جمعی از خادمان حرم مطهر رضوی:
خادمی، بازآفرینی وجود در سایه‌سار امام رضا(ع) است
ملارد(پانا)- در آستانه سالروز شهادت حضرت علی ابن موسی الرضا(ع)، دانش‌آموز خبرنگار پانا با خادمان حرم مطهر رضوی گفت‌وگو کرده‌است. خادمانی که لباس خدمت بر تن دارند و در سایه‌سار عنایت ثامن‌الحجج(ع)، پذیرایی از زائران را اعتماد امام به خود می‌دانند.
در آستانهٔ سالروز شهادت هشتمین اختر آسمان ولایت، حرم امام رضا(ع) نه فقط میزبان زائران، که پذیرای روایت‌های عاشقانهٔ خادمانی است که سال‌هاست در سایه‌سار این قبهٔ مطهر خدمت می‌کنند؛ آنهایی که معتقد هستند: «خادمی، اعتماد امام به آنهاست..!»
علی تقی‌زاده، خادمی که ۱۳ سال خدمت به حضرت رضا را در کارنامه دارد و خادم‌الرضا بودن را نقطه‌ی عطفی در تاریخ زندگی خود میداند، در گفتگو با خبرنگار پانا گفت: «از کودکی بر سر سفره‌ی کریمه‌ی حضرت رشد کرده‌ام؛ عنایاتشان در تمام مراحل زندگی‌ام جاری بوده‌است. اما امروز در پنجاه‌سالگی اعتراف می‌کنم که هنوز هم نتوانسته‌ام عمق مهربانی رئوف‌الرضا را درک کنم. انشالله وقتی به چشمان مبارکشان نگاه می‌کنم، شرمنده نباشم..»
وی در ادامه خادمان را نه‌تنها خدمتگزار، که حافظان اسرار ناگفته‌ی این آستان دانست و افزود: «لطف اهل‌بیت و عنایت رضوی همواره شامل احوالم بوده‌است و معتقدم خادمی تنها به معنی پوشیدن لباس سبز نیست؛ بلکه ساختن دوباره‌ی وجودت به رنگِ رضاست، رنگی که وظیفه‌اش نیز رساندنِ پیام محبت به عشاق‌الرضاست..!»
علیرضا بهشتی، از دیگر خادمان حرمِ امام رئوف که در چایخانه مشغول به کار بود، این خدمت را امانتی الهی دانست و عنوان کرد: «همان‌طور که پدربزرگت به تو اعتماد می‌کند تا از مهمانش پذیرایی کنی، امام رضا(ع) هم ما را امینِ زائرانش کرده‌است. ما لیاقت این خدمت را نداشتیم؛ این لیاقت، هدیه‌ای از سوی خودِ حضرت است. این حس را تنها کسی درک می‌کند که در بطن این دریای معنویت غوطه‌ور شده‌باشد.»
بهشتی، نوکریِ نوکران امام را هم افتخار دانست و تشریح کرد: «ما خادمیِ خادمانِ امام رئوف را هم از بزرگترین افتخارات زندگیمان خواهیم دانست. چای‌های داغی که در سحرگاهِ حرم به دست زائران می‌رسانیم، تنها نوشیدنی نیست؛ "نذر رضوی" است از سوی من و تمامی مردان و زنانی که لباس سبزِ خادمی را تابوتِ جان خود می‌دانند.»
محمدحسین صفائیان، خادمی از بندر ماهشهر که در چایخانه مشغول به کار بود، خادمی را حضور قلب در محضر امامِ رضا دانست و خاطرنشان کرد: «به عنوان کسی که سال‌ها در سایه‌سار گنبد طلایی نفس کشیده، معتقد هستم خادمِ واقعی کسی نیست که هر صبح در حرم حاضر شود؛ خادم کسی است که حرم در قلبش حاضر باشد.»
صفائیان افزود: «من بارها دیده‌ام که زائرانِ غمگین، کنار ضریح نجوا می‌کنند و برمی‌گردند در حالی که نورِ تازه‌ای در چشمانشان می‌درخشد؛ این معجزه‌ی همیشگیِ علی‌بن‌موسی‌الرضاست. دقیقا زمانی که هیچ پزشکی تجویزی برای قلب شکسته ندارد، آقای امام‌رضاست که درمانِ درد‌های بی‌درمان می‌شود..!»
ارسال دیدگاه