«سه کام حبس»، سامان سالور و غافلگیری مخاطب

فیلم سینمایی سه کام حبس در ژانر درام، اثری محصول 1398 است که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و نامزدی در 4رشته از جمله بهترین بازیگر نقش اول زن را به دست آورد. نویسنده و کارگردان فیلم سه کام حبس سامان سالور است و برادرش ساسان سالور نیز این فیلم را تهیه کرده است. سامان سالور پیش از این فیلم‌هایی چون «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین»، «سیزده ۵۹» و «آمین خواهیم گفت» را ساخته بود.

داستان فیلم «سه کام حبس» درباره زوجی به نام مجتبی و نسیم است که پس از چند سال کار، یک خودروی قسطی خریده‌اند و قرار است به تدریج صاحب خانه هم بشوند، اما با وقوع یک سانحه رانندگی برای «مجتبی»، ناگهان زندگی‌شان دچار مشکلاتی می‌شود.

بازیگران فیلم «سه کام حبس» را پریناز ایزدیار و محسن تنابنده تشکیل می‌دهند که نقش‌های اصلی را در این اثر ایفا می‌کنند. سمیرا حسن‌پور، متین ستوده، مریم بوبانی و محمود نظرعلیان نیز از جمله بازیگران این فیلم‌اند که در نقش‌هایی مکمل جلوی دوربین رفته‌اند.
در ادامه شماری از نقدهای فیلم سه کام حبس را می‌خوانید:

فیلمی با غافلگیری

محدثه واعظی‌پور در نقد فیلم «سه کام حبس» در ایرنا نوشت،«فیلم سه کام حبس، غافلگیری‌های بسیاری دارد و این امتیازی است که نباید دست کم گرفت. به ویژه در سینمایی که فیلم‌ها و روایت‌ها و بازیگرانش بسیار تکراری شده‌اند. آنچه سه کام حبس را به فیلمی تاثیرگذار تبدیل می‌کند، روندی است که در خلق شخصیت‌ها و مناسبات واقعی و جزییات دارد. جسارت فیلمساز در نمایش رنج، زشتی و کژی‌های فردی و اجتماعی، به نفع جذب مخاطب کمرنگ نمی‌شود و فضایی واقعی را بر فیلم حاکم می‌کند.»

امیر مهنا در روزنامه اعتماد در بخشی از نقد خود به این فیلم نیز نوشت، کارگردان همه تلاشش را کرده تا هم‌گامی آن با نمایان‌شدن مشکلات پنهان‌شده شخصیت‌هایش را نمایش دهد. اتفاقی که یکی از نمادگرایی‌های ارزشمند فیلم را به یادگار می‌گذارد.

مصطفی قاسمیان در بخشی از نقد خود نوشت: «سه کام حبس» فیلمی پرقصه و خوش‌ریتم است که از دیالوگ‌نویسی قابل قبولی بهره می‌برد، اما در اجرا، ضعف دارد. بازی خوب پریناز ایزدیار هم از دیگر نقاط قوت اثر به شمار می‌آید.

یاسمن خلیلی‌فرد نیز در سینماسینما این‌طور نوشت: سردی حاکم بر فضای فیلم به واسطه نورپردازی مناسب، فیلمبرداری هوشمندانه و طراحی خوب صحنه به شکل متقاعدکننده ای به مخاطب القا می شود. فیلم سر و شکل مناسبی دارد و هیچ نشانی از شلختگی در اجرا و میزانسن آن دیده نمی شود.

عباس مدحجی در روزنامه سازندگی درباره این فیلم نوشت: خط روایت فیلم صاف و مستقیم است و ریتم خوب و بازی های باور پذیر (که البته از محسن طنابنده و پری ناز ایزدیار جز این هم انتظار نبود) کیفیت جذابیت را بالا برده است.