مشاور یکی از مدرسه ناحیه ۲ کرج:
بلوغ زودرس، چالش روانی برای نوجوانان مدارس است
کرج (پانا)-مشاور با‌سابقه یکی از مدارس ناحیه ۲ کرج گفت: همگام‌شدن با تغییرات جسمی و روحی بلوغ، همواره دوره‌ای چالش‌برانگیز برای نوجوانان است، اما زمانی که این تغییرات زودتر از موعد طبیعی رخ می‌دهد، می‌تواند بار روانی سنگین‌تری بر دوش دانش‌آموزان بگذارد و فضای مدرسه را به کانونی از نگرانی تبدیل کند.
مریم موسوی در گفت‌و‌گو با پانا ضمن تأیید افزایش موارد مشاهده شده بلوغ زودرس در مدارس، این پدیده را نیازمند توجه ویژه خانواده‌ها و اولیای مدرسه دانست و عنوان کرد:«شروع نشانه‌های بلوغ قبل از ۸ سالگی در دختران و ۹ سالگی در پسران، نه‌تنها کودک را از نظر جسمی تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه او را در میانه تناقضی سنگین گرفتار می‌کند.»
وی اظهار داشت: «رشد ناگهانی قد، تغییرات فیزیکی آشکار، تغییر بوی بدن و مسائل دیگر این گروه را در معرض نگاه‌های کنجکاو، پرسش‌های آزاردهنده و حتی تمسخر همسالانی که هنوز درگیر این تغییرات نشده‌اند قرار می‌دهد.»
این مشاور مدرسه انزوا و گوشه‌گیری را از پیامدهای شایع در این دانش‌آموزان برشمرد و ادامه داد: «احساس تفاوت و ناهمخوانی با گروه همسال، می‌تواند منجر به کاهش اعتماد‌به‌نفس، اضطراب شدید، افت تحصیلی و حتی افسردگی شود. گاهی حتی استفاده از سرویس‌های بهداشتی مدرسه یا شرکت در فعالیت‌های ورزشی برای آن‌ها به منبعی از استرس تبدیل می‌شود.»
موسوی با تأکید بر لزوم ایجاد محیطی امن و حمایتگر در مدرسه و خانه، خاطرنشان کرد:«اولین گام، آموزش و افزایش آگاهی خود دانش‌آموزان درگیر، والدین آن‌ها، سایر دانش‌آموزان و حتی کادر آموزشی است. صحبت‌های صادقانه، ساده و متناسب با سن درباره این تغییرات طبیعی بدن، بدون ایجاد ترس یا شرم، ضروری است.»
وی افزود: «والدین باید با مراجعه به‌موقع به متخصصان غدد و روان‌شناسان کودک و نوجوان، هم از نظر جسمی و هم روانی، وضعیت فرزند خود را پیگیری کنند. در مدرسه نیز مشاوران و معلمان باید هوشیار باشند و علائم گوشه‌گیری یا افت تحصیلی را سریع‌تر رصد کرده و با ایجاد فضایی پذیرا، اجازه ابراز احساسات و نگرانی‌ها را به این نوجوانان بدهند و در صورت لزوم، مداخلات حمایتی فردی یا گروهی را آغاز کنند.»
موسوی در پایان با اشاره به اهمیت مراقبت از سلامت روان دوران نوجوانی، نتیجه‌گیری کرد: «بلوغ زودرس به خودی‌خود بحران نیست، اما بی‌توجهی به ابعاد روانی آن می‌تواند آسیب‌زا باشد. با درک، حمایت عاطفی، آموزش مناسب و مراقبت‌های تخصصی به‌موقع، می‌توان از این دانش‌آموزان در عبور ایمن از این مرحله حساس حمایت کرد و به آن‌ها کمک کرد تا با وجود تفاوت‌های ظاهری موقت، شادابی و سلامت روان خود را حفظ کنند.»
ارسال دیدگاه