعتِ شهید شدن قبل از شهادت ارتقا داده اند. هر کدام هم در این ساحتِ مبارک، سفره دار شده اند که ما به اندازه وسعت فکری مان، روزی خورِ سفره معرفتی شان هستیم.

نام گذاری روز شهادت استاد به عنوانِ "روزِ معلم" هم ناظر به همین شکوه و شوکتی است که تعلیم و تعلم دارد. معلمان به واقع، ادامه دهنده راهی هستند که مطهری بر آن چراغ گرفته است. تکریم اندیشه مطهری اقتضا می کند تا سفره داران راهش، معلمانِ فرهیخته و متاله را قدر بدانیم. تقدیر از معلم برای تغییر احوال جامعه به سوی "احسن الحال" یک ضرورت راهبردی است. اگر می خواهیم فردای وطن مطهری پرور باشد. اگر می خواهیم شهادت همچنان جان مردم را به حلاوت شهود برساند باید معلمان را تکریم کنیم. چنین بار رسمِ ایرانِ ما