در گفت‌و‌گو با پانا
نقش فروشی آفت برخی پروژه‌های سینمایی شده است
عشق درونی نباشد بازیگری معنایی نخواهد داشت
تهران(پانا) - علیرضا رحیم زاده می‌گوید بازیگری فقط معروف شدن و چهره شدن نیست چراکه عشقی عظیم و صبری زیاد می‌خواهد متاسفانه امروز در برخی از پروژه‌های سینما و تلویزیونی شاهد فروش نقش هستیم که باعث سرخوردگی بسیاری از کودکان دیروز شده است که سال‌ها در پشت صحنه بسیاری از سریال‌های مهم مشق هنر کردند و نکات بسیاری آموختند و این روزها آن‌ها در حرفه دیگری مشغول هستند.
در دنیای بازیگری چهره‌های کودکانه و معصوم بسیاری بودند و هستند که به‌نوعی شیرینی یک نمایش، سریال و حتی فیلم‌های سینمایی هستند آن‌ها پس از مدتی حضور در سینما بنا به دلایل خاصی از حضور در سینما بازمی‌مانند که نمونه بارز آن می‌توان به مهدی باقربیگی و ... اشاره کرد، پانا در سلسله گفت‌وگوهایی سعی دارد از کودکان دیروز دنیای بازیگری که شاید با تغییر چهره آن‌ها کمتر از آن‌ها خبرداریم اطلاعاتی را کسب کند.
علیرضا رحیم زاده یکی از بازیگرانی است که بااینکه سال‌ها درزمینهٔ سینما و تلویزیون فعالیت داشته است و اکنون نیز تحصیلات دانشگاهی‌اش را در زمینهٔ کارگردانی ادامه می‌دهد اما به‌جای حضور در مجموعه‌های تلویزیونی به خریدوفروش ماشین روی آورده است.
وی درباره چگونگی ورودش به عرصه بازیگری و تفاوت فعالیت کنونی‌اش گفت:« سال 89 وارد آموزشگاه بازیگری شدم و بعد از گذشت 2 ماه برای بازی در یک تئاتر در فرهنگسرای فدک انتخاب شدم و پس‌ازآن پیشنهادهای متفاوت را دریافت کردم و در این فضا کارکردم اما با آغاز کرونا تا امروز دیگر فعالیتی در این عرصه نداشتم و به سراغ خریدوفروش ماشین رفتم، حرفه‌ای که به تحصیلات من در دانشگاه که کارگردانی است اصلاً مرتبط نیست.»
وی افزود:« درزمانی که از بازیگری کنار گذاشته شدم یا کنار رفتم بارها برای بازی در برخی از فیلم‌ها به دفاتر تهیه‌کنندگان و کارگردانان مختلف رفتم و همه با یک جمله من را به منزل راهی می‌کردند «علی چقدر بزرگ شدی» زیرا نقشی که برای من انتخاب کرده بودند نقش مناسب سن آن زمانم نبود و متأسفانه اتفاقاتی این‌چنینی من را از مسیر تصویر و هنر دور کرد.»
رحیم زاده تصریح کرد: موضوعی دیگر که بسیار حائز اهمیت بوده و هست هزینه حضور در یک سریال و فیلم است که در برخی از فیلم‌ها در عوض نقش درجه‌یک دادن از بازیگر می‌گیرند به‌عنوان‌مثال چندی پیش برای نقش اول یک فیلم سینمایی به دفتر تهیه‌کننده رفتم و پس از صحبت‌هایمان به من گفتند خودت و خانواده‌ات چقدر می‌توانی به بودجه سریال کمک کنی، من که تا آن زمان هرچند کم برای فعالیت‌هایم دستمزد می‌گرفتم مات و مبهوت مانده بودم و از آن دفتر بیرون آمدم و دل‌زدگی عجیبی در من اتفاق افتاد و به سمت‌وسوی حرفه‌ای دیگر رفتم.»
وی در ادامه از تغییر دیدگاه و دغدغه کودک و نوجوان امروز سخن گفت و افزود:« این تغییر نسل و تغییر دیدگاه، اتفاق خوبی نیست چراکه بچه‌ها ازنظر دغدغه‌ای و عقیده‌ای بسیار متفاوت از گذشته شدند و همین موضوع و تغییرات موجب این شده است که کارگردان‌ها و فیلم‌نامه نویسان نمی‌دانند دقیقاً به چه موضوعی توجه کنند تا نظر مخاطب نسل امروز را جلب کنند . برای مثال اگر با موضوع ضررهای کامپیوتر درگذشته فیلمی ساخته می‌شد بچه‌ها بسیار استقبال می‌کردند اما ممکن است اکنون بگویند مگر ما بچه هستیم که این محتواها را ببینیم و طبعاً هیچ استقبالی نمی‌کنند زیرا فیلمی با دغدغه ذهنی خودشان امروزشان نیست.»
این بازیگر در پایان سخنان خود تصریح کرد: بی‌توجهی به بازیگران کودکی که سال‌ها در پشت‌صحنه بسیاری از فیلم‌ها حضور دارند و از هر فیلم نکات بسیاری آموختند برای من بسیار آزاردهنده بود چراکه عشق به بازیگری معنا و مفهوم عجیبی داشت و خیلی به چهره شدن و معروف شدن فکر نمی‌‌کردم و اکنون نیز اگر پیشنهاد خوبی را از سمت هنرمندان دریافت کنم با عشق در این فضا خواهم ماند و کارخواهم کرد.»
خبرنگار: فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه