باقرزاده مطرح کرد: تناسب بین محتواها و برنامه‌های آموزشی و ابزارهای نوین
تهران (پانا) - رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی در بخش دوم سخنرانی خود در سی‌وچهارمین اجلاس سراسری روسا و مدیران آموزش و پرورش سراسر کشور با اشاره به نگرانی‌های جهانی در شرایط همه‌گیری ویروس کرونا؛ بازنویسی نقش جدید مدرسه، اختلاف در نقش تسهیل گری معلم و خانواده، تناسب بین محتواها و برنامه‌های آموزشی و ابزارهای نوین، تفاوت یادگیری مشارکتی و ارزشیابی گروهی با فردی کردن آموزش و ارزشیابی را از مهمترین نگرانی‌ها عنوان کرد.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، علی باقر زاده با به تشریح پنج نگرانی عمده جهانی در شرایط همه‌گیری ویروس کرونا پرداخت.
پنج دسته نگرانی جهانی در شرایط همه‌گیری ویروس کرونا
وی افزود: موضوعی که بیشتر از همه با ابهام مواجه است مسئله مدیریت جریان یادگیری است. زیرساخت‌ها فراهم شده اما در نظام ارزشیابی و پایش یادگیری با وقفه روبرو هستیم. در این شرایط نگرانی‌هایی که در سطح جهانی است، پنج دسته است.
یک: مدرسه به‌عنوان کانون تحولات آموزشی باید در قالب نقش جدید بازنویسی شود
رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی در خصوص اولین دسته از نگرانی‌های جهانی گفت: این نگرانی مربوط به نقش و مأموریت مدرسه در زیست‌بوم جدید و معماری و مدیریت کلاس‌ها است که تغییر کرده و مدرسه به‌عنوان کانون تحولات آموزشی باید در قالب نقش جدید بازنویسی شود. این مدرسه چگونه می‌تواند دانش‌آموز را به سمت شکل دادن به مهارت‌ها ببرد؟
دو: اختلاف در نقش تسهیل‌گری معلم و خانواده
وی افزود: نکته بعدی این است که نقش تسهیل گری و حمایت‌کنندگی معلم و خانواده دچار اختلاف شده است. درک و مدیریت یادگیری از راه دور برای معلم سخت شده است و معلم نمی‌تواند جریان یادگیری را در تک‌تک دانش آموزان هدایت کند. مخصوصاً در مقطع متوسطه که ساعت حضور معلم کوتاه بود و واقعاً دغدغه بود. از معلم توقع داشتیم جریان را هدایت کند و سرعت یادگیری در فضاهایی مثل صداوسیما و حتی بستر فضای مجازی منجر به کاهش سرعت یادگیری شد و در نهایت اختلالی که درنتیجه تعارض‌ها به لحاظ عاطفی و روانی ایجاد شد.
سه: ایجاد تناسب بین محتواها و برنامه‌های آموزشی و ابزارهای نوین
رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی دسته سوم دغدغه‌ها را تناسب بین محتواها و برنامه‌های آموزشی و ابزارهای نوین دانست و گفت: این دغدغه جهانی است. آموزش مجازی برای آموزش موقعیت بزرگ‌سالانی طراحی شده بود که توانایی استقلال داشتند نه آموزش رسمی کودکان آن‌هم در بلندمدت.
چهار: تفاوت یادگیری مشارکتی و ارزشیابی گروهی با فردی کردن آموزش و ارزشیابی
باقر زاده با اشاره به چهارمین دغدغه جهانی در مواجه با موضوع کرونا گفت: دغدغه چهارم یادگیری مشارکتی است. با توجه به اینکه سال‌های اخیر به سمت ارزشیابی گروهی هم رفتیم، این با فردی کردن آموزش در قالب آموزش مجازی اختلال دارد زیرا افراد باید پیشرفت‌هایشان را تنهایی طی کنند. همچنین نظام ارزشیابی و رشد دهنده به‌عنوان مکانیزم انگیزاننده دغدغه است و اینکه با این فاصله معلم و دانش‌آموز چگونه می‌توانیم مثل گذشته ادامه دهیم؟
ارزشیابی در خدمت یادگیری مختل شده و در سطح بین‌المللی هم پژوهش شده و این دغدغه وجود دارد. وقتی دانش‌آموز از مدرسه و فرصت یادگیری جدا شود به‌تدریج عواطف و علایقش نسبت به آموزش و ارتباط با همسالان و جامعه کمرنگ می‌شود و میل برگشت به مدرسه کم می‌شود. پس اختلال‌هایی در این شرایط ایجاد می‌شود که باید جدا برای آن فکری کنیم.
تأکید بر آموزش حضوری به دلیل جامعه‌پذیر کردن دانش آموزان است
وی افزود: آموزش چیزی نیست که به‌راحتی بگذریم و سلامتی را نمی‌توان به مخاطره انداخت. اصل بر آموزش حضوری است و به دلیل جامعه پذیرکردن دانش آموز است و این ارتباط چهره به چهره باید حفظ شود حتی اگر یک روز در هفته باشد.
باقرزاده گفت: فلسفه وجودی و توانایی و اقتدار و قدرت بسیج ما و تعهد به انجام وظیفه و قدرت ما برای واکنش سریع مهم است. همه این چگونگی‌ها در معرض ارزشیابی همه قرار می‌گیرد .
وی گفت: ما در جایگاه حساسی در نظام آموزش و پرورش هستیم. باید از حیثیت حرفه‌ای و از توان مدیریت‌مان دفاع کنیم و این نوعی مواجه با افکار عمومی است.سازمان‌هایی که قدرت انطباق با شرایط جدید را ندارند قطعا محکوم به نابودی هستند. البته تطبیق با شرایط هم به معنی عدول نیست. یعنی اهداف ماموریت‌ها با شرایط موجود است. سیستم‌های بدون کارکرد حذف می‌شوند و مدارس و مدیریت‌هایی که نتوانند ارزشی خلق کنند، فرو میریزند. باید دنبال این استراتژی باشیم که مسیرهای جدید متناسب با شرایط طراحی کنیم.
ارسال دیدگاه