یکی از راه‌یافتگان به مرحله‌ی کشوری جشنواره ملی الف تا در گفت و گو با پانا:
توجه جامعه به اهمیت نظام تعلیم و تربیت کشور محوریت اصلی رویداد الف تا است
کرج(پانا)-مدیر یکی از مدارس استان البرز و یکی از راه‌یافتگان به مرحله‌ی کشوری جشنواره ملی الف تا گفت قطعا یکی از محوریت های اصلی برگزاری جشنواره ی ملی الف تا ، توجه جامعه به اهمیت نظام تعلیم و تربیت کشور و همگرایی جهان اسلام با تربیت انسان مومن می باشد. که بیانات حکیمانه ی رهبر معظم انقلاب به خوبی یادآور این مهم است.
همزمان با برگزاری مرحله ی کشوری رویداد الف تا ، حمیدرضا آقا صفری مدیر یکی از مدارس استان البرز و یکی از راه‌یافتگان به مرحله‌ی کشوری جشنواره ملی الف تا در گفت و گو با پانا انگیزه ی خود را از شرکت در این رویداد اینگونه توصیف نمود و اظهار کرد :« شرکت در رویدادهای ملی و بین المللی همواره در دستورکار سه دهه ی اخیر زندگی حرفه ای بنده بوده است و رویداد هایی مثل چهار سوق نیز از جمله این رویداد هاست. مفهوم قابل توجه این جشنواره که اخیرا با عنوان یادگیرنده مادام العمر مطرح شده است جزو باورهای دیرین من بوده و هست ؛ بنابراین با شرکت در این رویدادها حجم زیادی از مطالب و گزاره های جدید می آموزم و شاگردی می کنم . همچنین دستاوردها و یافته خود را نیز با دیگران به اشتراک گذاشته و در معرض نقد و نظر قرار می دهم.»
آقاصفری همچنین مدرسه را بستری الهام بخش برای افراد جامعه دانست و خاطرنشان کرد : «مدرسه موجود زنده است . نفس می‌کشد ، حرکت می‌کند و رشد می‌کند .مدرسه نمونه ای واقعی ازجامعه و مملو از فرصت ها و آسیب ها است . بدون شک مدرسه ی هوشمند مدرسه ای است که هوشمندانه اداره می‌شود . بنابراین من نیز به عنوان یکی از هزاران مدیر مدارس در سراسر کشورمان نسبت به موضوعات و مسائل مدرسه دغدغه مندانه به مباحث گوناگون اطراف می پردازم.»
این مدیر مدرسه در رابطه با چالش های پرتکرار در طول کسب تجارب و ایده های خود بیان کرد : « همواره رویکرد حل مساله و اقدام مبتنی برپژوهش را به عنوان یک باور درونی در خود پرورش داده ام .در دبیرستانی که من مدیر آن بودم سرویس بهداشتی دانش آموزان بسیار بد منظر و فاقد امکانات بهداشتی لازم بود . واکنش دانش آموزان نیز در مواجهه با این منظرعموما به دو دسته تقسیم می‌شد . تعدادی نسبت به این مسئله بی تفاوت بودند ؛ به زشتی ها می افزودند و به بیماری خود دامن می‌زدند . و تعدادی حتی به طرف سرویس ها هم نمی رفتند و کوچک ترین توجهی به این امر نداشتند .این موضوع خود موجب ایجاد صدها مسئله برای بچه ها شده بود. در چنین مواقعی برخورد فیزیکی با دانش آموزان نیز به هیچ وجه چاره ی کار نبود و خود اثرات منفی متعددی به دنبال داشت . در همین زمان تصمیم گرفتم اقدامی مبتنی بر پژوهش انجام دهم و با اقدام پژوهی موفق شدیم مسئله ی پیش روی مدرسه را که قطعا مشکل سرویس بهداشتی بسیاری از شهرها و مدارس است به طور بنیادی و بدون آنکه نگرانی و اضطراب ایجاد شود حل کنیم.»
وی همچنین اضافه کرد : «گاهی در طول طرح و اجرای ایده با نگرش منفی همکاران روبه رو بودیم و عده ای از دانش آموزان نسبت به اقدامات و طرح انجام شده بی اعتنا و بی اعتماد بودند. اما خوشبختانه در نهایت این مهم با بهره گیری از کمترین منابع مادی اجراشد.»
آقاصفری جذب نیروی انسانی خلاق و با تجربه را یکی از افق های ارتقای ایده ی خود دانست و اذعان کرد :« در جذب و گزینش نیروی انسانی بیش از اینکه به صلاحیت های ظاهری و اخلاقی افراد می‌پردازیم باید یه صلاحیت های حرفه ای فرد در طول دوران کاری بپردازیم و یا حداقل به همان اندازه باید به این موضوعات حساسیت به خرج داد. چرا که جامعه ی آتی متعلق به انسانهای خلاق ، فکور و صبور است.»
وی با تاکید بر اهمیت هم افزایی میان کنشگران مدارس اظهار کرد : «خاطرم هست سال ۱۳۷۴ وقتی مسئول مقطع راهنمایی بودم جلسات تبادل نظر و تجربه مدیران به طور مکرر برگزار می‌شد و همه ی مدیران از این مسئله خوشحال و خرسند بودند . جلسات مملو از جمعیت بودند و هیچ کس تا پایان صحبت ها و ارائه ی مباحث، جلسات را ترک نمی‌کرد و هر هفته بر یک مساله متمرکز بودیم تا آن را مورد حل و بررسی قرار دهیم .مهم ترین دلیل برگزاری این جلسات این بود که جلسات ما دستور جلسه و محور بحث مشخص داشت . در جلسات هیچکس صحبت بدون مطالعه و پژوهش نداشت و هر یک از حرف ها بر پایه ی منطق و تحقیقات فراوان صورت می‌گرفت . بنابراین نه به عنوان یک نصیحت بلکه به عنوان یک وصیت درخواست دارم در جلسات آموزش و پرورش به جای بازگویی حرف های تکراری و مرور بخشنامه ها به بررسی و تبیین مسائل مدرسه پرداخته شود.»
آقاصفری در پایان یادآوری کرد : «مدرسه بستری ارزشمند و مفید برای کسب تجربه و ارتقای این تجارب ارزنده است . امیدوارم معلمان و دانش آموزان کشورم از این که بخشی از اوقات روزمره ی زندگی خود را در مدرسه می‌گذرانند بهره ببرند ؛ هر روز مشتاق طلوع خورشید برای آمدن به مدرسه و دلتنگ برای یافتن یک فرصت بی بازگشت برای تعلیم و تربیت خود و کشور باشند و در یک کلام از بودن در مدرسه لذت ببرند.
دانش آموزخبرنگار: آتوسا هشترود
ارسال دیدگاه