سیدمرتضی آوینی؛ روایت‌گری که با دوربین، حقیقت دل‌ها را تصویر کرد و در میدان جهاد به شهادت رسید

سیدمرتضی آوینی؛ مردی که با دوربینش حقیقت رو روایت کرد آوینی از آن دسته آدم‌هایی بود که با دلش کار می‌کرد. اهل دنبال کردن مد و زرق‌وبرق نبود، دنبال پیدا کردن حقیقت بود، آن هم   با دوربین و قلمش.

وقتی خیلی‌ها از جنگ، فقط صحنه‌های سخت و ترسناک رو می‌دیدند، آوینی یک  چیز دیگر از آن پیدا می‌کرد؛ ایمان، عشق، و آرامش آدم‌هایی که برای خدا می‌جنگیدن.

تو مجموعه‌ی «روایت فتح»، به جای گفتن از گلوله و خاکریز، از دل آدم‌ها گفت؛ از آن لحظه‌هایی که یک   رزمنده با خدا حرف می‌زد یا  وسط آتش لبخند می زد.

آوینی باور داشت که رسانه فقط نباید خبر بدهد، باید روح بدهد؛ باید کاری کند آدم‌ها حقیقت رو لمس کنند.

او اهل شعار نبود، اهل نگاه عمیق بود. می‌گفت دوربین باید چشم آدم باشد برای دیدن زیبایی‌هایی که فقط با دل دیده می‌شوند، نه با ظاهر.

به خاطر همین، فیلم‌ها و نوشته‌هایش بوی ایمان می‌داد، نه نمایش.

سید مرتضی آوینی با همه‌ی وجودش باور داشت که رسانه می‌تواند راهی باشد برای رسیدن به خدا، اگر دل آدم صاف باشد و هدفش روشن.

سرانجام هم همان‌طور که زندگی می‌کرد، رفت؛ با دوربینی که همیشه دنبال حقیقت بود، در دل میدان جهاد، به شهادت رسید.