معیشت، درمان و امنیت شغلی سه دغدغه مهم جامعه کارگری

علیرضا حیدری، نایب رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در گفت‌وگو با پانا با اشاره به دو دغدغه مهم کارگران اظهار کرد: «دو موضوع برای کارگران مهم است، یکی مسئله معیشت و سطح رفاه زندگی است و دومی موضوع امنیت شغلی است. هر دو موضوع برای کارگران مهم است و تمام آنچه در حوزه کارگری اتفاق میافتد به این دو مسئله بستگی دارد.»

حیدری درباره موضوع معیشت کارگران گفت: «در موضوع رفاه و معیشت، وجود تورم ناخواسته و خارج از اراده کارگران، برای آنها بسیار مسئله‌ساز شده است. بسیاری این ادعا را دارند که حقوق کارگرها افزایش پیدا کرده پس تورم‌زا است، درحالی‌که کارگر با همین دستمزدی که معیشت وی را تأمین نمی‌کند، گذران عمر می‌کند. اگر مسیر تغییرات مزدی را مشاهده کنیم و آن را با متغیر تورم مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم که در بهترین شرایط، مزد کارگران بین فقط 50 تا 55 درصد سبد معیشتشان را (آن هم در بهترین شرایط) تأمین می‌کند. بهترین شرایط اسفندماه است که مزد تعیین می‌شود و سبد معیشت در آن مقطع زمانی نسبتش برقرار می‌شود. همین مزد سال بعد به‌ واسطه تورم مرتباً تنزیل پیدا می‌کند و تا مقطع بعدی که قرار است برای مزد تعیین تکلیف شود فقط 35 تا 40 درصد سبد معیشت کارگر تأمین می‌شود.»

در شرایط فعلی در حال تولید شاغل فقیر هستیم

نایب رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری افزود: «در واقع مزد کارگر چیزی بیشتر از یک‌سوم هزینه‌هایش را پوشش می‌دهد و نمی‌تواند با کمتر از این زندگی کند. وقتی با مبلغ کمتر ادامه حیات می‌دهد یعنی بسیاری از نیازهای زندگی‌اش را حذف می‌کند و این نیازها در حوزه‌های مختلف می‌تواند تهدید جدی برای خانواده کارگری باشد و برای جامعه مشکل ایجاد شود. در این شرایط شاغل فقیر تولید می‌شود و انتظار داریم چنین جامعه‌ای بهره‌ور هم باشد.»

باور غلطی است که می‌گویند افزایش دستمزد تورم می‌آورد

حیدری با اشاره به باور غلطی که در بین نهادهای مختلف شکل گرفته گفت:‌ «این باور غلط است که عنوان می‌کنند افزایش حقوق کارگر تورم‌زا است. آمارها هم حکایت از این دارد که جامعه فقیر ما از 15 درصد به 30 درصد رسیده است و این نگران‌کننده است. کسانی که در تله فقر گرفتار می‌شوند بخش عمده‌شان از جامعه کارگرها هستند.»

سازمان‌های بیمه‌گر پوشش کافی برای درمان کارگری را ندارند

نایب رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری دغدغه دوم جامعه کارگری را در حوزه درمان عنوان کرد و گفت: «متأسفانه سازمان‌های بیمه‌گر پوشش کافی و الزام‌آور برای درمان کارگران ندارند و نسبت به این مهم بی‌تفاوت هستند. در بودجه‌هایی که سالیانه در دولت تصویب می‌شود هم سهم سلامت کارگران درحال کمتر شدن است. طبق آخرین آمار رسمی، پرداخت از جیب مردم به مرز 70 درصد نزدیک می‌شود که عدد بحرانی است و به‌ شرط آزادسازی نرخ ارز و دارو می‌تواند به شکل وحشتناکی به‌عنوان ترس جامعه مصرف‌کننده سلامت مورد توجه قرار بگیرد.»

وی افزود: «درمورد کالای سلامت سیاست‌های جبرانی موفق نبوده و سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بیمه سلامت نمی‌توانند بار مالی که به آن‌ها به دلیل شرایط اقتصادی فعلی تحمیل شده، تحمل کنند در نتیجه به کاهش سطح خدمات و پرداخت از جیب مردم روی آورده‌اند و اگر این مسیر بخواهد ادامه پیدا کند مشخص نیست چه می‌شود.»

صندوق بیمه اجتماعی انتظار این حجم از بیکاری را نداشت

حیدری با اشاره به دغدغه سوم جامعه کارگری گفت: «موضوع بعدی بیکاری است. سیاست ساختاری اقتصاد بنا به دلایل متعددی منجر به این می‌شود که کارخانه‌ها توان تولیدشان را از دست می‌دهند و مجبور به تعدیل نیروی کار می‌شوند و یا حتی کارگاه را تعطیل می‌کنند. حمایت‌های اجتماعی مانند صندوق بیمه اجتماعی پیش‌بینی این حجم از بیکاری را نداشته و نمی‌تواند به‌خوبی حمایت کند.»

وی گفت: «در شرایط فعلی حقوق کارگری که مزدبگیر است فاصله معنی‌داری باقیمت‌های بازار گرفته است. قبل از تغییر نرخ کالا و خدمات مواجه بودیم با اینکه کارگری برای خرید اتومبیل چندماه از حقوقش را باید جمع می‌کرد یا خانه بخرد و این شاخص ارزیابی است اما اکنون چه مقدار تعریف می‌شود و البته اینجا به جامعه کارگری این ایراد هست که باید سطح مطالبه‌گری خودش را بالا ببرد.»