صدای نسل امروز در پژواک ۱۳ آبان دیروز؛
دانشآموزان دهه ۹۰ از آرمانهای استقلال و مسئولیتپذیری میگویند
خواجه (پانا) - در هوای پاییزی ۱۳ آبان ۱۴۰۴، خیابانها بار دیگر پر از قدمهای نوجوانانی بود که با شور، آگاهی و امید آمده بودند؛ نسلی که شاید سالها از واقعه ۱۳ آبان ۵۸ فاصله دارد، اما هنوز دلش با همان آرمانها میتپد.
۱۳ آبان برای بسیاری از دانشآموزان، فقط یک روز تاریخی نیست؛ روزی است برای بازخوانی معنای استقلال و فهمیدن نقش نسل جوان در ساختن آینده. یکی از دانشآموزان حاضر در راهپیمایی به پانا گفت: «اگر من در ۱۳ آبان سال ۵۸ بودم، اول از همه باید شرایط آن زمان را درک میکردم. مردم تازه انقلاب کرده بودند و دنبال استقلال واقعی بودند. ما دانشآموزها هم مثل بزرگترها احساس میکردیم باید سهمی در این تلاش داشته باشیم.»
او ادامه داد: «اگر آن روز بودم، سعی میکردم با آرامش و فکر، نه با خشونت، اعتراضم را بیان کنم. مثلاً پلاکاردی در دست بگیرم که رویش نوشته باشد: «ما میخواهیم خودمان برای کشور خودمان تصمیم بگیریم.»»
احساسات نوجوانان آن دوران نیز برای نسل امروز قابل لمس است. یکی دیگر از دانشآموزان گفت: «در آن روز، حتماً ترس، هیجان و امید در دل همه بود. من اگر آنجا بودم، سعی میکردم دلیل کارم را بفهمم و فقط شعار ندهم. مهم است که هر کاری منطق داشته باشد.»
در میان شعارها و پرچمها، پیام مشترکی شنیده میشد: مسئولیتپذیری و عشق به میهن. نوجوانان امروز خود را ادامهدهندگان همان مسیری میدانند که دانشآموزان دیروز آغاز کردند.
«اگر آن روز حضور داشتم، حتی با وجود ترس، باز هم میماندم. چون گاهی برای رسیدن به آزادی و استقلال باید قدمی برداشت، حتی اگر سخت باشد.» و این جمله ای بود که یکی دیگر از دانشآموزان دهه ۹۰ شرکت کننده در راهپیمایی گفت.
بسیاری از دانشآموزان تأکید کردند که حضورشان در راهپیمایی امسال فقط برای یادآوری گذشته نبود، بلکه پیامی برای آینده داشت: «میخواستیم بگوییم ما نسل جوان میتوانیم برای کشورمان مفید و مؤثر باشیم. عشق به وطن فقط در حرف نیست، در عمل است.
۱۳ آبان برای نسل امروز، نه فقط یادآور تاریخ، که یادآور مسئولیت است. نوجوانان امروزی، با نگاهی آگاهانهتر و زبانی آرامتر، آرمانهای نسل پیشین را بازخوانی میکنند و نشان میدهند که صدای دانشآموزان، همچنان میتواند در مسیر استقلال و پیشرفت کشور طنینانداز باشد.
ارسال دیدگاه