در گفت‌و‌گو با پانا؛
شقایق فکور: تلفیق هنر و آموزش همواره جذاب است
تهران (پانا) - شقایق فکور، معلم و هنرمند، با حضور در گروه کر نمایش «شبی که باد در شاخه‌هایم پیچید»، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از تلفیق هنر و آموزش را رقم زده است. وی ضمن بیان دیدگاه‌های خود در خصوص اهمیت هنر کرال در نمایش و چالش‌های پیش روی هنرمندان شهرستانی، از نقش هنر در تربیت نسل جدید سخن گفت و بر این باور است که هنر، مسیری بی‌پایان برای کشف و تجربه است.
شقایق فکور، هم‌خوان گروه کُر نمایش «شبی که باد در شاخ‌هایم پیچید» در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگی هنری پانا با بیان این که خود را هم معلم و هم هنرمند می‌داند و از سال ۱۳۹۹ به عنوان معلم دبستان مشغول به فعالیت است، گفت: «هم معلم هستم، هم هنرمند و از سال ۱۳۹۹ به عنوان معلم دبستان مشغول به فعالیت شده‌ام.»
فکور به گفته خودش همیشه به دنبال نوآوری بوده است: «همواره کوشیده‌ام تا آموزش را به شیوه‌ای متفاوت و خلاقانه ارائه دهم.» این هنرمند با اشاره به این نکته که همواره تلاش داشته تا فضای آموزشی را برای دانش‌آموزان جذاب نماید، ادامه داد: «برای همین از هنر نمایش و موسیقی در تدریس نیز بهره برده‌ام تا کودکان بتوانند ارتباط عمیق‌تری با مطالب برقرار کنند. همواره در تلاش بوده‌ام که در کنار آموزش، فضای آموزشی را برای دانش‌آموزان دلنشین سازم.»
فکور همچنین با بیان این که از سال ۱۳۹۴ عضو گروه کرال شباهنگ بوده و در جشنواره‌ها و مسابقات متعددی شرکت کرده است، اضافه کرد: «از سال ۱۳۹۹ نیز وارد دنیای نمایش شدم و در نمایش شبی که باد در شاخه‌هایم پیچید، نقش خواننده کرال را ایفا می‌کنم.» وی این ترکیب هنر و آموزش را برای خود بسیار جذاب برشمرد و یادآور شد: «برایم اهمیت دارد که در هر دو حوزه بتوانم به شکلی موثر عمل کنم.»
همکاری با گروه نمایش، تجربه‌ای بسیار خاص بوده است
فکور با بیان این که حضورش در گروه نمایشی تجربه‌ای بسیار خاص بوده است، گفت: «من در این گروه به عنوان خواننده کرال در نمایش شبی که باد در شاخه‌هایم پیچید حضور داشته‌ام و این تجربه نه تنها به من این امکان را داد که هنرهای مختلف را در یک اثر تلفیق کنم، بلکه به من آموخت چگونه می‌توان در کنار هنرمندان یک اثر بزرگ را خلق کرد. وقتی هنرها با یکدیگر ترکیب می‌شوند، به نظرم فضایی منحصربه‌فرد ایجاد می‌شود که بسیار فراتر از یک نمایش معمولی است و می‌تواند تاثیر عمیقی بر تماشاگران بگذارد.»
فکور معتقد است این تلفیق هنرها می‌تواند تجربه‌ای عمیق برای مخاطب ایجاد کند: «برای من این چیزی فراتر از یک همکاری هنری است؛ این یک دنیای جدید و سرشار از احساسات است که می‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم و این ارتباط را با دیگران نیز به اشتراک بگذارم.»
هیچ چیزی در هنر به تنهایی کامل نیست
«واقعاً حس فوق‌العاده‌ای است وقتی می‌بینم هنر من می‌تواند مکمل یک هنر دیگر باشد.» این هنرمند معتقد است انواع هنر شبیه پازل به هم کمک می‌کنند و همدیگر را کامل می‌کنند: «به نظرم هیچ چیزی در هنر به تنهایی کامل نیست و همواره ارتباطی با هنرهای دیگر دارد.» فکور با بیان این که وقتی نمایش و موسیقی در کنار هم قرار می‌گیرند، گویی داستان از زوایای مختلف روایت می‌شود، این نکته را اضافه کرد: «موسیقی در واقع آن حس و حال را می‌سازد و نمایش آن حس را در قالب داستان نشان می‌دهد.»
این هنرمند هنرهای آوایی این ترکیب را نه تنها یک تجربه هنری برای خود برشمرد، بلکه با اشاره به این نکته که باعث می‌شود تماشاگر نیز تجربه‌ای متفاوت را احساس کند، یادآور شد: «برای من این یک چیز بیشتر از همکاری هنری است؛ این یک دنیای جدید و پر از احساسات است که می‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم و حتی این ارتباط را با دیگران نیز به اشتراک بگذارم.»
گروه‌های کرال به تدریج جایگاه خود را در هنر یافته‌اند
وی با بیان این که گروه‌های کرال به تدریج جایگاه خود را در هنر یافته‌اند، گفت: «بله، گروه‌های کرال به تدریج جایگاه خود را در هنر نمایش و موسیقی پیدا کرده‌اند.» وی ادامه داد: «البته این مسیر هنوز هم به نظرم ادامه دارد و همیشه می‌توان بهتر از این هم بود.»
فکور با اذعان به این امر که در گذشته شاید توجه چندانی به نقش گروه‌های کرال در نمایش‌ها نمی‌شد، اظهار داشت: «اما اکنون می‌بینیم که این گروه‌ها به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از اجراها شناخته می‌شوند و نقششان در انتقال حس و پیام اثر بسیار مهم است.»
این هنرمند با بیان این که گروه‌های کرال می‌توانند به نمایش‌ها روح و عمق ببخشند، اضافه کرد: «این از هنر نه تنها به موسیقی کمک می‌کند بلکه تاثیر بسیار زیادی در نحوه انتقال احساسات به تماشاگران نیز دارد.»
وی با تأکید بر این مفهوم که هنوز در بسیاری از پروژه‌ها نیاز به رشد و پیشرفت وجود دارد، خاطر نشان کرد: «اما خوشبختانه در سال‌های اخیر گروه‌های کرال جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند و این بسیار دلگرم‌کننده است.»
حفاظت از صدا برای معلم و هنرمند ضرورتی حیاتی است
این آموزگار همرمند با بیان این که حفاظت از صدا برایش بسیار مهم است، گفت: «حفاظت از صدا برای من بسیار مهم است، چرا که هم به عنوان معلم و هم به عنوان هنرمند باید بتوانم همیشه با صدایی سالم و قوی ارتباط برقرار کنم. اول از همه، اغلب اوقات سعی می‌کنم که صدایم را قبل از هر اجرا یا تدریسی گرم کنم؛ این بسیار به من کمک می‌کند تا فشار و خستگی از آن دور شود و در واقع آن درخشش و شفافیت لازم را داشته باشد.»
این هنرمند کُرال، مهمترین امر در این هنر را احترام به صدای خود دانسته و تصریح کرد: «وقتی احساس می‌کنم که صدایم خسته شده یا نیاز به استراحت دارد، به خودم اجازه می‌دهم که استراحت کنم، زیرا می‌دانم که صدای سالم به من کمک می‌کند تا در هر دو عرصه تدریس و هنر به بهترین نحو ممکن ارتباط برقرار کنم.»
هرچه بیشتر در داستان غوطه‌ور شوم، بهتر می‌توانم آن را درک کنم
فکور با بیان این که قصه‌ها و روایت‌های متون نمایشی بسیار تاثیرگذار هستند، گفت: «آن قصه‌ها و روایت‌هایی که در متون نمایشی به ما داده می‌شود بسیار تاثیرگذار هستند. به نظرم هر داستان احساسات و تجربیات جدیدی را برای من به همراه دارد و برای من به عنوان هنرمند بسیار مهم است که بتوانم به درستی آن احساسات کاراکترم را منتقل کنم و با آن ارتباط برقرار کنم.»
این هنرمند با بیان این که همواره با دقت تمام درگیر قصه و جزئیات آن می‌شود، اظهار داشت: «اما این تاثیرگذاری هیچ وقت به اختلال در کار من تبدیل نشده، بلکه برعکس هم بوده است؛ هرچه بیشتر در آن داستان غوطه‌ور شوم، بهتر می‌توانم آن را درک کنم و در اجرا به نمایش بگذارم.»
وی با اذعان به این امر که ممکن است گاهی احساساتش به قدری قوی شود که او را غرق کند، اضافه کرد: «ولی خب در نهایت این غرق شدن در داستان به من کمک می‌کند تا بهترین عملکردم را داشته باشم و در نهایت حس و حال و درک عمیق از داستان به نظرم باعث می‌شود که اجرا حتی طبیعی‌تر و باورپذیرتر شود.»
عشق به هنر برای هنرمندان شهرستانی بزرگترین انگیزه است
فکور با بیان این که گروه‌های نمایشی در شهرستان‌ها با چالش‌های خاص خود روبرو هستند، گفت: «گروه‌های نمایشی در شهرستان‌ها قطعاً با چالش‌های خاص خود روبرو هستند. یکی از بزرگترین سختی‌ها شاید همان محدود بودن منابع و امکانات باشد که در این مناطق معمولاً تئاتر و هنرهای نمایشی به اندازه تهران یا شهرهای بزرگ دیده نمی‌شوند.»
این هنرمند با بیان این که این امر سبب می‌شود گروه‌ها نتوانند امکانات و تجهیزات لازم را در اختیار داشته باشند، تصریح کرد: «همچنین ممکن است مردم در این مناطق به اندازه جاهای دیگر به تئاتر و نمایش علاقه نشان ندهند و این به گروه‌ها فشار می‌آورد تا بتوانند تماشاگر جذب کنند و هنر خود را معرفی کنند.»
وی در عین حال این چالش را فرصتی برای خلاق‌تر شدن گروه‌ها دانسته و با اشاره به این نکته که آنان راه‌های جدیدی برای جذب مخاطب پیدا می‌کنند، یادآور شد: «برای هنرمندان شهرستانی به نظرم بیشتر آن عشق و علاقه به هنر است که بزرگترین انگیزه برای ادامه کارشان محسوب می‌شود و در این شرایط بیشتر از هر چیزی باید روی حمایت‌های جمعی و کار گروهی حساب کرد تا هنرمندان بتوانند با وجود همه مشکلات اثر هنری خود را به نمایش بگذارند.»
وقتی با هنر سروکار دارم، بخشی از روح خود را نشان می‌دهم
فکور با بیان این که عشق به هنر بزرگترین عامل ثابت قدم ماندن اوست، گفت: «برای من بزرگترین عامل در ثابت قدم ماندن در مسیر هنر همان عشقی است که به این کار دارم.»
وی ادامه داد: «وقتی با هنر سروکار دارم، احساس می‌کنم که دارم بخشی از روح و درون خود را به دنیا نشان می‌دهم و هیچ چیز نمی‌تواند این احساس را از من بگیرد.»
این هنرمند دیدن تاثیر هنر بر افراد را عامل دیگری برای ادامه دادن برشمرده و با بیان این که وقتی می‌بیند یک اثر هنری می‌تواند قلب کسی را لمس کند یا وقتی کودکان در کلاس با یک فعالیت هنری ارتباط برقرار می‌کنند و خوشحال می‌شوند، انگیزه می‌گیرد، تأکید کرد: «آن لحظات در واقع انگیزه برای ادامه دادن می‌شوند، زیرا هنر می‌تواند دنیا را تغییر دهد یا حداقل بخشی از آن را زیباتر کند و این همیشه باعث می‌شود که با وجود تمام سختی‌ها و چالش‌ها به مسیرم ادامه دهم.»
برایم مهم است بچه‌ها بفهمند هنر قسمتی از زندگی‌شان است
فکور با بیان این که در مدرسه خود را معلم هنرمند معرفی می‌کند، گفت: «در مدرسه من همیشه سعی می‌کنم که خودم را به عنوان یک معلم هنرمند معرفی کنم.»
وی افزود: «برایم بسیار مهم است که بچه‌ها بفهمند که هنر می‌تواند قسمتی از زندگی روزمره‌شان باشد و می‌تواند در هر کاری که انجام می‌دهند نقش داشته باشد.»
این هنرمند با بیان این که وقتی خود را به عنوان یک هنرمند به کودکان معرفی می‌کند، این حس را به آنان منتقل می‌کند که هیچ چیز نمی‌تواند خلاقیت و احساساتشان را محدود کند، تصریح کرد: «سعی می‌کنم به بچه‌ها نشان دهم که هنر فقط روی صحنه یا در کلاس‌های مخصوص نیست، بلکه می‌تواند مثلاً در بازی، نقاشی، شعر گفتن یا حتی در درس‌هایی مانند ریاضی و علوم نیز حضور داشته باشد.»
وی این گونه معرفی را سبب دیدن هنر به عنوان یک زبان جهانی از سوی کودکان دانسته و یادآور شد: «به نظرم همچنین با استفاده از نمایش‌های خلاق و فعالیت‌های هنری در تدریس کمک می‌کنم تا بچه‌ها نه تنها یاد بگیرند بلکه از یادگیری لذت هم ببرند.»
وقتی معلم به هنر علاقه دارد، دانشآموز احساس درک شدن می‌کند
فکور با بیان این که فعالیت‌های جانبی‌اش ارتباط خوبی با شاگردان برقرار می‌کند، گفت: «فعالیت‌های جانبی من، به ویژه در حوزه هنر، ارتباط بسیار خوبی با شاگردان برقرار می‌کند.»
وی ادامه داد: «وقتی بچه‌ها می‌بینند که معلمشان در کنار تدریس به هنر علاقه دارد و در فعالیت‌های هنری شرکت می‌کند، به نظرم احساس می‌کنند که در کنارشان کسی هست که دنیای آن‌ها را درک می‌کند و به آن‌ها انگیزه می‌دهد تا در زمینه‌های مختلف خود را امتحان کنند.»
این هنرمند این فعالیت‌ها را نه تنها وسیله‌ای برای جذاب‌تر کردن تدریس برشمرد، بلکه با اشاره به این نکته که باعث آشنایی کودکان با دنیای جدیدی از خلاقیت و هنر می‌شود، یادآور شد: «در واقع این فعالیت‌ها برای من پلی برای برقراری احساس مشترک با بچه‌ها است و به آن‌ها نشان می‌دهد که هنر می‌تواند به همه جنبه‌های زندگی‌شان وارد شود.»
این آموزگار تاکید کرد: « این مفهوم برای کودکان مهم است که ببینند معلمشان نه تنها درس می‌دهد بلکه خود نیز در حال یادگیری و خلق کردن است و این می‌تواند انگیزه زیادی به آن‌ها دهد.»
بچه‌های امروز بسیار کنجکاو و باهوش هستند
فکور با بیان این که بچه‌های امروز کنجکاو و باهوش هستند، گفت: «به نظرم بچه‌های امروز بسیار کنجکاو و باهوش هستند و به طور طبیعی تمایل دارند که چیزهای جدید را امتحان کنند.»
وی افزود: «وقتی فعالیت‌های هنری را به شکلی جذاب و خلاقانه به آن‌ها معرفی کنیم، خیلی راحت به آن‌ها جذب می‌شوند و با علاقه در آن فعالیت‌ها مشارکت می‌کنند.» این هنرمند هنر را برای کودکان به مثابه یک دنیای جادویی دانسته و با بیان این که هر روز چیز جدیدی در آن کشف می‌کنند، تصریح کرد: «همچنین نسل جدید به دنیای دیجیتال و فناوری نزدیک‌تر است و خب برای همین گاهی اوقات کارهای هنری سنتی ممکن است برایشان جذابیت کمتری داشته باشد، ولی وقتی هنر را با استفاده از فناوری‌های جدید ترکیب می‌کنیم، این علاقه بیشتر می‌شود.»
فکور با اشاره به این نکته که در تدریس از ابزارهای دیجیتال و روش‌های خلاقانه استفاده می‌کند، اظهار داشت: «بچه‌ها اگر خودشان انتخاب کنند و با علاقه در فعالیت‌ها مشارکت کنند، خب این انتخاب داوطلبانه‌شان باعث می‌شود که هنر برای آن‌ها نه فقط یک فعالیت بلکه یک روش برای ابراز احساسات و خلاقیتشان شود.»
رسانه‌ها می‌توانند پلی بین استعدادها و دنیای بزرگتر باشند
فکور با بیان این که رسانه‌ها تاثیر زیادی در استعدادیابی هنرمندان دانشآموز دارند، گفت: «به نظرم رسانه‌ها تاثیر بسیار زیادی در استعدادیابی هنرمندان جوان و دانش‌آموزان دارند.»
وی ادامه داد: «رسانه‌ها می‌توانند یک پل ارتباطی باشند بین استعدادهایی که هنوز شناخته نشده‌اند و دنیای بزرگتری که آماده پذیرفتن آن‌ها است.»
این هنرمند با بیان این که وقتی رسانه‌ها توجه بیشتری به فعالیت‌های هنری در مدارس و آموزشگاه‌ها می‌کنند، به کودکان این احساس را می‌دهند که هنر نه فقط یک سرگرمی بلکه می‌تواند یک مسیر حرفه‌ای و جدی باشد، اظهار داشت: «مخاطبان رسانه‌ها معمولاً از طیف‌های مختلف هستند، بنابراین وقتی فعالیت‌های هنری بچه‌ها پوشش داده می‌شود، این می‌تواند باعث شود که آن‌ها به فرصتی برای دیده شدن دست پیدا کنند.»
فکور این موضوع را به شدت انگیزه‌بخش و بالا برنده اعتماد به نفس کودکان دانست و با تأکید بر این مفهوم که هنر بخشی از هویت و زندگی آنان می‌شود، خاطر نشان کرد: «هر چقدر رسانه‌ها بیشتر به بچه‌ها و هنرمندان نوظهور توجه کنند، فرصت‌های بیشتری برای کشف و پرورش استعدادهای جدید فراهم می‌آید.»
وی اضافه کرد: «این توجه رسانه‌ای می‌تواند به کودکان نشان دهد که هنر آن‌ها ارزشمند است و می‌تواند در آینده به یک مسیر جدی و حرفه‌ای تبدیل شود.»
محدودیت‌ها هرگز مانع پیشرفت من نشده است
فکور با بیان این که متاسفانه محدودیت‌هایی برای فعالیت موسیقی بانوان وجود دارد، گفت: «متأسفانه محدودیت‌هایی برای فعالیت موسیقی بانوان در کشور ما وجود دارد که گاهی این محدودیت‌ها باعث می‌شود کار کردن در این حوزه تا حدودی چالش‌برانگیز شود.»
وی ادامه داد: «اما در عین حال این محدودیت‌ها هرگز مانع پیشرفت من نشده است، بلکه برعکس همیشه سعی کرده‌ام که با چالش‌ها روبرو شوم و از این شرایط به عنوان محرک برای بهتر شدن استفاده کنم.»
این هنرمند مهمترین نقطه قوت خود را استفاده از فرصت‌ها دانسته و تصریح کرد: «به عنوان یک هنرمند مهمترین ویژگی برای من این است که از فرصت‌ها استفاده کنم و به دنبال راه‌هایی باشم که بتوانم هنر خود را به بهترین شکل ارائه دهم.»
فکور با بیان این که این محدودیت‌ها ممکن است باعث تاخیر در پروژه‌ها شود یا امکان فعالیت در شرایط ایده‌آل را از او بگیرد، اظهار داشت: «ولی خب همیشه سعی کرده‌ام که با پشتکار و اراده قوی یک راه حلی برای برطرف کردن این موانع پیدا کنم و در نهایت معتقدم که محدودیت نمی‌تواند مانع از رسیدن من به هدفم شود، زیرا به هنر و توانایی‌های خودم ایمان دارم.»
آینده هنر کرال در تلفیق با نمایش روشن است
فکور در پاسخ به سوالی درباره آینده هنر کرال در تلفیق با نمایش، گفت: «به نظر من آینده هنر کرال در تلفیق با نمایش بسیار روشن و امیدوارکننده است.»
وی ادامه داد: «همانطور که دیدیم در سال‌های اخیر استقبال از این نوع اجراها بیشتر شده و مخاطبان ارتباط عمیق‌تری با آن برقرار می‌کنند.»
این هنرمند با بیان این که تلفیق صدا و حرکت و داستان می‌تواند تجربه‌ای چند بعدی و جذاب برای تماشاگر ایجاد کند، تصریح کرد: «فکر می‌کنم نسل جدید هنرمندان نیز به این نوع تجربه‌های خلاقانه علاقه‌مند هستند و با ایده‌های نو می‌توانند مرزهای این دو هنر را بیشتر از قبل جابجا کنند.»
فکور با اشاره به اهمیت حمایت از گروه‌های کرال و فراهم کردن فرصت‌های بیشتر برای اجرا، اظهار داشت: «اگر این حمایت‌ها به درستی انجام شود، می‌توانیم شاهد شکوفایی هرچه بیشتر این هنر ترکیبی در کشورمان باشیم.»
وی در پایان ابراز امیدواری کرد که هنر کرال جایگاه ویژه‌تری در میان سایر هنرهای نمایشی پیدا کند و مخاطبان بیشتری با این زبان هنری ارتباط برقرار کنند.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه