بررسی پانا درباره راهکارهای تحقق بندهای آموزشی برنامه هفتم توسعه؛
سامانه آنلاین اتصال دانش‌آموز مهارت‌دیده به بازار کار طراحی شود
تهران (پانا) - یک کارشناس اقتصادی معتقد است تکلیف آموزش و پرورش در برنامه هفتم توسعه برای ایجاد «بانک جامع سوابق فرهنگی، تحصیلی، آموزشی و مهارتی» برای دانش آموزان در قالب پرونده الکترونیکی در صورتی ممکن و مؤثر است که داده‌ها به صورت آنلاین و به‌روز شده، بلافاصله برای کارفرمایان و صاحبان سرمایه در دسترس باشد.
یکی از بندهای مهم فصل 19 لایحه برنامه توسعه هفتم که به موضوع ارتقای نظام آموزشی پرداخته است، ایجاد «بانک جامع سوابق فرهنگی، تحصیلی، آموزشی و مهارتی» برای دانش‌آموزان در قالب «پرونده الکترونیک (آموزشی-رشدی-تربیتی) با همکاری دستگاه‌های مرتبط از جمله سازمان ثبت‌احوال کشور، وزارتخانه‌های بهداشت، ارتباطات و فناوری اطلاعات و سازمان اداری و استخدامی کشور است.
این ایده اگر در مسیر صحیح و کارشناسی شده اجرایی شود قطعاً می‌تواند نقش اثرگذاری در ارتقای نظام آموزشی ایران داشته باشد و از سوی دیگر بازار کار را به لحاظ تأمین نیروی انسانی متخصص، متحول کند.
استفاده از داده‌های به‌روز مؤثر است نه داده‌های راکد
سیاوش غیبی‌پور، کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با پانا درباره کارکردهای چنین طرح‌هایی گفت: «هر برنامه‌ریزی که در اقتصاد قرار است انجام دهیم اعم از اینکه موضوع یارانه باشد یا مسکن یا هر موضوع دیگری باید از داده‌های به‌روز استفاده شود. در این طرح موردنظر آموزش و پرورش، که توسعه آموزشی و مهارتی در نظر گرفته شده خوب است ابتدا مشخص شود در هر جغرافیایی چه مهارت و تخصصی در بازار کار آن نیاز است تا توزیع صحیح نیروی انسانی داشته باشیم. نکته مهم این است که داده‌های این بانک پویا باشد یعنی بانکی که اطلاعات آن در یک سال بارگذاری شود و هم‌زمان قابلیت استخراج داشته باشد. در این شرایط ارزش بودجه و هزینه‌شدن را دارد اما اگر قرار باشد اطلاعات آفلاین و راکد باشد، موضوع تفاوت پیدا می‌کند.»
وی افزود: «برای مثال اینکه فردی 5 سال پیش متقاضی فلان شغل بوده یا فلان مهارت را داشته و بعد از چندین سال تازه به وی شغل متناسب بامهارتش را معرفی کنیم، چندان کاربردی نیست. اگر این طرح هوشمند و آنلاین باشد و در همان سال شناسایی زمینه‌های شغلی متناسب با جغرافیا، دانش‌آموزان مهارت دیده و متخصص معرفی شوند قطعاً این طرح کارکرد درست خودش را ایفا کرده است.»
نظام آماری مبتنی بر داده‌های گذشته کاربردی نیست
غیبی‌پور اظهار کرد: «اگر بخواهیم صرفاً یک نظام آماری مبتنی بر داده‌های گذشته داشته باشیم، خروجی ندارد برای مثال بسیاری از آمارهایی که سالیانه گرفته می‌شود مانند آمارهای 5 ساله‌ای که سازمان آمار انجام می‌داد دیگر کارایی ندارد زیرا افراد جابه‌جا می‌شوند، شغل‌شان تغییر می‌کند و تغییرات زیادی در گذر زمان اتفاق افتاده است. حالا این آمارها در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟ زمان که بگذرد داده‌ها به هم می‌ریزند و چنین داده‌هایی کارکرد برنامه‌ریزی‌شان را از دست می‌دهند. اکنون دنیا با داده‌های به‌روز مدیریت می‌شود.»
وی افزود: «فردی که در نظام آماری آموزش و پرورش حدود 5 سال پیش یک دریافتی داشته اکنون این آمار با توجه به تورم ایجاد شده، چه کارایی می‌تواند داشته باشد؟ برنامه هفتم در این تبصره وقتی ارزش دارد که داده‌ها به‌روز باشند و قابل استخراج و برنامه‌ریزی باشد. چنین داده‌هایی باید در اختیار محققان و دانشجویان قرار بگیرد تا با پژوهش‌هایی که انجام می‌شود بتوانند سیاست‌گذاران را در این مسیر یاری برسانند.»
طراحی سامانه آنلاین برای اتصال دانش‌آموز مهارت‌دیده به بازار کار
این کارشناس اقتصادی پیشنهاد کرد: «برای کاربردی‌شدن چنین طرحی در بازار کار، خوب است آموزش و پرورش طرحی شبیه به حمل‌ونقل‌های اینترنتی را پیاده کند. در این طرح کامیون‌داران به سیستم حمل‌ونقل به‌صورت هوشمند متصل هستند و وقتی باری برای جای‌جایی در این سیستم اعلام شود هرکدام از راننده‌ها در هر کجای ایران باشند به‌راحتی و سریع پیام جابه‌جایی بار را دریافت می‌کنند. اگر در نظام آموزشی سیستم آنلاینی راه‌اندازی شود و به‌محض اینکه دانش‌آموزی که در طول 3 یا 4 سال آموزش‌دیده بلافاصله بعد از گرفتن دیپلم به وی پیام داده شود که در این نقاط جغرافیایی کشور به تخصص و مهارتی که آموزش دیده نیاز است بتواند به آن مکان برود و یک ارتباط دوطرفه و آنلاین ایجاد شود قاعدتاً طرح مترقی خواهد شد و چنین طرحی اثرگذاری مثبتی در بازار کار خواهد داشت اما برای داده‌های دوطرفه و زمان‌بر اگر هزینه نشود، بهتر است.»
ارسال دیدگاه