می نویسم مادر، می خوانم عشق

به نام نامی خالق مادر، کسی که لبریز عظمت است و همه زیبایی های آفرینش در او خلاصه می‌شود. مادر که والا تر از جان و گلخانه محبت و آرامش است.

مینویسم مادر اما می‌خوانمش عشق و مهر و چراغ خانه و روح و جان خانواده و فرزندان؛ کسی که حاضرم همه داشته هایم را بدهم تا خنده روی لبانش گل کند. کسی که حتی نفس کشیدنم را مدیون دعایش هستم و چادر نماز گلدارش را که به عطر بهشت منور است را با جان و دل می ستایم.

تعریف من از مادر وفا و کَرَم است. مادر کلمه ای ساده است اما در وصف وی کلمات کافی نیست. کسی که محبت هایش بوی منت نمی‌دهد در هیچ جای دنیا نمی‌توانی محبت مادر را بخری.

مادر مانند هوای پاکی است که هیچ موجودی بدون آن نمی‌تواند زنده بماند. لطف هایش قابل شمارش نیست و دعایش زندگی را می‌سازد. هر گاه دلی می‌شکند طبیب آن مادر است.

به قول جناب مولانا:

دست هر نا اهل بیمارت کند سوی مادر آ که تیمارت کند

. آری مقام مادر بیشتر از حد تصور ماست. مادران کسانی هستند که با شجاعت و صبوری مثل ام ابیها حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت زینب(س) حماسه آفریدند، مادرانی که از جنس عشق هستند و انسان هایی همچون امام خمینی(ره) و سردار سلیمانی را به تاریخ معرفی می کنند.

بهشت تنها چیزی است که می‌شود فداکاری های مادران را جبران کند و اگر نه در دنیا چیزی در شاًن و منزلت مادر نیست.

از جان و دل برای همه این آرزو را می کنم: امیدوارم هیچ خانه ای بدون مادر نباشد چون خانه مانند کویری می‌شود که بی روح و جان است و ظلمت آن را فرا گرفته و هیچ فرزندی از دعای مادر محروم نباشد.

شیرین نشد چو زحمت مادر وظیفه ای فرخنده تر ندیدم از این هیچ دفتری

دانش آموزخبرنگار پانا