فرزندم گفت اگر شهید شدم مال خداست و اگر برگشتم مال تو

عذرا آهنگر، مادر شهید سید عبدالله دریاباری، در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد: «عبدالله از هفت سالگی نماز می‌خواند و همراه ما در تهران، در مسجد سنگی، صبح‌ها به نماز می‌رفت. شش ماه بسیجی بود و همیشه با خدا و نماز انس داشت.» وی افزود: «او در خانه همواره به پدر و مادر، به‌ویژه به من، کمک می‌کرد و در کارهای کشاورزی سهم بسزایی داشت. وقتی بهار می‌رسید و رودخانه گل‌آلود می‌شد، دو سطل ۲۰ کیلویی را با چرخ‌فرغون حمل می‌کرد و آب چشمه می‌آورد.»

وی ادامه داد: «عبدالله همیشه به دیگران کمک می‌کرد و مردمدار بود. هرگاه کار کشاورزی یا فعالیت جمعی در محله انجام می‌شد، او حضور داشت و تلاش می‌کرد. او نه تنها در خانه و محیط اطراف، بلکه در کار و حرفه‌اش نیز پشتکار داشت. طلاسازی را در تهران فرا گرفت و طی سه سال بدون استاد، مهارت‌های لازم را یاد گرفت. انگشتر و نگین‌هایی که می‌ساخت همه دست‌ساز خودش بود و نشان از دقت و استعداد بالای او داشت.»

وی همچنین خاطرنشان کرد: «فرزندم همیشه علاقه داشت به مردم کمک کند و در همه امور شریک باشد. هر وقت همسایه یا دوست به کمکی نیاز داشت، عبدالله پیش‌قدم می‌شد. حتی در سخت‌ترین شرایط و کارهای دشوار، هیچ‌گاه از کمک کردن کوتاهی نمی‌کرد و با صبر و متانت، کارها را به پایان می‌رساند. رفتار و اخلاق او همیشه الگویی برای اطرافیان بود و همه او را به مهربانی و فروتنی می‌شناختند.»

مادر شهید دریاباری با اشاره به حضور فرزندش در جنگ، خاطرنشان کرد: «زمان جنگ، عبدالله تصمیم گرفت به خط مقدم برود. من نگران شدم و گفتم ممکن است شهید شود، اما او با ایمان و شجاعت پاسخ داد: ‘ما سزاوار شهید شدن هستیم و اگر شهید شدم، مال خداست و اگر برگشتم، مال تو.’ او به کردستان رفت و در نهایت شهید شد.»

وی در پایان اظهار کرد: «امسال، فرزندان ما با جنگ ۱۲ روزه نشان دادند که خون شهدا هنوز در رگ‌های این نسل جریان دارد و اجازه ندادند دشمن نفوذ کند. از مسئولان سپاسگزاریم که خون شهدا را محفوظ نگه داشتند.»