شاهنامه فردوسی یکی از آثار شاخص درحوزه تعلیم و تربیت است

یدالله طالشی، سخنران وبینار «تعلیم و تربیت از نگاه فردوسی در شاهنامه» و عضو هیأت علمی گروه ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر در سخنانی بیان کرد: شاهنامه فردوسی به عنوان سند ملی ایرانیان است که اگر نبود، ایران گذشته خود را فراموش می‌کرد. موضوع این اثر بزرگ حماسی شرح تاریخ و سرگذشت شاهان از کیومرث تا یزدگرد سوم است و حاوی داستان‌های زیاد با ژانر حماسی و محتوای گوناگون است.

وی تصریح کرد: فردوسی و زبان فارسی با هم عجین هستند و آن معلول عواملی است از جمله اینکه، زبان فارسی یکی از سه زبان قدیم جهان است و از لحاظ واژگان و گرامر و گنجایش به گونه‌ای است که هیچ زبانی به پای آن نمی‌رسد. در مرحله بعد بدون شک زبان فارسی، زبان علمی دنیا خواهد شد و فردوسی بزرگ‌ترین پاسدار زبان فارسی است.

طالشی افزود: در روزگارانی که اعراب حاکم در صدد تغییر زبان فارسی بودند و آثار آن تا قرن‌ها مانده بود فردوسی دست به قلم می‌شود و چنان در شاهنامه زبان فارسی را به کار می‌گیرد که در شصت هزار بیت جز لغات فارسی لغات دیگر لازم نبوده است.

وی ادامه داد: گسترده‌ترین نوع ادبی، ادب تعلیمی است که در ادب فارسی گاه آثاری به شکلی مستقیم و گاه در لابه لای متون محتوای آن پررنگ است. در این زمینه شاهنامه فردوسی یکی از آثار شاخص در حوزه تعلیم و تربیت است. درست است شاهنامه در قالب حماسه است، اما هیچ داستانی در آن پیدا نخواهید کرد که یا به صورت کامل و یا رگه‌های تعلیمی در آن نباشد به خصوص در بخش متولوژی و پهلوانی که زیباترین و فنی ترین مسایل آموزشی و تربیتی نهفته است.

عضو هیات علمی گروه ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر خاطرنشان کرد: هدف از تعلیم و تربیت عروج انسان به خداست و هر آنچه منجر به آن شود به عنوان بن مایه تعلیمی در کانون توجه است. مسائلی از جمله، خرد، وفاداری، شجاعت، احترام، وفای به عهد، شناخت، رعایت حقوق دیگران، بزرگ منشی، دانش، دهش و راستی.

خبرنگار: ساسان حق شناس