رضا قوچاننژاد از تیم ملی خداحافظی کرد: شخصیت و غرورم اجازه نمیدهد دیگر بهترین پیراهن دنیا بر تن کنم
(پانا) – مهاجم تیم ملی فوتبال ایران با انتشار متنی از حضور در بازیهای ملی خداحافظی کرد.
رضا قوچان نژاد که در بسیاری از بازیهای حساس سالهای اخیر تیم ملی ایران، فرشته نجات برای فوتبال ایران بوده است در عین ناباوری در جام جهانی با تصمیم کیروش فرصت بازی کردن پیدا نکرد و هر سه بازی را از روی نیمکت تماشا کرد. این نیمکت نشینی در حالی که قوچی فوتبال ایران معتقد است آمادهترین روزها را سپری میکرده برای این ستاره گران تمام شده و او دقایقی قبل با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش رسما از تیم ملی فوتبال ایران خداحافظی کرد.
قوچان نژاد در آخرین پست خود نوشته است:
میگن فوتبال قشنگترین ورزش دنیاست. کسى که پاهاش به توپ خورده میتونه این حرف رو تایید کنه. ورزش فوتبال نه به دین و مذهب فرد نگاه میکنه، نه به اصلیت فرد و نه به وضعیت مالىِ فرد.
اى کاش همه جا اینطورى به فوتبال نگاه میکردن..!اى کاش آدمایى که نور دستشونه، جاهاى تاریک رو نور مى انداختن تا همه بتونیم ببینیم، نه اینکه فقط خودشون ببینن.
بزرگترین هدف فوتبال اینه که دل مردم رو شاد کنى. درسته که در اروپا بزرگ شدم، اما از بچگى آرزوم این بود که یک روزى، حتى اگر شده یک بار توى استادیوم آزادى پیرهن تیم ملى رو بر تن کنم و بازى کنم. تنها آرزوم این بود که با فوتبالم، خانواده و هوادارانم رو شاد کنم.
این شش سالى که در تیم ملى حضور داشتم، واسم بزرگترین افتخارى بود که در فوتبال و زندگى ام تونستم بدست بیارم.
پوشیدن پیرهن تیم ملى واسه من بزرگ ترین آرزو در دنیاى فوتبال بود و هنوز هم بعضى موقع ها باورم نمیشه که این پیرهن رو خدا برام گذاشت تا من تنم کنم.
در این سالها که در تیم ملى بودم نمى تونم بهتون بگم چقدر خدارو شکر کردم بابت این همه لطف و محبتى که شما عزیزان به من داشتید. هیچ وقت تشویق هاتون رو یادم نمیره ایرانى هاى عزیز و با غیرت.
در این جام جهانى و در روزهاى اخیر، خیلى هاتون ازم یه سؤالى پرسیدین که متاسفانه من هم جوابش رو هنوز نمیدونم....شاید بهتره که بعضى از سؤال ها بى جواب و بعضى از درها توى زندگى همیشه بسته بمونن.. به این نتیجه رسیدم که در قلبم، عشقِ به تیم ملى، هر روز بیشتر و بیشتر میشه، اما عقلم، شخصیتم و غرورم این اجازه رو به من نمیدن که بهترین پیرهن دنیا رو دیگه بر تن کنم.. دلیلش نخواستن نیست، دلیلش اینه که بعضى مواقع باید یک تصمیم سختى رو بگیرى تا بتونى زندگى ات رو دوباره راحت ادامه بدى.
میخوام از این طریق از همه آقایان در کادر فنى، تدارکات و بازیکنان عزیز تیم ملى تشکر کنم بابت این شش سالى که به من افتخار دادین. منو نه تنها کمک کردید که بازیکن بهترى بشم، بلکه از من انسان بهترى هم ساختید..تشکر بابت این همه لطف و انرژى مثبت.
مرسى از شما ایرانى هاى با غیرت، تک تک شما رو از ته دل دوست دارم. به امید پیروزى و پیشرفتِ تیم ملى ایران.
یا على.
ارسال دیدگاه