در گفتوگو با پانا:
ادبیات، میراثی فرهنگی فراتر از سرمایه‌های مادی است
تهران (پانا) - عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است رابطه‌ای تعاملی و پویا میان دانشگاه، پژوهش و تولید آثار ادبی وجود دارد که در صورت تقویت آن، نه‌تنها زمینه رشد علمی فراهم می‌شود، بلکه میراث فرهنگی کشور نیز به‌درستی منتقل خواهد شد.
دکتر مریم جلالی، نویسنده و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، در گفتوگو با پانا ضمن اشاره به ضرورت پیوند میان فضای آکادمیک، پژوهش و تولید آثار ادبی گفت: «واقعیت این است که رابطه بین دانشگاه، پژوهش و ادبیات، یک رابطه تعاملی است. وقتی اثری ادبی خلق می‌شود، پژوهشگری که در بستر دانشگاهی فعالیت می‌کند یا از آن برخاسته است، می‌تواند آن اثر را انتخاب کند و با انجام تحقیقات و تحلیل‌های متنی، ابعاد گوناگونش را بررسی کند. در این روند، نقاط قوت و ضعف متن مشخص می‌شود و این فرآیند به درک بهتر فرهنگ و جایگاه نویسنده در جامعه کمک می‌کند.»
وی درباره حضور زنان در ادبیات نیز گفت: «شخصاً تمایلی به دیدن ادبیات از منظر جنسیتی ندارم. نمی‌توان گفت زنان در ادبیات دچار خلأ هستند؛ به‌ویژه در حوزه ادبیات کودک و نوجوان که اکثریت نویسندگان را زنان تشکیل می‌دهند. پس نمی‌شود با نگاه جنسیتی به کمبود مشارکت زنان اشاره کرد. البته بحث تعادل جنسیتی در تعداد نویسندگان، اگر بخواهد موضوع بحث باشد، باید در بستر پژوهش‌های علوم اجتماعی تحلیل شود.»
جلالی تأکید کرد: «به‌جای طرح کلیشه‌هایی مانند لزوم برابری عددی میان نویسندگان زن و مرد، بهتر است به دلایلی بپردازیم که موجب می‌شود میدان نوشتن برای یک گروه کمتر فراهم شود. این موضوع برای هر دو جنس صادق است و نیازمند پژوهش‌های آماری، جامعه‌شناختی و فرهنگی دقیق است.»
وی در بخش پایانی سخنانش، به اهمیت ادبیات در دنیای امروز و ضرورت حفظ آن به‌عنوان میراثی فرهنگی اشاره کرد و گفت: «ادبیات، فقط تولید متن نیست؛ بخشی از میراث ماست. نباید تصور کنیم که تنها سرمایه‌ای که می‌توان برای فرزندانمان به ارث گذاشت، خانه، ماشین یا دارایی‌های مادی است. ادبیات میراثی فرهنگی است که باید نسل به نسل منتقل شود. این انتقال نه‌تنها هویت ما را حفظ می‌کند، بلکه می‌تواند بستری فرهنگی و پایدار بسازد که حتی در آینده نیز به آن همچون گنجینه‌ای ارزشمند نگاه شود.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه