دستم را بگیر

بار‌خدایا: غرق در دنیای فانی شده‌ایم و گرفتاریهای مادی و دنیوی، ما را از خویش غافل کرده، نمیدانیم آشنایان و همسایگانمان سیرند یا گرسنه؟بی خبر از خویش و غریب در این شهر، آشفته و سرگشته با تضرع و زاری به درگاهت آمده ایم، رویمان را زمین ننداز.

دویدن و دویدن و دویدن برای دنیا و خواستنی هایش، امان نمی دهد تا دمی به آخرت و تو فکر کنیم و این ماییم که دور از تو در ورطه تنهایی و غربت دست و پا می زنیم.

حرص و آز دنیا کم بود، کرونا نیز گرفتارمان کرد تا تلنگری باشد برای اینکه در تنگنای نفس کشیدن، لحظه ای به این بیندیشیم که ای خدای عزیز، سلامتی را چه بی منت به ما می دهی و هر لحظه زیستندر این دنیا چه بهای گزافی دارد و ما بی خبر از آن.

این موجود ناشناخته آمد تا باز هم بطور لحظه ای بفهمیم که انسان ها چقدر تنهایند و چقدر عمر با هم بودن ها کم است و هر لحظه ممکن است قلب یکی از ما بایستد. اینکه می گویم لحظه ای، چون انسانها ذاتاً فراموشکارند و ناسپاس.

خدای همه انسان های روی زمین، دلتنگی ندیدن ها آزارمان می دهد تو ما را ببین و در آغوش بگیر.

خدایا، خدای همه آدم های تنهای زمینی، به دادمان برس و دستهای سردمان را بفشار. بگذار در روزهای تشنگی و لب های ترک خورده، قلب و روحمان سیراب باشد از محبت تو. بگذار لحظه ای نگاه و فکر گرسنه مان، مملو باشد از نخواستن های مادی و خواستن صفا و همدلی. کمک کن تا در این ماه بتوانیم از کینه، دشمنی، دورویی و حسادت گریزان شده و پاک بیندیشیم.

خدای خوب و مهربان، یاریمان کن تا مرهم دردهای همنوعان باشیم، ای فریادرس کسی که فریادرسی ندارد.

سحر شیخی