سنگ قبر تاریخی قلعه رودخان، مربوط به حکام محلی است

به گزارش اداره کل میراث فرهنگی استان، علی امیری گفت: تکه سنگ یاد شده تنها یک سوم از کل این سنگ قبر است و «کلمه سلطان عالی شان» از آن استخراج شده است.
وی اظهار کرد: بقایای حجاری شده روی این سنگ قبر تقریبا به مرور زمان از بین رفته و فقط چند کلمه بازخوانی شده است.
وی ادامه داد: در دوران قبل از قاجاریه سنگ قبر بزرگان بصورت مکعب مستطیلی حاوی آیات قرآن، مشخصات و یک نقاشی نزدیک به حرفه متوفی بر روی سنگ خبر حک می شد.
امیری افزود: این سنگ قبر شباهتی به سنگ قبور نگهداری شده در موزه شیخ صفی الدین اردبیلی دارد.
به گفته معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان، تکه سنگ یاد شده در دهه ۸۰ بدست آمده و یکی از مهم ترین دلایل اهمیت کشف این سنگ قبر عدم وجود گورستان تاریخی در این منطقه است.
ولی جهانی در همین رابطه گفت: با توجه به سنگ کشف شده در حاشیه رودخانه احتمال وجود گورستان در مناطق بالا دست داده می شود.
وی اظهار کرد: این سنگ قبر تاریخی که اکنون در موزه باستان‌شناسی رشت قرار دارد، توسط باستان ‌شناسان مورد مطالعه قرار گرفته و امید است نتایج حاصل از این پژوهش‌ها بتواند اطلاعات جدید و مهمی در خصوص این قلعه شاخص و منطقه قلعه رودخان در اختیار پژوهشگران قرار دهد تا زمینه مطالعات آتی را فراهم آورد.
قلعه رودخان یکی از شگفت انگیز ترین بناهای نظامی ایران است.
این بنای عظیم که در ۲۳کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن و در میان جنگلهای سر به فلک کشیده واقع شده است نمادی از کوشش گیلانیان برای حفاظت و صیانت از این سرزمین است.
بنای قلعه رودخان در ارتفاع ۶۸۷ تا ۷۷۸ متری از سطح آبهای آزاد و در دو سوی آن دو رودخانه جاری است.
این اثر تاریخی - طبیعی احتمالا در دوره خاندان اسحاقی (مقارن با سلجوقیان ) که بر غرب گیلان حکومت می کرده اند بنا شده است، هر چند برخی پژوهشگران بنیاد آن را به پیش از اسلام نسبت می دهند.
قدیمی ترین سند از این قلعه کتیبه ای سنگی ست که تاریخ تجدید بنای آن را بین سالهای ۹۱۸ تا ۹۲۱ ه.ق (مقارن با حکومت شاه اسماعیل صفوی) ذکر می کند.
این بنا در دوره حکومت زندیه توسط هدایت الله خان فومنی حاکم فومن تعمیر و توپ هایی به منظور دفاع در آن نصب شد.
این دژ نظامی به اسامی دیگری چون قلعه حسامی ، قلعه هزار پله و قلعه سگسگال نیز معروف است.
این اثر ارزشمند ملی به شماره ۱۵۴۶و در تاریخ سی ام مردادماه ۱۳۵۴در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.