برادرم را می بخشم تحمل مرگش را ندارم

به‌گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از سال گذشته با گزارش یک درگیری مرگبار خانوادگی آغاز شد و مأموران پس از حضور در محل جنایت متوجه شدند که پسر جوانی به نام امید پدرش را با ضربات چاقو از پا درآورده و مادرش را نیز مجروح کرده و پس از آن هم متواری شده است. تحقیقات اولیه مأموران نشان می‌داد که امید فرزند کوچک خانواده بوده که به‌خاطر اعتیاد به مواد مخدر از مدتی قبل با خانواده‌اش اختلاف پیدا کرده و از خانه طرد شده بود که با ردیابی 2 روزه مأموران وی در ورامین شناسایی و بازداشت شد.

امید پس از دستگیری و در همان ابتدای بازجویی به قتل پدرش اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت: مدتی است که به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده‌ام و همین موضوع باعث شد تا پدر و مادرم مرا از خانه بیرون کنند و من هم از سر ناچاری کارتن‌خواب شده بودم. با اینکه وضع مالی پدرم خوب بود اما او حاضر نبود برای من هزینه کند. روز حادثه برای گرفتن پول مواد از مادرم به خانه رفتم، فکر می‌کردم پدرم در خانه نیست. اما وقتی پدرم موضوع را فهمید باهم درگیر شدیم و من در یک لحظه کنترلم را از دست دادم و با چاقو ابتدا به او چند ضربه زدم و پس از آن هم مادرم را زخمی کردم و بعد هم از خانه بیرون آمدم.

پس از اعترافات امید و تکمیل تحقیقات، کیفرخواست علیه او صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 7 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.
در جلسه دادگاه، خواهر و برادر متهم اعلام گذشت کردند اما خواهر بزرگتر او که ناتنی بود درخواست قصاص کرد. او به قضات گفت: پدرم خیلی تلاش کرد تا امید اعتیادش را کنار بگذارد اما او دست‌بردار نبود و در آخر هم او را کشت و حالا هم به خاطر کاری که امید انجام داده او را نمی‌بخشم و درخواست قصاص دارم.

در ادامه متهم به جایگاه رفت و در ادعایی جدید منکر قتل شد و گفت: قتل پدرم کار من نبود. اما وقتی فیلم اعترافات اولیه او در دادگاه پخش شد امید به گریه افتاد و گفت: من پدرم را کشتم اما آنقدر شرمنده‌ام که نمی‌خواستم اتهامم را قبول کنم. علت اینکه پدرم با من درگیری داشت اعتیادم بود. به خاطر پول مواد دست به هرکاری می‌زدم و گاهی هم از شدت بی‌پولی و گرسنگی به خانه می‌رفتم و از مادرم غذا و پول می‌گرفتم آن روز با پدرم سر پول مواد و اعتیادم درگیر شدم و این درگیری باعث جنایت شد. من قتل را قبول دارم، مادرم من را بخشیده و خواهر و برادر تنی‌ام هم من را بخشیده‌اند. من از خواهر بزرگم هم درخواست بخشش دارم.

ما رابطه خیلی خوبی با هم داریم و اینکه مادرمان یکی نیست باعث نشده بین ما اختلافی باشد. من می‌دانم خواهرم از من ناراحت است و به او حق می‌دهم که از من عصبانی باشد. پدرمان مرد خوبی بود و من با اشتباهم باعث نابودی او شدم.
متهم سپس از دادگاه اجازه خواست تا با خواهرش صحبت کند. او به طرف خواهرش رفت و به دست و پای او افتاد. امید درحالی که بشدت اشک می‌ریخت از خواهرش حلالیت خواست و بعد هم به او گفت اگر راضی هستی که قصاصم کنند حرفی ندارم. در این هنگام خواهر بزرگ امید او را از روی زمین بلند کرد و به قضات گفت: او را بخشیدم. شاکی با گریه ادامه داد: امید برادرم است و تحمل دیدن او را در این وضعیت ندارم. همان‌طور که مصیبت مرگ پدرم برایم خیلی سخت بود، مصیبت مرگ برادرم هم خیلی بزرگ است، او را می‌بخشم.

به این ترتیب پرونده با درخواست نماینده دادستان به لحاظ جنبه عمومی جرم رسیدگی شد. متهم که باورش نمی‌شد خواهرش او را بخشیده باشد گفت: من پشیمانم و داغدار پدرم هستم عذاب وجدان تا آخر عمر رهایم نمی‌کند. می‌دانم که تاکنون با مصرف مواد مخدر زندگی خوبی نداشته‌ام اما سعی می‌کنم به خواسته پدرم احترام بگذارم و برای همیشه مصرف مواد مخدر را کنار بگذارم. بعد از آن وکیل مدافع متهم به جایگاه رفت و خواستار عفو موکلش شد. با پایان جلسه دادگاه قضات برای صدور رأی در خصوص جنبه عمومی جرم وارد شور شدند.