امام حسن عسکری(ع)؛ نمادی از صبر، استقامت و پایداری در برابر ظلم و ستم

امام حسن عسکری (ع)، فرزند بزرگوار دهمین اختر تابناک امامت، امام هادی (ع) و پدر گرامی و معزز حضرت مهدی موعود (عج)، در سال ۲۳۲ هجری قمری در شهر مدینه منوره دیده به جهان گشودند.ایشان در دوران کوتاه اما پربار امامت خود که حدود۶ سال به طول انجامید، مسئولیت خطیر هدایت امت اسلامی را در یکی از دشوارترین و پرفشارترین دوره‌های تاریخ بر عهده داشتند.

دوران امامت ایشان مصادف با اوج قدرت خلفای عباسی بود.امام به شدت تحت نظارت و کنترل حاکمان قرار داشتند و بارها به اجبار به سامرا منتقل و در پادگان نظامی آن شهر محبوس شدند.هدف از این اقدامات، قطع ارتباط امام با شیعیان و جلوگیری از گسترش آموزه‌های اهل بیت بود. با این حال، امام حسن عسکری (ع) با تدابیر حکیمانه و ارتباط از طریق وکیلان و نامه‌نگاری‌ها، توانستند شبکه ارتباطی خود را با شیعیان حفظ کرده و به پرسش‌های اعتقادی و فقهی آنان پاسخ دهند.

یکی از مهمترین رسالت‌های امام در آن زمان  حساس، آماده‌سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزندشان، حضرت مهدی (عج) بود. ایشان با معرفی امام زمان (عج) به خواص شیعه و تبیین لزوم غیبت، زمینه را برای پذیرش این امر الهی فراهم آوردند و از پراکندگی شیعیان پس از شهادت خود جلوگیری کردند.

سرانجام در چنین روزی از سال ۲۶۰ هجری قمری، امام حسن عسکری (ع) در سن ۲۸ سالگی، با توطئه و مسمومیت توسط معتمد عباسی، به شهادت رسیدند.پیکر مطهر ایشان در سامرا، در کنار مرقد پدر بزرگوارشان امام هادی (ع)، به خاک سپرده شد و حرم مطهرشان اکنون زیارتگاه عاشقان اهل بیت (ع) از سراسر جهان است.

شهادت امام حسن عسکری (ع)، نمادی از صبر، استقامت و پایداری در برابر ظلم و ستم است. سیره زندگی و کلام نورانی این امام همام، همواره چراغ راه جویندگان حقیقت و رهروان مسیر اهل بیت خواهد بود.در این ایام حزن‌انگیز،ضمن عرض تسلیت به محضر مقدس امام زمان (عج) و تمامی شیعیان و مسلمانان جهان،از خداوند متعال می‌خواهیم که ما را در شناخت و پیروی حقیقی از ائمه اطهار (ع) یاری فرماید.