انبوه‌سازان از نیاز آموزش‌و‌پرورش به میزان فضای آموزشی ‌بی‌خبر هستند

ارتقای نظام آموزشی در برنامه توسعه هفتم یکی از موضوعات مهمی است که مورد تأکید قرار گرفته است. از جمله اهداف کمی عنوان‌شده در میان سنجه‌های عملکردی در ارتقای نظام آموزشی تعیین سقف نفرات برای تراکم کلاس‌های درسی است. اجرایی‌کردن این سنجه در جهت کیفیت و عدالت تربیتی است.

موضوع اینجاست که اجرایی‌شدن این بند از لایحه برنامه توسعه هفتم نیاز به زیرساخت‌های زیادی دارد از جمله ساخت مدرسه. نوسازی و ساخت مدرسه صرفاً شامل حال مناطق محروم و مرزنشین نمی‌شود بلکه در همین پایتخت هم با وجود متمول‌بودن، کمبود مدرسه باعث شده کلاس‌هایی در دو شیفت برقرار باشد.

حدود دو سال پیش محسن بهارلو، معاون پژوهش، برنامه‌ریزی و توسعه منابع اداره کل آموزش‌وپرورش شهر تهران در گفت‌وگو با پانا عنوان کرده بود که در شهر تهران تعداد 827 مدرسه فرسوده وجود دارد. میانگین سرانه فضای آموزشی در کشور 5.2 مترمربع است و سرانه فضای آموزشی شهر تهران تا این میانگین فاصله زیادی دارد. اوایل تیرماه حمیدرضا خان‌محمدی، رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور گفته بود که سرانه فضای‌ آموزشی کشور باید به 8.2 برسد.

مدیریت تراکم کلاس‌ها در برنامه هفتم توسعه

نکته دیگر این است که عدد 40 نفر دانش‌آموز برای یک کلاس درسی در لایحه برنامه هفتم در حالی مطرح می‌شود که مطابق مصوبه 886 شورای عالی آموزش و پرورش در دوره ابتدایی تراکم مطلوب 20 نفر و حداکثر 26 نفر تعیین شده است. اما پاشنه آشیل اجرایی‌شدن این بند از لایحه برنامه هفتم این است که مدرسه و کلاس درس متناسب با تعداد دانش‌آموزان کشور نداریم. در دسترس بودن و نزدیک بودن مدرسه و کلاس درس یکی از مشوق‌های کلیدی برای والدین است تا فرزندان‌شان را به مدرسه بفرستند. این موضوع در مناطق مرزی و مناطق محروم کشور بیشتر خودنمایی می‌کند.

همکاری انبوه‌سازان برای تأمین تعداد کلاس‌های درس

عبدالخالق لطیفی، عضو سابق کانون انبوه‌سازان کشور در گفت‌وگو با پانا درباره مشارکت انبوه‌سازان در امر مدرسه‌سازی و تأمین تعداد کلاس درس‌های بیشتر در جهت تحقق برنامه هفتم توسعه گفت:‌ «سال‌هاست که انبوه‌سازان و فعالان حوزه ساخت‌وساز با خیرین مدرسه‌ساز ارتباط خوبی دارند. با توجه به اینکه میزان فرسودگی مدارس در نقاط مختلف کشور کم نیست و حتی در مناطق دورافتاده نیاز مبرم به ساخت مدرسه وجود دارد، انبوه‌سازان در این زمینه می‌توانند کمک بسیار زیادی به آموزش و پرورش بکنند و همکاری‌های خوبی شکل بگیرد.»

وی با اشاره به اینکه مدرسه‌سازی منابع مالی زیادی نیاز دارد، گفت: «این موضوع یک کار جمعی است و وظیفه ملی که همه باید پای کار بیایند تا فرزندان این مرزوبوم آموزش ببینند.»

انبوه‌سازان از نیازهای‌آموزش و پرورش بی‌خبر هستند

لطیفی درباره کمک انبوه‌سازان برای ممانعت از ترک تحصیل دانش‌آموزان به دلیل کمبود مدرسه گفت: «در این زمینه انبوه‌سازان هم می‌توانند کمک بزرگی به آموزش و پرورش داشته باشند اما مسئله اینجاست که نه انبوه‌ساز از نیاز آموزش و پرورش مطلع است و نه این وزارتخانه تابه‌حال اطلاع‌رسانی برای دعوت انبوه‌سازان در جهت مدرسه‌سازی داشته است.»

تنها راه ارتباطی انبوه‌سازان با آموزش و پرورش، خیرین هستند

وی گفت: «تنها راه ارتباطی انبوه‌سازان با آموزش و پرورش، خیرین هستند و نوسازی و ساختن مدارس سال‌هاست که به همت خیرین مدارس در مناطق دورافتاده در حال انجام است. آموزش و پرورش باید مشوق‌هایی برای کسانی‌که تمکن مالی دارند تعریف کند تا به‌سمت مدرسه‌سازی بیایند. درواقع مکان‌یابی مدارس باید توسط آموزش و پرورش تعریف شود و بعد از خیرین برای ساخت‌وساز دعوت شود.»