در گفت‌و‌گو با پانا:
«طناب» نمایش ابعاد مختلف قتل و تأثیرات اجتماعی آن است
تهران (پانا) - بازیگر نمایش «طناب» گفت این نمایش صرفاً درباره یک قتل فیزیکی نیست، بلکه نگاهی عمیق به ابعاد مختلف قتل از جمله تحقیر، زوال شخصیت و نادیده‌گرفته‌شدن دارد؛ مسائلی که در زندگی روزمره ما در کوچه و خیابان، خانواده و محل کار تجربه می‌شوند و اگر نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت بمانیم، می‌توانند فرد را تا مرز جنایت پیش ببرند.
علی عبدالرحیم‌زاده بازیگر نمایش «طناب»، اثر پاتریک همیلتون به کارگردانی سیدامیرعلی میرزاد که این روزها در تماشاخانه طهران به روی صحنه است، در گفتگو با خبرنگار فرهنگی هنری پانا با اشاره بر نقش خود در این اثر نمایشی گفت: «برندن به اعتقاد من، فردی است با کاریزمای بالا و اعتماد به نفس زیاد که نمونه‌ای از یک مدیر مسلط بر اوضاع به شمار می‌رود. ویژگی‌های خاص او باعث می‌شود که بسیاری از اطرافیانش به او حسد بورزند و سعی کنند خود را در قالب این شخصیت قرار دهند. در همین نمایش هم شاهد هستیم که فردی با شخصیتی کاملاً متفاوت از برندن، تلاش می‌کند خود را در قالب او معرفی کند و در نهایت، اسیر سردرگمی و زوال شخصیتی می‌شود. این ویژگی‌ها برای من که به عنوان بازیگر در طول اجرا، در نقش این شخصیت زندگی می‌کنم، بسیار جذاب است. حتی خود من هم جزو افرادی هستم که دوست داشتم شخصیت‌هایی با ویژگی‌های رفتاری مشابه برندن داشته باشم.»
وی افزود: «به باور من، تقریباً همه ما در طول زندگی خود، کم و بیش با چنین موضوعات و مسائلی مواجه شده‌ایم. هر کسی که بگوید این مسائل را تجربه نکرده است، دروغ گفته است. ما این مسائل را در کوچه و خیابان، مدرسه، محل کار، دورهمی‌ها و حتی در خانواده تجربه کرده‌ایم. هنر یک بازیگر در این است که بتواند این تجربیات را که پیشتر با آن‌ها روبه‌رو شده است، به یاد آورد و واکنش‌هایی که نسبت به آن‌ها داشته است را بازسازی کرده و آن‌ها را در صحنه نمایش به نمایش بگذارد.»
این بازیگر درباره پیام نمایش گفت: «در خصوص ابعاد مختلف قتل، مثالی می‌زنم: وقتی به کسی می‌گویید «بنشین» یا «بتمرگ»، هر دو عبارت به یک معنی اشاره دارند، اما در واقع معنای متفاوتی دارند. در مورد قتل هم همین‌طور است. قتل می‌تواند برای رهایی، انتقام یا دفاع انجام شود. در این صورت، همه کسانی که مرتکب قتل می‌شوند، در عمل مشابه هستند، اما ابعاد مختلف قتل باعث می‌شود معنای آن‌ها متفاوت باشد. بنابراین، هرچند قتل در ظاهر یکسان به نظر می‌آید، اما شرایط و مدل دیدگاه‌ها در مورد آن تفاوت‌های زیادی ایجاد می‌کند.»
عبدالرحیم‌زاده گفت: «همان‌طور که پیشتر اشاره کردم، بازیگر باید بتواند از واکنش‌هایی که قبلاً در برابر اتفاقات مختلف زندگی خود نشان داده است، الهام بگیرد و آن‌ها را به درستی در صحنه به نمایش بگذارد. من نیز سعی کرده‌ام این روش را در اجرای نقش برندن به کار ببرم و امیدوارم توانسته باشم این واکنش‌ها را به خوبی منتقل کنم.»
وی همچنین درباره در مورد تعادل بین جنبه‌های مختلف نمایش گفت: «امیدوارم که توانسته باشم این تعادل را ایجاد کنم. البته، تنها من نبودم که تلاش کردم این تعادل را برقرار کنم. تمرینات مداومی که قبل از اجرا با عوامل داشتیم، دستورات و پیشنهادات کارگردان و مشورت‌های همکارانم، که تجربیات بیشتری از من داشتند، همگی در رسیدن به این تعادل دخیل بودند.»
علی عبدالرحیم‌زاده در پایان تأکید کرد: «در نهایت، این نظر شخصی من است و ممکن است بسیاری با من هم‌عقیده نباشند، اما به اعتقاد من، هر فرد در درون خود هم وجهی از خیر و هم وجهی از شر دارد. ممکن است که شر بیشتر بر وجود فرد حاکم باشد، اما هنوز گوشه‌ای از خیر در درون او باقی بماند. این گوشه از خیر ممکن است کافی نباشد، اما عوامل بیرونی می‌توانند تأثیر زیادی در بیدار کردن وجه خیر در فرد داشته باشند. به همین دلیل، برای جلوگیری از وقوع اتفاقات ناگوار، باید از بی‌تفاوتی نسبت به یکدیگر پرهیز کنیم. گاهی اوقات حتی «فضولی» هم می‌تواند مفید باشد تا از وقوع حوادث ناخوشایند جلوگیری شود.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه