اینترنت داریم، نه همیشه و همه جا

مصطفی بهی در این راستا گفت: میزان مصرف فعلی پهنای باند در استان حدود ۵۶ گیگابیت بر ثانیه است، در حالی که ظرفیت تأمین‌شده ۴۶۰ گیگابیت است.

او این اختلاف چشمگیر را نشانه ظرفیت بالای توسعه خدمات ارتباطی در استان دانست و افزود: از نظر تأمین زیرساخت و پهنای باند مشکلی وجود ندارد. تمرکز ما بر لایه دسترسی و کیفیت اتصال مردم به شبکه ملی اطلاعات است.

اما آنچه در عمل تجربه می‌شود، فاصله‌ای غیر قابل چشم‌پوشی با این ظرفیت دارد؛ حتی نیازی نیست به روستاها یا مناطق دورتراز مرکز استان برویم. در بیرجند و برخی روستاهای اطراف مانند شوکت‌آباد، روایت‌هایی متفاوت از کیفیت اتصال می‌شنویم.

یکی از ساکنان این روستا می‌گوید: برای اتصال به اینترنت باید به نقطه خاصی از خانه بروم، گاهی روی سکوی آشپزخانه می‌نشینم و موبایلم را بالاتر می‌آورم تا یک پیام در شبکه‌های اجتماعی ارسال کنم.

در شبکه، اما ناپایدار

یکی از شهروندان بیرجندی هم می‌گوید:«اینترنت هست، اما گاهی به‌قدری ضعیف است که حتی سایت‌های داخلی هم باز نمی‌شود. این درعصر ارتباطات، حتی برای مدت کوتاه هم غیر قابل قبول است».

این روایت تنها محدود به بیرجند نیست؛ کسب‌وکارهای کوچک، فروشگاه‌های آنلاین خانگی، دانشجویان و...از قطعی‌ها و ضعف‌ گاه و بیگاه اتصال گلایه دارند.

یکی از کاسبان در بیرجند هم می گوید: «به دلیل قطعی و ضعف اتصال اینترنت در برخی ساعات روز مشتریان با مشکل پرداخت با دستگاه های کارت خوان مواجه اند و این گاهی برای ما هم دردسر ساز می شود. چون مشتری به خیالش پول را پرداخت کرده و می رود اما بعد از مدتی که اتصال برقرار می شود، با مبلغ پرداخت نشده مواجه می شویم».

سرعت توسعه، کندتر از انتظار

بر اساس اعلام اداره‌کل ارتباطات استان، از ۹۱۸ روستای بالای ۲۰ خانوار، تاکنون ۷۹۱ روستا (معادل ۸۶ درصد) به اینترنت پرسرعت و شبکه ملی اطلاعات متصل شده‌اند. همچنین از سال ۱۴۰۰ تاکنون، بیش از هزار و صد میلیارد تومان در حوزه ارتباطات روستایی استان سرمایه‌گذاری شده است.

با این حال، به‌نظر می‌رسد دسترسی پایدار، گسترده و با کیفیت همچنان به مرحله مطلوب نرسیده است. در واقع، وجود زیرساخت‌ها وقتی معنا پیدا می‌کند که به تجربه ملموس مردم در زندگی روزمره منجر شود؛ وگرنه آمارها، تنها روی کاغذ امیدوارکننده‌اند.

شاید بتوان گفت اکنون خراسان جنوبی به‌لحاظ عددی، در آستانه جهش ارتباطی قرار دارد؛ روزی نیست که خبری درباره اتصال یک روستا به شبکه ملی اطلاعات منتشر نشود اما کیفیت این اتصال چقدر است؟ آیا نیاز مشتریان را تأمین می‌کند؛ مشتریانی که بهای بالایی برای بسته های اینترنت یا دیگر مسیرهای اتصال می پردازند.

واقعیت میدانی حکایت از آن دارد که «اینترنت داریم، اما نه همیشه و همه جا». گویی بخشی از ظرفیت وعده‌داده‌شده، هنوز به دست مردمی که در دل همین استان زندگی می‌کنند، نرسیده است.