رابطه معکوس فعالیت بدنی شغلی و خطر ابتلا به بیماری قلبی و عروقی

به‌گزارش ایسنا، به نقل از ساینس دیلی، پروفسور آندریاس هولترمن از مرکز تحقیقات ملی محیط کار کپنهاگ، دانمارک گفت: «ما در تجزیه‌وتحلیل خود چندین عامل را برای شناسایی این روابط تنظیم کردیم اما نتایج نشان می‌­دهد، این روابط با سبک زندگی، شرایط بهداشتی یا وضعیت اقتصادی اجتماعی توضیح داده نشده‌اند.»

سازمان بهداشت جهانی (WHO)، در هنگام تفریح و کار برای بهبود سلامتی فعالیت­‌های بدنی را توصیه می­‌کند. مطالعات قبلی حاکی از آن است که فعالیت شغلی به افزایش خطر بیماری قلبی و مرگ‌ومیر مربوط است، اما این مطالعات بسیار اندک هستند و نمی‌توان به‌طور کامل توضیح داد که علت آن کار دستی، سبک زندگی ناسالم یا وضعیت اجتماعی - اقتصادی پایین (به عنوان مثال سطح تحصیلات پایین) کارگران بوده است.

این مطالعه شامل ۱۰۴ هزار و ۴۶ زن و مرد ۲۰ تا ۱۰۰ ساله از مطالعه عمومی جمعیت کپنهاگ با اندازه‌گیری‌های پایه در سال‌های ۲۰۰۳-۲۰۱۴ بود. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های مربوط به فعالیت در اوقات فراغت و اشتغال را تکمیل کردند و هر یک از فعالیت‌ها به‌عنوان فعالیت کم، متوسط، زیاد یا بسیار زیاد طبقه‌بندی شدند.

طی یک پیگیری متوسط ۱۰ ساله، ۹۸۴۶ (۹.۵ درصد) مرگ به هر دلیلی و ۷۹۱۳ (۷.۶ درصد) مرگ به دلیل مشکلات قلبی عروقی مضر اصلی (MACE، به‌عنوان سکته قلبی کشنده و غیر کشنده، سکته مغزی کشنده و غیر کشنده و مرگ عروق کرونر) وجود داشت.

در مقایسه با فعالیت بدنی کم در اوقات فراغت، پس از تطبیق سن، جنس، سبک زندگی، سلامتی و تحصیلات، به ترتیب فعالیت متوسط با ۲۶ درصد، فعالیت زیاد با ۴۱ درصد و فعالیت بسیار زیاد با ۴۰ درصد کاهش خطر مرگ زودرس همراه بود. در مقابل، در مقایسه با فعالیت کاری کم، فعالیت زیاد و بسیار زیاد به ترتیب با ۱۳ درصد و ۲۷ درصد موجب افزایش خطر مرگ شده بود.

به همین ترتیب، در مقایسه با فعالیت کم اوقات فراغت، به ترتیب سطح متوسط با ۱۴ درصد، سطح زیاد با ۲۳ درصد و سطح بسیار زیاد فعالیت اوقات فراغت با ۱۵ درصد کاهش خطر حوادث قلبی عروقی مضر اصلی همراه بود. در مقایسه با فعالیت کم کاری، سطح بالا و بسیار بالا به ترتیب با ۱۵ درصد و ۳۵ درصد افزایش خطر حوادث قلبی عروقی مضر اصلی همراه بود.

پروفسور هولترمن گفت: «بسیاری از افرادی که مشاغل دستی دارند، معتقدند که با فعالیت بدنی در محل کارشان سالم و آماده هستند به همین دلیل وقتی به خانه می­‌آیند، استراحت می‌کنند. متاسفانه، نتایج ما نشان می‌­دهد که چنین نیست و اگرچه این کارگران می‌­توانند از فعالیت بدنی اوقات فراغت بهره‌مند شوند، اما پس از ۱۰ هزار قدم راه رفتن هنگام تمیز کاری یا هفت ساعت ایستادن در یک خط تولید احساس خستگی می­‌کنند و این احساس خستگی مانعی برای فعالیت بدنی است.»

در حالی که این مطالعه دلایل وجود انجمن‌های مخالف برای فعالیت‌های بدنی شغلی و اوقات فراغت را بررسی نکرد، پروفسور هولترمن بیان کرد: ۳۰ دقیقه پیاده‌روی سریع با بالا بردن ضربان قلب و بهبود آمادگی قلبی تنفسی، برای سلامتی مفید است، در حالی که فعالیت کاری اغلب ضربان قلب را برای بهبود آمادگی جسمانی به اندازه کافی افزایش نمی‌­دهد. علاوه بر این، کاری که شامل بلند کردن بار برای چند ساعت در روز می‌­شود، فشار خون را برای ساعت‌ها افزایش می­‌دهد و این مورد با خطر ابتلا به بیماری قلبی مرتبط است، در حالی که فعالیت بدنی شدید کوتاه‌مدت در اوقات فراغت، فشار خون را فقط برای مدت کوتاهی افزایش می‌­دهد.

تصور پروفسور هولترمن این است که فعالیت شغلی دوباره سازماندهی شود تا از جنبه‌های مفید ورزش اوقات فراغت تقلید کند. چندین روش آزمایشی مانند چرخش بین ایستگاه‌های کاری در یک خط تولید به‌گونه‌ای انجام شود که کارکنان یک ترکیب سالم از نشستن، ایستادن و بلند کردن را هنگام شیفت انجام دهند. همچنین کارکنان مراقبت از کودکان به جای مشاهده آنان با کودکان بازی کنند تا هم ضربان قلب آنان بالا برود و هم آمادگی جسمانی را افزایش دهند.

وی اظهار کرد: «ما برای متنوع کردن کارها، برای دادن زمان بهبودی یا افزایش ضربان قلب تلاش می‌کنیم تا این موارد از نظر سلامتی و آمادگی جسمانی سودمند باشند.»

هولتزمن در ادامه افزود: «جوامع نیاز به بزرگسالانی با سلامتی و آمادگی جسمانی کافی دارند تا با زمان افزایش سن بازنشستگی بتوانند مدت بیشتری کار کنند. ما باید راه‌هایی پیدا کنیم که کار فعال را برای سلامتی سودمند کند.»