وفات حضرت معصومه (س)؛ اندوهی عمیق در دل‌های پیروان اهل بیت (ع)
خواف(پانا)-وفات حضرت معصومه (س)، دختر امام کاظم (ع) و خواهر امام رضا (ع)، در ۱۰ ربیع‌الاول سال ۲۰۱ هجری قمری، یکی از حوادث تلخ تاریخ اسلام است. ایشان با علم و تقوای خود در ترویج معارف دینی نقش بسزایی داشتند و این روز برای شیعیان به یادبود زندگی و شخصیت ایشان، فرصتی برای تعمق و تفکر در آموزه‌های الهی فراهم می‌آورد.
حضرت معصومه (س) با زندگی پربار خود، جلوه‌گاه علم، دیانت و فداکاری بودند. وفات ایشان نه تنها برای خانواده‌اش، بلکه برای همه پیروان اهل بیت (ع) مایه تأثر است و یادآور مسئولیت ما در پیروی از سیره و کردار نیک آن حضرت است.
حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره متولد شدند. ایشان دختر امام کاظم (ع) و خواهر بزرگوار امام رضا (ع) هستند. از دوران کودکی، ویژگی‌های برجسته‌ای چون علم و تقوا در وجود ایشان نمایان بود و به عنوان یک شخصیت تأثیرگذار، در گسترش معارف اهل بیت (ع) کوشیدند.
زندگی حضرت معصومه (س) در شرایطی پر فراز و نشیب سپری شد. ایشان به شوق دیدار برادر بزرگوار خود، امام رضا (ع)، سفر به ایران را آغاز کردند، اما متأسفانه در قم به بیماری مبتلا شدند و در ۱۰ ربیع‌الاول به دیار باقی شتافتند.
وفات این بانوی بزرگوار به شدت دل‌های پیروان ایشان را جریحه‌دار کرد. حضرت معصومه (س) با وجود مشکلات و تحریم‌هایی که در زمان زندگی خود با آن‌ها مواجه بودند، همواره در صدد ترویج دین اسلام و احیای آموزه‌های فاطمی بودند.
آرامگاه آن حضرت در شهر قم، مقصد بسیاری از زائران و محبان اهل بیت (ع) است و زیارت ایشان همواره مایه برکت و آرامش خاطر برای شیعیان محسوب می‌شود.
در این روز، با یادآوری شخصیت والای حضرت معصومه (س)، فرصتی است تا همگان به تجدید عهد با آموزه‌های ایشان پرداخته و در مسیر تقویت ایمان و افزایش محبت در بین خود کوشا باشند. یاد و خاطره آن بزرگوار همواره در دل‌های ما زنده خواهد ماند و امیدواریم از سیره نیکوی ایشان بهره‌مند شویم.
ارسال دیدگاه