در گفت‌و‌گو با پانا:

آوا دارویت: نسل جدید بازیگران ایرانی بسیار مستعدند

بازیگر «آندو» از چالش لهجه بختیاری، قضاوت‌های بیرونی و مسیر اعتمادسازی در سینما می‌گوید

تهران (پانا) - دارویت از روند آماده‌سازی برای این نقش، چالش‌های حرفه‌ای، تجربه بازی در نقش‌های لهجه‌دار و نگاهش به نسل جوان بازیگری می‌گوید.

کد مطلب: ۱۵۸۱۲۱۵
لینک کوتاه کپی شد
آوا دارویت: نسل جدید بازیگران ایرانی بسیار مستعدند

آوا دارویت، بازیگر جوان سینمای ایران، با بازی در فیلم سینمایی آندو بار دیگر توانایی خود را در ایفای نقش‌های واقعی و پرچالش نشان داد. او در این فیلم در نقش «گُل‌طلا»، همسر شهید خداداد خالدی ظاهر شده و تجربه‌ای متفاوت را از سر گذرانده است؛ نقشی که با چالش‌های متعددی چون لهجه بختیاری و حساسیت‌های روایت‌های واقعی همراه بوده است.

قصه‌ای واقعی، نقشی از دل مردم

دارویت درباره قصه فیلم آندو گفت: «این فیلم درباره زندگی دو شهید بزرگوار است؛ شهید ظفر خالدی که نوجوان بودند و شهید خداداد خالدی. این دو برادر در آغوش هم به شهادت رسیدند. قصه بسیار دراماتیک و در عین حال واقعی است. من نقش همسر شهید خداداد خالدی را بازی کردم و بسیار خوشحالم که فرصتی پیش آمد تا در روایتی از یک قهرمان واقعی ایفای نقش کنم.»

لهجه بختیاری؛ چالشی جذاب و مهم

وی یکی از اصلی‌ترین چالش‌های این نقش را لهجه می‌داند و در این باره گفت: «لهجه بختیاری برای من که پدرم ایتالیایی‌ست و دو زبان هستم، یک چالش جدی بود. اما با کمک کارگردان، آقای رحیمی که خودشان از بچه‌های همان منطقه هستند، توانستم روی لهجه کار کنم. صدای ایشان را برای تمام دیالوگ‌ها ضبط کردم و قبل از هر سکانس گوش می‌دادم. حتی صدای بانوان محلی را ضبط می‌کردم تا لحن و گام صدایشان را یاد بگیرم. خوشبختانه آن‌قدر لهجه در فیلم غلیظ بود که نیاز به زیرنویس داشتیم!»

نقش‌های واقعی، نگاه‌های سخت‌گیرانه‌تر

وی اضافه کرد: «بازی در نقش‌هایی که به شخصیت‌های واقعی تعلق دارند، مسئولیت مضاعفی دارد، وقتی شخصیتی واقعی را بازی می‌کنی، قضاوت‌ها بیشتر است. باید دقیق‌تر باشی و تلاش کنی که مخاطب و خانواده شهید، حس نکنند چیزی نادرست روایت شده. همه تلاشم این بود که شخصیت گل‌طلا را با صداقت و احترام اجرا کنم.»

اعتمادسازی دو مرحله‌ای: اهالی سینما و مردم

دارویت همچنین درباره سختی‌های مسیرش در سینما گفت: «من همیشه می‌گویم اعتماد در سینما دو مرحله دارد؛ یکی اعتماد اهالی سینما، یکی اعتماد مردم. تا اولی را به‌دست نیاوری، دومی شکل نمی‌گیرد. از همان ابتدا تلاش کردم این ذهنیت را که چون دو زبانه‌ام یا نامم خارجی‌ست، نمی‌توانم نقش‌های ایرانی بازی کنم، بشکنم. کارگردان را قانع می‌کردم که می‌توانم لهجه را درست اجرا کنم. حالا خوشحالم که مرا به‌عنوان یک بازیگر ایرانی پذیرفتند که هم لهجه‌های محلی را اجرا می‌کند، هم زبان ایتالیایی و انگلیسی را می‌داند.»

نسل جدید، باهوش و مصر

این بازیگر جوان افزود: «نسل جدید بازیگران بسیار مستعدند، بچه‌های دهه ۸۰ بسیار باهوش و پرتلاش‌اند. خیلی‌ها از دبیرستان وارد مدارس سینمایی می‌شوند و آموزش آکادمیک می‌بینند. من هم که روانشناسی بالینی خوانده‌ام، در تست‌های IQ هم دیدم که سطح هوش‌شان خیلی بالاست. فقط باید فرصت و اعتماد بهشان داده شود.»

حرف آخر: استمرار رمز موفقیت است

در پایان گفت‌وگو، دارویت از امیدش برای آینده گفت: «امیدوارم روزی برسد که همه بازیگران جوان، فقط با تلاش و استمرار دیده شوند، نه روابط و واسطه. برای نسل جدید هم فقط یک حرف دارم: اگه جونش رو دارید که ۱۰ سال هر روز خودتون رو ثابت کنید، وارد این مسیر بشید. چون این حرفه، صبر و استمرار می‌خواد.»

ارسال دیدگاه

پربازدیدترین ها
آخرین اخبار