گفتگوی پانا با معلمی که با روش‌های مختلف به محرومیت دانش آموزانش رسیدگی می‌کند؛
دغدغه‌های آموزگار روستای چالو: حق این فرشته‌های کوچک، آرامش بیشتر است
ساری (پانا) - مدیرآموزگار روستای چالو از بخش چهاردانگه که در کنار معلمی، دغدغه زندگی ساده و همراه با کمبودهای دانش‌آموزانش را نیز دارد، به شغلش و دانش‌آموزانش دل‌خوش و وابسته است.
یوسف‌علی هاشمی، مدیر آموزگار دبستان شهدای روستای چالو است. چالو از توابع بخش چهاردانگه شهرستان ساری است که حدود 200 خانوار ثابت دارد. او 15 سال سابقه خدمت دارد و از اینکه به دانش‌آموزان روستای چالو و به قول خودش به این «فرشته‌های مهربان» کمک می‌کند، خشنود است و به کارش می‌بالد.
هاشمی در این روستا 18 دانش‌آموز دارد: 6 پیش‌دبستانی، یک دانش‌آموز پایه اول، دو دانش‌آموز پایه دوم، یک دانش‌آموز پایه سوم، یک دانش‌آموز پایه چهارم، دو دانش‌آموز پایه پنجم و 4 دانش‌آموز پایه ششم. دانش‌آموزان او نه تلفن ثابت دارند، نه اینترنت و نه گوشی همراه. به گفته هاشمی، اینترنتی هم که به روستا آمده قدرت سیگنالش در حد E است.
او در گفتگو با پانا می‌گوید: «در این روستا از یک آموزگار و یک بهورز برای رسیدگی به مشکلات دانش‌آموزان کمک می‌گیرم. پنج سال است که از کیاسر به این روستا رفت‌وآمد می‌کنم و نگذاشته‌ام آب توی دل دانش‌آموزانم تکان بخورد. با کمک خیران هر کاری از دستم برآمده انجام داده‌ام. اما این راهی که هر روز باید با ماشین شخصی‌ام طی کنم، بسیار خطرناک است. پر از کامیون‌هایی که مربوط به کارخانه سیمان است و من و هر کسی که بخواهد به روستا برود، در این جاده باریک باید برویم و بیاییم. کاش کارخانه سیمان با آن همه درآمد یک فکری برای این جاده کند.»
هاشمی دو دانش‌آموز معلول هم دارد: امیرمهدی اهل روستای چالو و سیده مائده. سیده مائده اهل روستای توسه است و هاشمی برای او با کمک خیران ویلچیر تهیه کرده و گله‌مند است که برای خرید ویلچیر بهزیستی هیچ کمکی نکرده است. گرچه این دو دانش‌آموز امکان رفت‌وآمد به دبستان را ندارند، هاشمی اما آموزگار آنان هم هست و با رفتن به منزلشان به آن‌ها کمک می‌کند.
این معلم، برای نوروز امسال برای دانش‌آموزانش لباس و کفش نو هم تهیه کرده است که مبادا دغدغه لباس نو داشته باشند.
او می‌گوید: «اداره آموزش و پرورش منطقه و شهرستان تلاش می‌کنند و به ما روحیه می‌دهند، اما آن‌چه که حق این بچه‌هاست، بهشان نمی‌رسد و نیاز به توجه بالادستی‌ها دارند. نهادها و مسئولان مربوطه باید به این بچه‌ها روحیه بدهد.»
آموزگار دبستان شهدای چالو یک دانش‌آموز پیش‌دبستانی هم دارد که پدرش را از دست داده و خانواده او زمانی که تمام روستا گازکشی شد، به دلیل فقر مالی قادر نبودند از نعمت گاز بهره‌مند شوند. هاشمی با کمک خیران گاز را به خانه این دانش‌آموز رساند، اما می‌گوید که سقف خانه خراب است و نیاز به تعمیر دارد و زمانی که باران می‌بارد، آب وارد اتاق‌ها می‌شود. هاشمی امیدوار است که خیری پیش‌قدم شود و سقف خانه صبا را تعمیر کند.
مدیر آموزگار دبستان شهدا می‌گوید که حیاط مدرسه برای بازی و ورزش بچه‌ها مناسب نبود و در سال 95 به همت خیران و دهیار قبلی روستا و مادران و دانش‌آموزان با یک میلیون تومان بتن‌ریزی و رنگ‌آمیزی شد. هاشمی تأکید می‌کند: «نقاشی و رنگ‌آمیزی کار خود بچه‌هاست.» او در حیاط مدرسه درخت آلبالو هم کاشته است به این امید که چند سال دیگر از فروش آلبالوهای این درخت‌ها، خرج مدرسه درآید.
در روزهایی که مدرسه‌ها به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل است، هاشمی هفته‌ای یک‌بار به روستا می‌رود و به دانش‌آموزانش سر می‌زند: «اینجا ما شبکه شاد نداریم. من حتی برای تماس تلفنی با دانش‌آموزانم گاه مجبورم به همسایه دانش‌آموزم زنگ بزنم. درس‌نامه می‌نویسم و می‌گذارم توی پاکت و از زیر در به حیاط خانه‌های دانش‌آموزانم می‌اندازم و از آن‌ها تکالیفشان را می‌گیرم. گاهی هم با رعایت فاصله، روی بالکن خانه‌ها مباحثی که دانش‌آموزانم از طریق درس‌نامه متوجه نشده‌اند را با توضیح روی وایت‌برد دوباره برایشان مطرح می‌کنم.»
دانش‌آموزان آقای هاشمی کاردستی نمد هم ساخته‌اند. او از یک خانم اهل چالو کمک گرفته تا به دانش‌آموزانش کار با نمد را یاد بدهد. بچه‌ها امیدوار بودند که بتوانند با فروش کاردستی‌های نمدی، کمکی به خانواده کنند، اما هاشمی می‌گوید هنوز نتوانسته‌اند آن‌ها را بفروشند.
یوسف‌علی هاشمی در تمام زمانی که با ما صحبت می‌کند، فقط یک دغدغه دارد؛ بتواند با همت خودش و کمک دیگران، به‌خصوص خیران، زندگی آرام‌تر و برخوردارتری برای دانش‌آموزانش فراهم کند. او فقط یک معلم نیست که تدریس کند و تکلیف بخواهد و نمره دهد. هاشمی به فکر سقف خانه صبا هم هست، به فکر معلولیت سیده مائده و امیرمهدی. به فکر سفره گاه خالی برخی از دانش‌آموزانش، به فکر دانش‌آموزی که پدر ندارد. او به آرامش روحی دانش‌آموزانش هم می‌اندیشد که بتواند عید قشنگ‌تری برایشان بسازد. بتواند دل‌های کوچک فرشته‌های مهربانش را شادتر کند. بتواند به آنان اطمینان دهد که دنیا به آن‌ها توجه می‌کند.
هاشمی مصرانه از ما می‌خواهد در حد یک گزارش ننویسیم و به فکر دانش‌آموزانش هم باشیم. از ما می‌خواهد کمکش کنیم که آسایش نسبی نصیب دانش‌آموزانش شود. از خبرنگاران و فیلم‌سازانی که آمدند و فقط خبر و فیلم تهیه کردند و با خبر و فیلمشان تأثیری در زندگی دانش‌آموزانش نگذاشته‌اند، گله‌مند است. به او امیدواری می‌دهیم که بکوشیم به سیده‌مائده‌ها و صباهای روستای کوچک چالو کمک و دل فرشته‌های مهربان روستا را به مهربانی آدم‌های دیگر گرم کنیم.
ارسال دیدگاه