میم مثل مادر

میم مثل مادر! شاید خداوند وسعت تو را در ماه ترین، آرام ترین، دلسوز ترین و پر رحمت و برکت ترین بانوی جهان دیده است که جهانیان با همه زبان های مختلف تو را مادر خطاب می کنند.

سلام بر تو ای فرشته الهی خداوند بر روی زمین. ای ستاره ای که درخشندگی فروغ تو گرما بخش دلهای ماست. مادر همانند ستاره ای در کهکشان هاست که همواره از نور آن صمیمیت، عشق و دوستی راحس می کنیم. این حس زمانی اتفاق می افتاد که روز ها، ماه ها و سال ها کنار آنها زندگی کنیم، اما هیچ یک از ما متوجه این لطف و عنایت و رحمت خداوند نمی‌شویم.

تا زمانی که خداوند این هدیه ی زیبا را از ما می‌گیرد و همانند ستاره ای درخشندگی آن کم می شود و سپس در آسمان محو می‌شود.

آن روز برای همه ما تلخ ترین روز‌ها است، روز هایی که برایمان خیلی آرام آرام می‌گذرد و هر لحظه متوجه نبود او در زندگی میشویم از جانماز و چادر هایی که روی زمین پهن شده است. از قاب عکس هایی با خنده های شیرین مادر، که گویی زیبا ترین لبخند هاست در طاقچه هایی است که روی آن خاک و غبار های فراوانی خوابیده است. از باغچه ی کوچکی در حیاط که مادر هر روز به گل ها رسیدگی می‌کرد و گل هایی که هر روز با نور خورشید و آبیاری مادری که گویی همانند فرزند هایشان مراقبت آنها بود. اما امروز گل ها همه پژمرده شده اند. شاید آنها هم متوجه نبودن مادر شده اند.

در آخر هم شجاع ترین فرزندان جهان کسانی هستند که هنگامی که مادر زنده است، دست و چهره آنها را بوسه می‌زنند، نه سنگ مزار آنها را
تقدیم به تمامی مادرانی که در قید حیات هستند.

*خبرنگار پانا