افغانستان و راهکارهای عملیاتی

حسن هانی‌زاده در گفت‌وگو با پانا درباره دومین نشست وزرای خارجه کشورهای همسایه افغانستان که چهارشنبه هفته گذشته در تهران برگزار شد، گفت: «نشست اخیر وزرای خارجه جمهوری اسلامی ایران و 6 کشور پیرامونی افغانستان در تهران اگر چه از وجود نگرانی فزاینده کشورهای منطقه از تشدید ناآرامی‌ها در این کشور بحران‌زده حکایت دارد اما خروجی و برون‌داد کنفرانس تهران تنها به صدور بیانیه اکتفا کرد.»

وی ادامه داد: «وزرای خارجه ایران، روسیه، چین، ازبکستان، پاکستان، تاجیکستان و ترکمنستان در سخنرانی‌های خود بر ضرورت کمک به حل بحران افغانستان تاکید کردند و از طالبان استدعا کردند که در برخورد با مردم افغانستان کمی تا قسمتی سوسیال دموکرات‌تر عمل کند.»

تنها خروجی نشست تهران این بود که ایران تنها کشوری است که صادقانه درصدد مهار بحران افغانستان است

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل اظهار کرد: «این کنفرانس آن هم در تهران تنها یک خروجی داشت و آن اینکه ایران تنها کشوری است که صادقانه درصدد مهار بحران افغانستان است، زیرا به دلیل وجود مشترکات فرهنگی، تاریخی و دینی بین دو ملت افغانستان و ایران به‌طور طبیعی و قهری هر دو ملت تحت تاثیر متغیرات داخلی و منطقه‌ای قرار می‌گیرند.»

هانی‌زاده اضافه کرد: «ایران در دو بازه زمانی هزینه‌های ناشی از اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی سابق و سپس آمریکا را پرداخت کرد، زیرا ایران به دلیل داشتن مرز طولانی با افغانستان نمی‌تواند نسبت به رخدادهای دخلی این کشور بی‌تفاوت باشد.»

وی در این باره گفت: «در دوران حضور ارتش سرخ شوروی سابق در افغانستان، ایران پذیرای صدها هزار آواره افغانی بوده و علیرغم شرایط اقتصادی ناپایدار، تهران با سعه صدر و از یک منظور صرف انسانی و اسلامی، آغوش خود را بر روی مهاجران افغان گشود.»

این تحلیلگر مسائل افغانستان بیان کرد: «تسویه حساب‌های ناشی از جنگ سرد بین دو ابر قدرت آن زمان یعنی آمریکا و شوروی در عرصه‌های داخلی افغانستان نمود پیدا کرد. زیرا آمریکا برای شکست ارتش سرخ هزاران نفر از عوامل خود را تحت پوشش مجاهدان اسلامی و در قالب القاعده ایجاد کرد. جنگ القاعده با ارتش شوروی سرانجام به اخراج نیروهای شوروی منجر شد، اما غده بدخیم دیگری در پیکره ملت افغانستان رشد کرد و آن ارتش امریکا و ناتو بود که پس از حوادث 11 سپتامبر 2001 و به بهانه سرکوب القاعده کشور افغانستان را اشغال کردند.»

وی در ادامه گفت: «حضور نامبارک ارتش آمریکا و ناتو که دو دهه طول کشید، نه تنها امنیت افغانستان را تامین نکرد بلکه به گسترش ناامنی‌ها، تشدید جنگ طایفه‌ای، مهاجرت بی‌رویه مردم افغانستان و افزایش تولید مواد مخدر کمک کرد.»

توطئه آمریکا و طالبان با هدف درگیرکردن ایران، روسیه و چین با پدیده تروریسم در افغانستان، شکل گرفت

هانی‌زاده تصریح کرد: «خروج شتاب‌زده نیروهای آمریکا از افغانستان و توطئه پنهانی و مشترک آمریکا و طالبان که سناریوی آن طی سه سال مذاکره بین آمریکا و طالبان در قطر تدوین شد، یک طرح خطرناک آمریکایی غربی است که با هدف درگیرکردن کشورهایی مانند ایران، روسیه و چین با پدیده تروریسم در افغانستان، شکل گرفت.»

با توطئه آمریکا و غرب، طالبان با چند موتورسیکلت فرسوده و شماری اسلحه، بر افغانستان مسلط شد

وی در این باره تاکید کرد: «هدف نهایی آمریکا و حتی اتحادیه اروپا این است که سازمان اقتصادی و امنیتی شانگهای که درصدد بازسازی جاده استراتژیک ابریشم است، نتواند در تشکیل یک بلوک اقتصادی بزرگ در مشرق زمین توفیقی به‌دست آورد. لذا با توطئه آمریکا و غرب، دولت اشرف غنی سقوط کرد و طالبان با استفاده از چند دستگاه موتورسیکلت فرسوده و شماری اسلحه کلاشینکوف با کمترین هزینه بر سراسر افغانستان مسلط شد.»

این تحلیلگر مسائل افغانستان با بیان اینکه سقوط افغانستان از مدت‌ها پیش قابل پیش‌بینی بود، افزود: «اما هیچیک از کشورهای منطقه جسارت آن را نداشتند تا نسبت به پیامدهای حاکمیت طالبان به جامعه جهانی و غرب هشدار دهند.»

مشکل افغانستان با سخنرانی انشایی چند وزیر خارجه حل نمی‌شود/ افغانستان نیازمند حرکت منسجم نظامی و عملیاتی است

هانی‌زاده با تاکید بر اینکه امروز با شکل‌گیری کنفرانس‌ها و سخنرانی‌های انشائی چند وزیر خارجه، مشکل افغانستان حل نخواهد شد بلکه کمک به ملت افغانستان به یک حرکت منسجم نظامی و عملیاتی نیاز دارد، گفت: «چگونه است که آمریکا برای حمله به افغانستان در سال 2001 و برای حمله به عراق در سال 2003 و برای حمله به لیبی در سال 2011 یک ائتلاف مشروع جهانی ایجاد کرد اما 7 کشور مهم منطقه که متاثر از رخدادهای افغانستان هستند نمی‌توانند یک ائتلاف منطقه‌ای برای نجات این کشور ایجاد کنند؟.»

وی در پایان تاکید کرد: «نشستن در کنفرانس‌های منطقه‌ای و گریستن برای خرابی‌های شام، راه‌حل مشکل افغانستان نیست بلکه کشورهای منطقه باید راهکار عملی برای نجات مردم مظلوم افغانستان در دستور کار خود قرار دهند.»